برند Pentium II به نسل ششم ریزپردازنده های اینتل ("p6") و سازگار باx86 اشاره می کند که در 7 می 1997 معرفی شدند. حاوی 7.5 میلیون ترانزیستور (در تلفن همراه دیکسون با 256 کیلوبایت کش 27.4 میلیون ترانزیستور دارد)؛ در پنتیوم IIنسخه پیشرفته ای از اولین هسته نسل P6 پنتیوم پرو وجود داشت که حاوی 5.5 میلیون ترانزیستور بود. با این حال ، زیر سیستم حافظه پنهان L2 آن در مقایسه با Pentium Pro نزولی است.
در سال 1998 ، اینتل با انتشار سری پردازنده های سلرون مبتنی بر Pentium II برای ایستگاه های کاری سطح پایین و خط Pentium II Xeonبرای سرورها و ایستگاه های کاری پیشرفته ، خانواده Pentium II را طبقه بندی کرد. مشخصه Celeronبا کاهش یا حذف (در بعضی موارد موجود اما غیرفعال) حافظه پنهان L2با سرعت تمام و 66 MT / s FSB است. Xeonبا طیف گسترده ای از حافظه پنهان L2 تمام سرعت (از 512 کیلوبایت تا 2048 کیلوبایت) ، 100 MT / s FSB، یک رابط فیزیکی متفاوت (شکاف 2) و پشتیبانی از پردازش چند متقارن مشخص می شود.
در فوریه 1999 ، Pentium II با Pentium IIIتقریباً یکسان جایگزین شد ،در حالیکه فقط مجموعه دستورالعمل های جدید SSEرا در آن زمان اضافه شده بود. با این حال ، تولید خانواده قدیمی تر پردازندهها تا ژوئن 2001 برای واحدهای دسکتاپ، سپتامبر 2001 برای واحدهای سیار، و پایان سال 2003 برای دستگاه های تعبیه شده ادامه دارد.
ریزپردازنده پنتیوم IIعمدتاً مبتنی بر ریز معماری نمونه قبلی خود ، پنتیوم پرو بود ، اما با برخی پیشرفت های چشمگیر.
برخلاف پردازنده های قبلی پنتیوم و پنتیوم پرو ، پردازنده پنتیوم II به جای پردازنده کامپیوتر در یک ماژول مبتنی بر شکاف بسته بندی می شد. پردازنده و اجزای مرتبط با آن بر روی یک تخته مادر شبیه یک صفحه گسترش معمول در یک کارتریج پلاستیکی حمل می شدند. هیت سینک ثابت یا قابل جابجایی از یک طرف حمل می شد ، گاهی اوقات از فن مخصوص به خود استفاده می کرد.
این بسته بزرگتر سازشی بود که به اینتل اجازه می داد حافظه نهان ثانویه را از پردازنده جدا کند و در عین حال آن را در یک باس پشتی وصل کند. حافظه پنهان L2 برخلاف Pentium Pro که حافظه پنهان L2در حالت خاموش است ، با همان فرکانس پردازنده در نصف فرکانس ساعت پردازنده کار می کند. با این حال ، میزان ارتباط آن به 16 طرفه (در مقایسه با پنتیوم پرو 4 طرفه) افزایش یافته و اندازه آن همیشه 512 کیلوبایت بود که دو برابر کمترین گزینه 256 کیلوبایت در پنتیوم پرو است. حافظه پنهان خارج از بسته مشکلات کم بازده Pentium Pro را برطرف کرد و به اینتل اجازه داد Pentium II را در سطح قیمت اصلی معرفی کند.
اینتل با افزودن حافظه پنهان رجیستری بخش ، عملکرد اجرای کد 16 بیتی را در Pentium II ، منطقه ای که در آن Pentium Pro از نقص قابل توجهی برخوردار بود ، بهبود بخشید. به دلیل عوامل مختلف ، بیشتر نرم افزارهای روزمره مصرف کنندگان هنوز حداقل از کد 16 بیتی استفاده می کردند. مسائل مربوط به ثبت های جزئی نیز با افزودن یک پرچم داخلی برای جلوگیری از برافروختگی خط لوله در صورت امکان رفع شد. برای جبران حافظه پنهان L2کندتر ، Pentium II دارای 32 KBحافظه پنهان L1 ، دو برابر Pentium Pro و همچنین 4 بافر نوشتن (در مقابل 2 در Pentium Pro) است. اینها همچنین می تواند توسط هر یک از خطوط لوله استفاده شود ، به جای اینکه هر یک از آنها به یک خط لوله ثابت شوند.
Pentium II همچنین اولین پردازنده مبتنی بر P6 بود که مجموعه دستورالعمل های SIMD integer MMX Intelرا که قبلاً در Pentium MMX معرفی شده بود ، پیاده سازی کرد.
Pentium II در اصل یک نسخه بیشتر مصرف کننده از Pentium Proبود. به دلیل داشتن حافظه پنهان جداگانه و کندتر L2، تولید آن ارزان تر بود. عملکرد 16 بیتی بهبود یافته و پشتیبانی از MMX، آن را به گزینه ای بهتر برای سیستم عامل های سطح مصرف کننده مانند ویندوز 9xو برنامه های چندرسانه ای تبدیل کرده است. مجازات عملکرد حافظه پنهان L2کندتر و ارزانتر توسط حافظه پنهان L1 و بهبودهای معماری برای کد قدیمی کاهش یافته است. عملکرد پردازنده عمومی در حالی که هزینه ها کاهش یافته بود افزایش یافت.
