«بهاران، از کجاست که روح روییدن و سبز شدن ناگاه در تن خاک مرده پدید می آید؟ و از کجاست که روح شکفتن ناگاه از تنِ چوب خشک، چندین برگ های سبز و شکوفه های سفید و آبی و زرد و سرخ برمی آورد؟
بهاران رازدار رستاخیز پس از مرگ است و قبرستان ها مزارعی هستند که در آنها بذر مردگان افشانده اند و جسم تا نمیرد، کجا رستاخیز پذیرد؟
افسوس که ما گرفتاران جهان عادات، دیگر چشم تماشای راز نداریم و در عالم بیرون از خویش آنگونه می نگریم که روح عافیت طلبی و تمتع اقتضا دارد. چنین است که انقلاب شگفت انگیز بهاری، دیگر حتی شگفتی ما را نیز بر نمی انگیزد، چه برسد به آنکه نشانه ای تاویلی باشد برای تقرب به حقیقت وجود....»
یک سال به پایان رسید و از آرمان خواهی و مطالبه گری ما ذره ای کم نشده است. افتخار میکنیم در راهی قدم میگذاریم که نام بسیج برآن نهاده اند و شیفتگان درگاه باعظمتش را بسیجی میخوانند....
کلمه ای که به واقع فراتر از همه واژه های این جهان است نه به خاطر موسیقی الفاظ و سحرمعنایی و جایگاه اجتماعی و سیاسی...
نه جای این حرف ها نیست.... لذت درک چیستی آن را همان دلدادگان گمنامی می دانند که بر گلدسته های رفیعش اذان رشادت و شهادت سر داده اند....
و ما، پابستگان اغلاق طبیعت مادی، در پیمودن راهش کاهلی میورزیم حال آنکه او بر چکاد نور، تکیه داده و دست هیچ نامحرمی یارای رسیدن بر دامن پاکش را ندارد....
اما در سالی که گذشته، رنج ها و مصیبت های بیشمار بر ملتمان فرود آمد ولی تاسف بار تر از آن، نامردمی نامحرمانی بود که ستم را بر مردم روا دانستند؛ آقایانی که از اطاعت امر رهبری، فقط بیلبورد کردن شعار سال را فهمیده بودند و وقتی باد بی موقع می وزید، ماهیت واقعی شان را در زیر قبا، برملا می ساخت همانانیکه از سیاست، حیله را ازبر بودند، نمایندگانی که از انقلابی و باصلابت بودن فقط سیلی بر صورت مظلوم سرباز وظیفه را سهم برده بودند، مسئولانی که از مدیریت، تنها آوار کردن سقف مستضعفان را به خوبی اجرا می کردند، سلبریتی هایی که از مردمی بودن فقط تعدادفالوئر بالا را میفهمیدند و به وقت نیاز، خود را به بیگانگان، رایگان، می فروختند، جیره خوارانی که از مطالبه حق، دادن زدن را بلد بودند... همه را مردم فهمیدند ولی چه سود که اینان در جهل مرکب ماندنی شده اند...
آری زمستان گذشت و رو سیاهی به ذغال خواهد ماند....
سال نو مبارک....
هادی پایدار_ مدیر مسئول نشریه ضحی
