این متن رو دیدم که در مورد مدل‌های کسب‌وکار خرده‌فروشی‌های مواد غذایی هست و چون بحث‌های مربوط به کوید19 هم داخلش بود، گفتم یه مرور خلاصه‌وار روش داشته باشیم.
مدل‌های کسب‌وکار این صنعت شکل‌ها و سطوح مختلفی دارند. یه مثالش Ocado هستش که از سال 200 شروع به فعالیت کرده و یه سوپرمارکت آنلاین هستش و هیچ‌گونه فروشگاه فیزیکی نداره و همه محموله‌های خودش رو از انبارهاش می‌فرسته. این شرکت همچنین اخیرا داخل بورس لندن پذیرفته شده و ارزشش به 18 میلیارد دلار میرسه. براساس تحقیقاتی که انجام دادن فروش Ocado در دوران کرونا 42 درصد بیشتر شده.
به غیر از این موارد، تحقیقات موسسه سازمان توزیع مواد غذایی پیش‌بینی کرده که تا سال 2023 بخش خرید آنلاین سوپرمارکت‌ها در آسیا 196 درصد، در اروپا 66 درصد و در آمریکای شمالی 152 درصد افزایش پیدا میکنه.
تفاوت کسب‌وکار آنلاین با کسب‌وکار سنتی:
１- مدل دیجیتال در مقابل مدل فیزیکی: مدل دیجیتالی مانع از خستگی مصرف‌کننده‌ای میشه که برای خرید به بیرون از خونه‌اش میره میشه و هر فردی در هر مکان و زمانی میتونه خرید خودش رو انجام بده. همچنین وقتی فروشگاه فیزیکی وجود نداشته باشه، دیگه نیازی به هزینه‌هایی مثل املاک و پرسنل نیست.
２- انتخاب محصولات: سیستم‌های دیجیتال می‌توانند محصولات بیشتری در مقایسه با فروشگاه‌های فیزیکی ارائه دهند که تحلیل داده به مغازه‌دارها کمک میکنه که بتونند الگوی مصرف مشتریان را شناسایی کنند و محصولات خودشون رو با اونا تنظیم کنند.
３- انعطاف‌پذیری: سهولت در انتخاب، سهولت در پرداخت، سهولت در تحویل
４- قابل مشاهده بودن(Visibility): تولیدکنندگان میتونند داده‌هایی در مورد عادت مصرف‌کننده، موقعیت نسبی در برابر رقبا و کارایی عملیاتیشون رو دریافت کنند.
５- واسطه‌سازی زنجیره‌تامین: سیستم‌های دیجیتال به طور مستقیم با تولیدکنندگان در ارتباط هستند و باعث حذف واسطه‌های دیگه میشند و در هزینه‌ها صرفه‌جویی میشه.
６- قابلیت‌های دیجیتالی: کارایی مدل‌های دیجیتالی به خاطر استفاده از فناوری‌های نظیر عظیم‌داده و هوش مصنوعی بیشتر از مدل‌های سنتی هستش.
در شکل زیر هم مدل‌های کسب‌وکاری که داخل این صنعت هست رو نشون داده. 4 تا مدل براساس دو بعد، که بعد اولش این هست که انبار و محصولات خودشون رو دارن یا برون‌سپاری می‌کنند و بعد دیگه هم B2B یا B2C بودن اون هست، نشون داده شده.
１- مدل Ocado: سوپرمارکت‌های آنلاین بدون داشتن مغازه فیزیکی که از فناوری‌های جدید استفاده می‌کنند. از مزیت‌های رقابتیش میشه به قیمت رقابتی و محصولات زیاد اون اشاره کرد. این نوع کسب‌وکارها از تولیدکننده می‌خرند و به مشتری می‌فروشند.
２- مدل‌عمده‌فروش دیجیتال: مانند یک واسطه هستند که از تولیدکننده می‌خرند و به خرده‌فروشان می‌فروشد. داشتن قیمت رقابتی، داشتن موجودی 100درصدی در تمام لحظات به علت استفاده از فواید عظیم‌داده و داشتن تدارکات قوی برای به حداقل رساندن زمان تحویل از مزیت رقابتی این گروه هستش.
３- توزیع‌کنندگان: واسطه دیجیتال بین تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان بدون داشتن انباری مربوط به خودشان. مانند یک بازار کار می‌کنند و باعث میشه که تولیدکنندگان ارتباطشون با مصرف‌کنندگان کم نشه. این نوع کسب‌وکار با گرفتن کمیسون ثابت یا کارمزدی در مورد ارزش معامله کسب درآمد می‌کنند.
４- فروشندگان شخصی که بازاری برای تامین نیازهای فوری مشتریان هستند که هر فروشنده میتونه محصولات خودش رو داخل اون بفروشه و براساس ارزش معامله‌ای که داخل پلتفرم انجام میشه، کمیسیون میگیره. تو چنین کسب‌وکاری چون که به صورت یک پلتفرم هست، موفقیت اون به اثرات شبکه‌ای بستگی داره.
