اسم تو

آستین کرم رنگ طرح اژدهای چین بود را زد بالا همه جای جای پارچه تنش از دوخت بود نه وصل پارچه به هم نه طرح بود تنها این بود با ارزش در دنیا پشت سن که طی میکشید با صدا هم خوانی میکرد

وقت از خوندن ستاره ترانه هام

دستاش رو به حالت جمع گرفتش

داغ و آماده برای ادامه بود

گلوش می‌سوخت از فریاد نه از بغض شاید هر دوش بود

اسمت تو برای من قشنگترین آهنگه

خیلی عاشق این آهنگ بود حتی الان توی اون لحظه داره زندگی می‌کنه صداش نمیره چونکه میکروفن و صدا خواننده داره پخش میشه و هوادارانش

من بی تو یک پر نده اسیر بی پروازم

چرخشی زد با طی اما خورد به زمین دستش می‌سوخت از درد اما ناراحت نشد فقط به یاد اون روزها ادامه داد

با تو اما میمونم به قله اوازام

اگه تو تا آخر این ترانه با من باشی

بستنی گرفته بود میدویید اسپیکر بلند بود اون روز ها براش مهم نبود مردم ، فقط او مهم بود

واسه تو سقفی از آهنگ با صدا می‌سازم

اما الان او وجود نداشت دراز کشیده به شکم فقط ادامه با داد پر قدرت تر غم زیبا توصیف ناپذیر و دلگیر بود

با یه چشمک دوباره منو زنده کن ستاره

تویی تنها راه چاره

قل خورد و روی کمر دراز کشید روی سن پشت پرده تنها چشم بست و فکر کرد رنگی از زندگی که ناپدید شده

آره حدسش درست بود

افسردگی می تپید برای اویی که نبود