در جهانی که به دنبال راههایی برای کاهش وابستگی به سوختهای فسیلی است، دستاوردهای علمی در حوزه انرژیهای تجدیدپذیر، بیش از پیش اهمیت پیدا میکنند. پروفسور محمد خواجه نذیرالدین، دانشمند برجسته هندی و برنده ششمین دوره جایزه مصطفی، با تحقیقات خود در زمینه "سلولهای خورشیدی پروسکایتی"، امیدهای تازهای را برای آینده انرژی پاک در سراسر جهان ایجاد کرده است. کار او فراتر از یک کشف علمی است؛ این دستاورد یک قدم بزرگ در مسیر عدالت انرژی محسوب میشود.
انقلابی در تکنولوژی سلولهای خورشیدی
برای دههها، سلولهای خورشیدی سیلیکونی رایجترین گزینه برای تولید انرژی پاک بودهاند. با این حال، تولید آنها پرهزینه است و به مواد گرانقیمت و فرآیندهای پیچیده نیاز دارد. پروفسور نذیرالدین و تیم او با تمرکز بر روی مادهای به نام پروسکایت، موفق به تولید سلولهای خورشیدی شدند که کارایی بالا و هزینه تولید بسیار پایینتری دارند. این ماده، علاوه بر ارزانتر بودن، سبک و انعطافپذیر است و میتواند به راحتی روی سطوح مختلف به کار گرفته شود، از پنجرههای ساختمانها گرفته تا دستگاههای الکترونیکی کوچک.
عدالت انرژی: دسترسی به نور خورشید برای همه
یکی از بزرگترین مزایای دستاورد پروفسور نذیرالدین، نقش آن در ترویج عدالت انرژی است. در بسیاری از مناطق محروم جهان، به دلیل هزینههای بالای زیرساختهای انرژی، دسترسی به برق همچنان یک رویا است. سلولهای خورشیدی پروسکایتی با کاهش چشمگیر هزینهها و سهولت نصب، میتوانند این شرایط را تغییر دهند. این فناوری به جوامع در حال توسعه امکان میدهد که بدون نیاز به شبکههای برق گسترده، از انرژی خورشید بهرهمند شوند. کار او میتواند به میلیونها نفر کمک کند تا به برق دسترسی پیدا کرده و زندگی خود را بهبود بخشند.
تأثیر جهانی یک دستاورد بومی
دستاورد پروفسور نذیرالدین نشان میدهد که نبوغ علمی، محدود به مرزهای جغرافیایی نیست. او از کشوری با چالشهای انرژی بزرگ برخاسته و راه حلی جهانی برای یکی از اساسیترین مسائل بشری ارائه کرده است. جایزه مصطفی با تقدیر از دانشمندانی مانند او، پیامی روشن به جهان میدهد: علم و فناوری، ابزاری برای همبستگی و پیشرفت مشترک است. این دستاورد، نه تنها برای هند، بلکه برای تمام جوامعی که به دنبال آیندهای پایدار و عادلانهتر هستند، یک منبع الهام است.
