با فروپاشی ازدواج ، برخی از والدین س themselvesالاتی از جمله "آیا باید برای بچه ها با هم بمانیم؟" سایر والدین معتقدند طلاق تنها گزینه آنهاست.
و در حالی که همه والدین ممکن است نگرانی های زیادی را در ذهن خود داشته باشند - از آینده وضعیت زندگی خود تا عدم قطعیت نحوه حضانت - آنها ممکن است بیشتر نگران نحوه برخورد فرزندان با طلاق باشند.
بنابراین آثار روانی طلاق بر کودکان چیست؟ بستگی دارد. در حالی که طلاق برای همه کودکان استرس زا است ، برخی از بچه ها سریعتر از دیگران برگشت می کنند
خبر خوب این است که والدین می توانند برای کاهش آثار روانی طلاق بر فرزندان اقداماتی را انجام دهند. چند استراتژی حمایتی والدین می تواند کمک زیادی به بچه ها برای سازگاری با تغییرات ناشی از طلاق کند.
چرا سال اول سخت ترین است
همانطور که ممکن است انتظار داشته باشید ، تحقیقات نشان داده است که بچه ها بیشترین مشکل را در طول یک یا دو سال اول پس از طلاق دارند.
اما به نظر می رسد بسیاری از بچه ها به عقب برمی گردند. آنها به تغییرات در برنامه های روزانه خود عادت می کنند و با شرایط زندگی خود راحت می شوند. با این حال ، به نظر می رسد دیگران هرگز به حالت عادی بر نمی گردند. این درصد کمی از کودکان ممکن است پس از طلاق والدین خود با مشکلات مداوم - احتمالاً حتی مادام العمر - روبرو شوند.
طلاق آشفتگی احساسی را برای کل خانواده ایجاد می کند ، اما برای بچه ها ، این وضعیت می تواند بسیار ترسناک ، گیج کننده و خسته کننده باشد:
کودکان خردسال اغلب برای درک اینکه چرا باید بین دو خانه رفت و آمد کنند ، مشکل دارند. آنها ممکن است نگران باشند که اگر والدینشان بتوانند روزی دیگر یکدیگر را دوست نداشته باشند ، والدین آنها ممکن است دیگر آنها را دوست نداشته باشند.
کودکان دبستانی ممکن است نگران باشند که طلاق مقصر آنها است. آنها ممکن است از رفتار بد خود بترسند یا تصور کنند که کار اشتباهی انجام داده اند.
نوجوانان ممکن است از طلاق و تغییرات ناشی از آن بسیار عصبانی شوند. آنها ممکن است یکی از والدین را متهم به شکست ازدواج کنند یا ممکن است از یک یا هر دو والدین به خاطر آشفتگی در خانواده ناراضی باشند.
البته هر موقعیتی منحصر به فرد است. در شرایط شدید ، کودک ممکن است از جدایی احساس آرامش کند - اگر طلاق به معنای مشاجرات کمتر و استرس کمتر باشد.
طلاق معمولاً به این معنی است که کودکان تماس روزانه خود را با یکی از والدین - اغلب پدران - از دست می دهند. کاهش ارتباط بر پیوند والدین و فرزندان تأثیر می گذارد و طبق مقاله ای که در سال 2014 منتشر شد ، محققان دریافتند بسیاری از کودکان پس از طلاق احساس نزدیکی کمتری به پدر خود دارند.
طلاق همچنین بر رابطه کودک با والدین سرپرست - اغلب مادران - تأثیر می گذارد. مراقبین اولیه اغلب سطوح بالاتری از استرس را در ارتباط با فرزندپروری مجرد گزارش می دهند
مطالعه ای که در سال 2013 منتشر شد نشان داد که مادران اغلب پس از طلاق از حمایت کمتری برخوردارند و از محبت کمتری برخوردارند. علاوه بر این ، نظم و ترتیب آنها کمتر سازگار و کم اثر می شود
برای برخی از کودکان ، جدایی والدین سخت ترین قسمت نیست. در عوض ، عوامل استرس زا همراه هستند که طلاق را دشوارتر می کند. تغییر مدرسه ، نقل مکان به خانه جدید و زندگی با یک والدین مجرد که احساس می کند کمی آشفته تر هستند ، تنها تعدادی از عوامل استرس زای اضافی هستند که طلاق را با مشکل روبرو می کند.
مشکلات مالی نیز پس از طلاق شایع است. بسیاری از خانواده ها مجبورند به خانه های کوچکتر بروند یا محلات خود را تغییر دهند و اغلب منابع مادی کمتری دارند.
بر اساس گزارش مرکز تحقیقات پیو ، حدود 40 درصد از ازدواجهای جدید در ایالات متحده در سال 2013 شامل یک همسر بود که قبلاً ازدواج کرده بود و در 20 درصد از ازدواجهای جدید هر دو همسر قبل از این ازدواج کرده بودند.
این بدان معناست که بسیاری از کودکان تغییرات مداوم در پویایی خانواده خود را تحمل می کنند. افزودن نامادری و احتمالاً چندین خواهر و برادر ناتنی می تواند تنظیم بزرگ دیگری باشد. و اغلب هر دو والدین دوباره ازدواج می کنند ، که به معنی تغییرات زیادی برای بچه ها است.
میزان شکست ازدواج های دوم حتی بیشتر از ازدواج های اول است. بنابراین بسیاری از کودکان در طول این سالها چندین جدایی و طلاق را تجربه می کنند.
طلاق ممکن است خطر مشکلات روانی در کودکان و نوجوانان را افزایش دهد. صرف نظر از سن ، جنس و فرهنگ ، فرزندان والدین مطلقه مشکلات روانی بیشتری را تجربه می کنند
طلاق ممکن است باعث اختلال سازگاری در کودکان شود که ظرف چند ماه برطرف می شود. اما ، مطالعات همچنین نشان داده است که میزان افسردگی و اضطراب در کودکان والدین مطلقه بیشتر است.
کودکان خانواده های مطلقه نسبت به بچه های خانواده دو والدین ممکن است مشکلات بیرونی تری مانند اختلالات رفتاری ، بزهکاری و رفتارهای تکانشی را تجربه کنند.
بچه های خانواده های مطلقه همیشه از نظر تحصیلی خوب عمل نمی کنند. با این حال ، یک مطالعه منتشر شده در سال 2019 نشان داد که کودکان خانواده های مطلقه در صورت عدم پیش بینی طلاق در مدرسه دچار مشکل می شوند ، در حالی که فرزندان خانواده هایی که احتمال طلاق در آنها وجود دارد ، نتیجه یکسانی ندارند.
نوجوانان دارای والدین مطلقه بیشتر در معرض رفتارهای پرخطر مانند مصرف مواد و فعالیت جنسی اولیه هستند. در ایالات متحده ، نوجوانان دارای والدین مطلقه زودتر الکل مصرف می کنند و میزان مصرف الکل ، ماری جوانا ، تنباکو و مواد مخدر را بیشتر از همسالان خود گزارش می دهند.
بر اساس مطالعه ای که در سال 2010 منتشر شد ، نوجوانانی که والدین آنها در سن 5 سالگی یا کمتر از یکدیگر طلاق گرفتند ، در خطر ابتلا به فعالیت جنسی قبل از 16 سالگی قرار داشتند. نوجوانی .10
بزرگسالانی که در دوران کودکی طلاق را تجربه کرده اند ممکن است مشکلات بیشتری در رابطه داشته باشند. نرخ طلاق برای افرادی که والدین آنها طلاق گرفته اند بیشتر است. 11 والدین نقش مهمی در نحوه سازگاری فرزندان با طلاق دارند. در اینجا چند راهکار وجود دارد که می تواند عوارض روانی طلاق را در کودکان کاهش دهد:
نشان داده شده است که تعارض شدید بین والدین باعث افزایش ناراحتی کودکان می شود. دشمنی آشکار ، مانند فریاد زدن و تهدید یکدیگر با مشکلات رفتاری کودکان مرتبط است. 3 اما تنش جزئی ممکن است ناراحتی کودک را افزایش دهد. اگر برای والدین مشترک با همسر سابق خود مشکل دارید ، از متخصصان کمک بخواهید.
این که از بچه ها بخواهید انتخاب کنند کدام والدین را بیشتر دوست دارند یا به آنها پیامهایی بدهند که به والدین دیگر بدهند ، مناسب نیست. کودکانی که خود را وسط گرفتار می بینند ، بیشتر دچار افسردگی و اضطراب می شوند.
ارتباط مثبت ، گرمی والدین و سطوح پایین تعارض ممکن است به کودکان در سازگاری بهتر با طلاق کمک کند. نشان داده شده است که رابطه سالم والدین با فرزندان به عزت نفس بالاتر و عملکرد تحصیلی بهتر پس از طلاق کمک می کند.
قوانین متناسب با سن را تعیین کنید و در صورت لزوم عواقب آن را دنبال کنید. مطالعه ای که در سال 2011 منتشر شد نشان داد که انضباط م afterثر پس از طلاق باعث کاهش بزهکاری و بهبود عملکرد تحصیلی می شود
وقتی والدین به کارهایی که نوجوانان انجام می دهند و زمان خود را با آنها می گذرانند توجه زیادی می کنند ، احتمال کمتری دارد که نوجوانان پس از طلاق دچار مشکلات رفتاری شوند. این به معنی کاهش شانس استفاده از مواد و مشکلات تحصیلی کمتر است.
کودکانی که در توانایی خود برای مقابله با تغییرات شک دارند و کسانی که خود را قربانی درمانده می دانند ، بیشتر با مشکلات روانی روبرو می شوند. به فرزند خود بیاموزید که اگرچه برخورد با طلاق دشوار است ، اما او از قدرت روانی برای حل این مشکل برخوردار است.
آموزش مهارت های مقابله ای
کودکانی که دارای استراتژی های مقابله ای فعال هستند ، مانند مهارت های حل مسئله و مهارت های بازسازی شناختی ، بهتر با طلاق سازگار می شوند. به فرزند خود بیاموزید که چگونه افکار ، احساسات و رفتارهای خود را به شیوه ای سالم مدیریت کند.
ترس از رها شدن و نگرانی در مورد آینده می تواند اضطراب زیادی ایجاد کند. اما کمک به کودک شما احساس می کند دوست داشتنی ، ایمن و ایمن است نه تنها چسبندگی را کاهش می دهد بلکه خطر مشکلات روانی را نیز کاهش می دهد.
برنامه های زیادی برای کمک به کاهش تاثیر طلاق بر روی کودکان وجود دارد. به والدین مهارت های والدین و راهبردهای کمک به کودکان برای کنار آمدن با سازگاری ها آموزش داده می شود.
کاهش سطح استرس می تواند در کمک به فرزند شما مثر باشد. مراقبت از خود را تمرین کنید و مکالمه درمانی یا منابع دیگر را در نظر بگیرید تا به شما در سازگاری با تغییرات خانواده کمک کند.
علیرغم این واقعیت که طلاق برای خانواده ها سخت است ، ماندن در کنار هم به خاطر فرزندان ممکن است بهترین گزینه نباشد. کودکانی که در خانه هایی با مشاجره ، خصومت و نارضایتی زیادی زندگی می کنند ، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ایجاد مشکلات روانی و مشکلات رفتاری باشند.
در نتیجه ، پس از جدایی والدین ، طبیعی است که بچه ها بلافاصله پس از آن با احساسات و رفتار خود دست و پنجه نرم کنند. اما اگر مشکلات روحی یا مشکلات رفتاری فرزند شما همچنان ادامه دارد ، از متخصصان کمک بخواهید.
ابتدا با پزشک متخصص اطفال صحبت کنید. نگرانی های خود را مطرح کرده و در مورد این که آیا فرزند شما ممکن است به حمایت حرفه ای نیاز داشته باشد ، مشورت کنید. ارجاع به گفتاردرمانی یا سایر خدمات حمایتی ممکن است توصیه شود.
درمان انفرادی ممکن است به فرزند شما کمک کند تا احساسات خود را مرتب کند. خانواده درمانی نیز ممکن است برای رفع تغییرات در پویایی خانواده توصیه شود. برخی از جوامع همچنین گروه های حمایتی را برای کودکان ارائه می دهند. گروه های حمایتی به کودکان در گروه های سنی خاص اجازه می دهد تا با سایر کودکانی که ممکن است تغییرات مشابهی را در ساختار خانواده تجربه کنند ، ملاقات کنند.
