رفیق

گاهی ایگوی لعنتی تو را طوری گریبان گیر میکند که حرف صادقانه رفیق‌ت را به چپ‌ت می‌شماری و نمی‌پذیری برای خودت و رشد خودت به تو گفته. و اینطور است که بزرگ نمی‌شوی. رشد نمیکنی و کوچک باقی می‌مانی.

اینها صحبت‌های شبانه من هستند. که کاش فراموششان کنم؛ اما پر رنگ‌تر از هر چیزی ست که بشود از ذهنِ ماهی‌وار من از یادبرد...