کنکور فقط یه مرحله از زندگیه. چه خوب چه بد میگذره و میره. بهتره به چشم یک چالش یک ساله بهش نگاه کنیم. این چالش دو تا چیز بیش تر احتیاج نداره: تلاش و روحیه ی خوب
باور کن چه درس بخونی، چه درس نخونی این یک سال تموم میشه. خوبه که این یک سال رو با تمام وجود زندگی کنی. یعنی درس بخونی، فشار های روانی رو تحمل کنی، گاهی ناامید شی ولی بازم به تلاش ادامه بدی.
این خیلی نکته مهمیه که بدونیم زندگی کردن زندگی، همیشه تجربه ی لحظه های شاد نیست. زندگی مجموعه ای از شادی و غم، امید و ناامیدی، راحتی و سختیه.
مطمئنم اگر این دوره ی یک ساله از زندگیتو کاملا زندگی کنی و همه ی ترس ها و امید ها و تلاش هاش رو تجربه کنی. به آدم بهتری تبدیل میشی. آدمی که استقامتش در برابر سختی های زندگی بالا رفته. چالش کنکور چالش سختیه ولی میتونه تو رو ورزیده بکنه برای چالش های بزرگتر زندگی.
حواست باشه حالتو خوب نگه داری تو این مدت. هیچ کس اندازه ی خودت نمیتونه از تو مراقبت بکنه . نذار امید و انرژیت به صفر برسه مدام شارژش کن. یه بار بشین فهرست کارهایی که حالتو خوب میکنه رو دربیار. بعد اونایی که زیادی زمانبر هستن رو خط بزن(مثلا صعود به اورست رو خط بزن). بقیه فهرست رو نگه دار و هرموقع انرژیت افتاد (قنده مگه؟!) بهش نگاه بنداز و به چند تاش عمل کن. مثل فیلم دیدن، آشپزی، پیاده روی و...
امیدوارم همه از این شرایط سخت بیرون بیایم. امیدوارم همه بعدش به هم نگاه کنیم و با غرور لبخند بزنیم بگیم: ما از پسش بر اومدیم. ما دووم آوردیم.
