احتمالاً خبر فوت دو جوان در شهریار را شنیده‌اید. پلیس، در پی بی‌توجهی موتورسوار به ارائه گواهینامه و فرار، به سوی راکب و سرنشین شلیک می‌کند...
۱) طبق «قانون بکارگیری سلاح توسط مأمورین نیروهای مسلح در موارد ضروری»، اصل، بر عدم استفاده از اسلحه است. در صورتی هم که مأمورین مجاز به استفاده از اسلحه باشند، اول باید با صدای رسا و بلند فرمان ایست بدهند، بعد تیر هوایی و اگر هم‌چنان مظنون فرار کرد، کمر به پایین و در مرحله آخر کمر به بالا تیراندازی کنند.
۲) اینکه که آیا مراتب بالا از سوی مأمورین رعایت شده یک بحث است و بحث مهم‌تر آن‌که اساساً در چنین موردی قانون اجازه شلیک می‌دهد؟!
مطابق قانون، شلیک به وسایل نقلیه در صورتی مجاز است که اطمینان داشته باشیم آن وسیله نقلیه مسروقه یا حامل افراد متواری یا اموال مسروقه یا کالای قاچاق یا مواد مخدر و یا به طور غیرمجاز حامل سلاح و مهمات باشد. یا اگر هم جز این موارد نیست، راننده از وسیله نقلیه برای تهاجم عمدی به پلیس یا مردم استفاده کند.
۳) آیا مأمورین می‌توانند مخفیانه ایستگاه ایست بازرسی ایجاد کنند؟ به‌هیچ وجه! مأمورین موظفند در ایستگاه‌های ایست و بازرسی وسایل هشداردهنده به اندازه لازم (اعم از موانع، تابلو، چراغ گردان) بگذارند.
۴) حتی اگر تمام شرایط بالا هم وجود داشته باشد، پلیس اولاً، باید به پا شلیک کند و ثانیاً، در فرض شلیک و مجروح شدنِ مظنون، مواظبت و مراقبت از حال مجروحین بر عهده مأمورین است و باید در اولین فرصت آنان را به مراکز درمانی برسانند.
۵) با این‌حال، هر چند دسترسی به پرونده نداریم و تمام اطلاعات‌مان متکی بر اخبار رسانه‌هاست؛ اما بر فرض صحت، بی‌تردید عمل پلیس قتل محسوب می‌شود. (منصرف از اینکه عمد یا غیرعمد بودن محل بحث باشد.) به علاوه، فرمانده یا فرماندهان مأمور خاطی هم که آموزش لازم را نداده‌اند و موجب بروز این خطای فاحش شده‌اند به عنوان «مسبب» باید تحت پیگیری قضایی قرار بگیرند.
