زندگی، صحنه مبارزه است و صحنه سختی ها و قاب مجاهدت ها؛ به اندیشه های اسلامی و جاهلی سرشته شده، حتی زمانی که پیامبر (ص) نبودند و ابراهیم خلیل الله از بابل به سوی کنعان حرکت کردند... زمانی که نوح مردمش را انذار داد... زمانی که آدم و حوا خلق گردیدند... انسان هرگز به ضرر خود گام برنمی دارد؛ حتی آن آدم بی ایمانی هم که خود را میکشد، گمان میکند با کشتن خود از رنج هایی(حال واقعی یا خود ساخته ) خلاص میشود... تنها یک دلیل برای اشتباهات و گناهان انسان وجود دارد و آن، «جهل» است. پشیمانی بعد از اشتباه همان قدر بی فایده است که برگرداندن سنگی بر چاه افتاده؛ بنابراین بهتر است جهل را بشناسیم تا به چاهش نیفتیم.
جهل و جاهلیت ابعاد گوناگون دارند و خطرناک ترینش جاهلیت مدرن است؛ در این جاهلیت ارکان های مختلفی تاثیر دارند که مهمترینشان فرهنگ و تبلیغات هستند؛ حتی علم (شکل ناقصش) نیز گاها باعث این جاهلیت می شود .
جاهلیت مدرن، همان جاهلیتی است که مردم ما بدان گرفتارند؛ این مردم به قدری در تاریکی به سر میبرند که هنوز هم باور دارند نمیتوانند کاری کنند. شاید به خاطر سال ها رنجی باشد که از استعمارگران و عجانب چشیده اند...
انسان امروزی به جایی مرتفع در علم رسیده؛ نظریه های علمی گوناگون بیان و اثبات گردیده و این نظریه ها بر آن اند که چگونه و چرایی هستی را شرح دهند. فرزند آدم فکر میکند که دیگر زیاد می داند؛ در عصر جدیدی قرار گرفته؛ عصری که هیچ سوالی را بی جواب نخواهد گذاشت. او وقتی به اطرافش می نگرد، به دنبال چیستی هستی میگردد... می پندارد همه ی این ها خود به خودیست ؛ انسان را محور تمام وکمال هستی میشمرد؛ هر وجود دیگری را انکار میکند؛ او می پندارد که انسان یک لحظه است. الان هست و چند لحظه دیگر وجود ندارد؛ پس به فکر فرو میرود...حال که چنین است، بیایید این چند روز را زندگی کنیم ... هدف زندگی همین زندگی کردن است! واین یعنی جامعه برای همیشه در کما خواهد ماند...
در مسئله فرهنگ، جوامعی همانند جامعه ی ما که صاحب فرهنگ و سنت دیرینه هستند، هرگز دین نتوانسته تمام و کمال در بطن جامعه جای گیرد و تماما اجرا شود، چرا که فرهنگ همیشه مانع آن بوده؛ گویا مردم سخنان پدرانشان را بر سخن الله عزوجل ارجح میدانند. گویا بیشتر از خداوند بر فطرت بشر آگاهی دارند... در حالیکه نمیدانند چه آسیب بزرگی بر پیکره جامعه وارد میکنند.
آمیختن دین اسلام به فرهنگ های جاهلی اشتباهی مهلک است. شاید هم در حال حاضر خطرناک ترین اشتباهی است که در جوامع اسلامی جریان دارد. علاوه بر درون جامعه، دشمنان خارجی نیز در پی تزریق فرهنگ های جاهلی به ملت و امت هستند و رسانه نیز نقش خود را به نحو احسن در این راستا انجام میدهد.
بیخود نیست که تبرج در جامعه ی امروز ما به یک ماهیت روتین مبدل گشته؛ به طوری که در جامعه جریان دارد و حتی کسی به فکر مبارزه با آن نیست.
بحث فرهنگ، حقیقتا بحثی بسیار غامض است و تغییر آن روندی پایا و مزمن دارد. فرهنگ یک جامعه به قدری مهم است که اسباب جنگ با آن جامعه را میتوان با بررسی فرهنگش دریافت یا حداقل جنگ های نظامی و اقتصادی، بدون پیش زمینه جنگ فرهنگی آغاز نمیگردد. گزاف نیست بگویم که، اگر جامعه ما در جنگ فرهنگی مغلوب ابرقدرت ها نمیشدند، هرگز جنگ اقتصادی علیه ملت شروع نمیشد یا حداقل اینقدر طول نمیکشید ...
سخن من نفی مطلق فرهنگ نیست؛ بلکه پرهیز از بعضی فرهنگ هاست که با روح اسلام (که همان سلامتی جسم و روح فرد و جامعه است) در تضاد هستند .
در پایان با تمثیل و تشبیهی شاید آموزنده، سخن به پایان میرسانم: اسلام همچون نور است؛ اگر به زندگی ما برخورد نکند، متوجهش نخواهیم شد. ارزشی ندارد که از کنار ما بگذرد...
اسلام همچون آب پاک است؛ اگر آلوده شود دیگر اسلام نیست... دیگر قابل شرب نیست...
والسلام علی من اتبع الهدی
برای دریافت فایل کامل نشریه کلیک کنید.
