گیرم که #چغک داستانی است با هدف آشنایی بیش تر نوجوانان[ده،یازده ساله]ایران اسلامی با زندگی رهبر معظم انقلاب؛ و تو چند ماه دیگر به جرگه جوانان می پیوندی. گیرم که سادگی کلام را نپسندیدی. گیرم که قبل خواندن خنده ات گرفته که جایی از کتاب اسم نویسنده را نزده و از آن بدتر حتی ننوشته کتاب درباره ی چه کسی است؟ گیرم آن کس که کتاب را هدیه داد بهت، یادش نباشد که کتاب درباره کیست و فقط توصیه کند بخوان خودت میفهمی(خودش کتاب را خوانده بود. همین کتابی که برای تولدم هدیه داد را نمی صرفیده هدیه کند بعد از خودم قرض بگیرد یا دو تا بخرد قبل دادن به من خودش خوانده بود?)گیرم موقع خواندن دلت به حال شخصیت اصلی هم سوخته باشد که چرا از همگان زشت تر به تصویر کشیده شده بنده خدا!
حیف بود#چغک را نخوانی!
اینکه کتاب پر از نقاشی ها و عکس های جذاب است مهم نیست. حتی مهم نیست به سبک #سینما_رمان روایت شده بود و تو تا به حال#سینمارمان نخوانده ای! اینکه داستان بر اساس وقایع واقعی هست هم مهم نیست.
#مهم ساخته شدن خاطره ای ارزشمند در ذهن توست. چند وقت پیش عکسی نوستالژیک دیدم و اتفاقا آن را پست کردم. چند بچه که قاب عکس امام در بغلشان بود. ننوشتم اما دلم میخواست کپشن بزنم:شما هم برای دورانی که وجود نداشته اید دچار نوستالژی میشوید؟
تو می توانی با محمد مهدی در کوچه های مشهد بدوی. نگران دخترکی باشی که سرباز دستور دارد به او شلیک کند. اصلا تو خود محمد مهدی میشوی وقتی با جمعیت می روی داخل استانداری. تو هستی که به سخنرانی #حاج_آقا گوش میکنی حاج آقایی که هنوز حاجی نشده! رژیم حتی اجازه نداده به زیارت خانه خدا برود.
بله این طوری خاطره میسازی و این طور دچار نوستالژی میشوی.
#چغک را بخوانید حتی اگر نثر بچه گانه اش آزارتان بدهد.چغک یعنی گنجشک و#محمد_مهدی_فقیهی نوجوان انقلابی، معروف بودست به#چغک و ما دو روز با چغک همراهیم تا نهم و دهم دی ماه پنجاه و هفت را تجربه کنیم
بعد التضحریر: یک سال و نیم پیش این متن را نوشتم. هفده سالگی. از آنجایی که اینستاگرام جای مناسبی برایش نبود، در ویرگول بازنشرش کرچغک دم.
