در جرایم جنسی و مخصوصاً در جرایم جنسی که با رضایت طرفین اتفاق می‌افته! اصل بر ممنوعیت تعقیب و تحقیقه! یعنی، شهروندها، پلیس و دادگاه نباید احساس تکلیف کنند و به سرعت این آدما رو لو بدن تا به مجازات محکوم بشن.
روایت‌های زیادی در متون فقهی وجود داره که توصیه بر بزه‌پوشی و منع تجسس در زندگی خصوصی اشخاص میکنه. یکی از معروف‌ترین این روایت‌ها، روایتِ ماعز بن مالکه!
ماعز، پیش پیامبر میاد و اقرار میکنه که زنا کرده اما هر بار پیامبر یه شک و شبهه‌ای می‌ندازه تا جرم اثبات نشه اما در نهایت با ۴ بار اقرار از طرف ماعز، پیامبر مجازات زنا رو اجرا میکنه.
در هر حال، حتی اگر این روایت‌ها هم وجود نداشت عقل و اخلاق هم حکم میکنه که توی زندگی آدما سرک نکشیم و لحاف تشک و اتاق خواب کسی رو برای بقیه تعریف نکنیم.
به همین خاطر، قانون میگه «انجام هر گونه تعقیب و تحقیق در جرایم منافی عفت ممنوع است و پرسش از هیچ فردی در این خصوص مجاز نیست...» یعنی خودِ قانون هم اصل رو بر این گذاشته که نباید وارد حریم خصوصی کسی شد.
اما هر اصلی یه سری استثناء هم داره. استثنائات تعقیب و تحقیق در جرایم جنسی یا منافی عفت ۴ مورده:
اول اینکه) جرم جنسی علنی و جلوی چشم بقیه آدما انجام بشه!
دوم اینکه) جرم به عنف و به زور انجام شده باشه!
سوم اینکه) جرم به شکل سازمان‌یافته انجام شده باشه! مثل کسایی که به شکل سازمان‌یافته دخترهای خیابانی یا فقیر رو برای تن‌فروشی جمع می‌کنند.
و چهارم و آخر اینکه) شاکی شکایت کنه.
یعنی اگر این چهار مورد باشه، دادگاه اجازه‌ی ورود به پرونده رو داره در غیر این صورت، حق هیچ تحقیقی رو نداره.
