یه موضوعی چندین سال باعث ازارم میشد و الان توی همین لحظه بالاخره بعد از چند سال تونستم با وجودش در ارامش زندگی کنم
و اون موضوع چیه ؟ مادر و پدر ها و تاثیر تصمیماتشون توی زندگی ما
قطعا همه ی ما توی سن های مختلف از دست مادر و پدر هامون رنجیده میشیم ؛ گاهی خسته میشیم میگیم چرا مامان بابای من نمیتونن فقط مادر و پدر باشن ، چرا باید با هم مشکل داشته باشن ، چرا باید مشکلات شخصی داشته باشن ، چرا باید الان بعد این همه وقت تصمیم بگیرن از هم جدا شن و مهم ترین سوال چرا من باید درگیر این مشکلات اونا باشم ؟؟؟
یه جایی توی سریال فرندز یه دیالوگی هست که میگه : (میدونی فقط پدر و مادرن دیگه باید عادت کنی )
ما بعضی وقتا یادمون میره که پدر و مادر هامون دقیقا انسان هایی مثه ما هستن ، دقیقا مثه ما نا امید میشن ، خسته میشن ، بعضی وقتا دوست دارن ول کنن برن ، بعضی وقتا پشیمون میشن ، اشتباه میکنن و دقیقا مثل ما حق اینو دارن که یه شانس دوباره داشته باشن تا اشتباهشونو جبران کنم
زمانی خود من فکر میکردم که اکی درسته اونا هم مثه ما ادمن ولی خب وقتی تصمیم گرفتن بچه دار شن پس باید دیگه مسئولیت قبول کنن و تحمل کنن ؛ به من چه که تازه الان فهمیدن به درد هم نمیخورن من خانواده میخوام
حتی مدت زیادی رو از مادرو پدرم متنفر بودم که چرا اونقدی که باید همسر خوبی برای هم نیستن که حالا مجبور به جدایی شدن
ولی یه روز یه نفر توی اوج ناراحتیم بهم گفت ببین حقیقتش اینه که اصلا به تو ربطی نداره ! اینکه مامان و بابات همسر های خوبی برای هم هستن یا نه ، اینکه فرزندای خوبی بودن یا ، ادم خوبی توی اجتماع هستن یا نه و .. همه ادما توی زندگیشون کلی نقش دارن ؛ اول که به دنیا میان فقط فرزندن بعد کم کم میشن دوست ؛ میشن شاگرد ؛ میشن یه فرد بالغ جامه و خیلی چیزای دیگه اما قرار نیست که در قبال تمام نقش های یک نفری که توی زندگیمون حضور داره ما احساس مسئولیت کنیم ؛ قشنگ نگاه کن این ادم با چه عنوانی توی زندگیته ؟ پدر/مادرته ؟ ایا برات پدر/مادر خوبی بوده ؟
همین . بقیش دیگه به تو ربطی نداره ؛ اون ادم وظیفشو درقبال تو انجام داده بقیه زندگیش فقط به خودش مربوطه
میدونم الان شاید بگید اکی ولی من اونا رو کنار هم میخوام ؛ متاسفم ولی همیشه هم اونجوری نیست که ما میخوایم و دلیلی هم نداره که همیشه همه چیز کنار هم باشه تو میتونی در کنار هرکدومشون جداگونه شاد باشی و حس داشتن خانواده رو بکنی
در اخر اگه یه روز از تصمیماتشون ناراحت شدید فقط یه لحظه خودتونو به عنوان یه انسان که حق انتخاب داره بزارید جاشون و اون موقع قضاوت کنید
گرچه که اصلا به قضاوت شما هم ربطی نداره اونا هم مثه ما انسان هایی ازادن ؛ کاش اینو بفهمیم :)
