جمله " از الان میشه؟ " برای خیلیامون آشناست; اوج ناامیدی یه ادمی که کنکور داره و نشسته به در نگاه میکنه و دریچه عربده میکشد!
کلا قرار نیست حرف خاصی بزنم, فقط اومدم اینجا بنویسم و یه یادآوری کوچیکی داشته باشم که آینده اصلا معلوم نیس و نباید گول کسایی رو خورد که الان رتبه و دانشگاه برات تعیین میکنن و میگن میشه یا نمیشه.
فقط به این فکر میکنم که کنکور یه امتحانه که ممکنه سوالایی توش بیاد که من بلدم و بهتره شانسمو امتحان کنم. به امتحان تیزهوشان فکر میکنم که یه هفته مونده بود بهش و من تو آزمون آزمایشی علومو 5 درصد زدم ولی بعدش قبول شدم چون اون یه هفته ناامید نبودم و ناامیدی برام تعریف نشده بود. اون وقتا ده یازده سال داشتم یا کمتر بیشتر. وقتی بزرگ میشیم زودتر ناامید میشیم, استرسا میره بالا و اعتمادمونو به خودمونم از دست میدیم. شاید منِ اون موقع اگه الان اینجا بود بازم کاری نداشت به شدن نشدن و بازم کارشو میکرد.
شاید تویی که اینو میخونی عین من چند روزه هی سرچ میکنی میشه یا نمیشه و خواستم اینجا بت یادآوری کنم امتحانش که ضرر نداره بریم شانسمونو امتحان کنیم همین دو سه ماهو تا جایی که میشه بخونیم و فقط به حال فکر کنیم. بیخیال آینده و گذشته.
امضا: یه ادمی که کنکور داره ولی شبیه کنکوریای خفن فضای مجازی نیس به هیچ وجه.
