پیاز را ریز خرد کنید. احتمالاً موقع خرد کردن پیاز اشکتان سرازیر شود که خیلی ناجور است. برای جلوگیری از این اتفاق چند روش وجود دارد که با شدت و ضعف، می‌تواند مانع از سوزش چشم‌هایتان شود. برای مثال یکی‌اش این است که موقع خرد کردن، با دهانتان ادای جویدن آدامس دربیاورید.
بدی این روش این است که کمی دیر جواب می‌دهد و پیش از آن‌که دست به کار شوید چشمانتان خواهد سوخت، آب بینی‌تان سرازیر خواهد شد و قطرات اشک مثل شبنم از گوشه‌ی چشم‌هایتان فرو خواهد ریخت.
من برای این‌که چنین گرفتاری‌ای سرم نیاید، معمولاً یک چوب کبریت را طوری که سمت گوگرد‌دارش به بیرون باشد بین دندان‌هایم می‌گذارم که به طرز حیرت‌آوری مانع از رخ دادن این مصیبت می‌شود.
پیاز خرد شده را با روغن داخل دیگ بریزید. روغن را آنقدری نریزید که مهمان‌ها بعد از خوردن بشقاب اول سرگیجه بگیرند و نتوانند از سر سفره برخیزند. همین‌که تمام بدن پیازها با روغن چرب شود کافی است.
حالا صبر کنید چند دقیقه بگذرد و همِ اول را بزنید. در این مرحله تلفن‌تان را از برق بکشید و مبایلتان را روی حالت پرواز بگذارید. چون یک لحظه غفلت یک عمر پشیمانی می‌‌آورد.
پیازِ در حال سرخ شدن، به لحاظ ناز و ادا شبیه به تازه عروس پادشاه است. کافی است چند ثانیه از او غافل شوید تا بسوزد و دود از دیگ غذا بلند شود.
حالا صبر کنید تا سپیدی پیاز، به شفافیت شیشه شبیه شود. الان موقع اضافه کردن نمک است. نمک سرعت سرخ شده پیاز را بالا می‌برد و کمک می‌کند آب آن زودتر جمع شود.
پیازهای داخل دیگ که شیشه‌ای و عسلی‌رنگ شدند، نوبت اضافه کردن گوشت است. دوستانی که گیاهخوار هستند هرچه سریع‌تر مطالعه‌ی این سیاهه را متوقف کنند.
عرض می‌کردم. گوشتی که برای خورشت قیمه استفاده می‌کنند، در اصل گوشت گوسفندی بدون چربی است. اما این خورشت با گوشت بوقلمون، مرغ، گوساله یا بره نیز قابل طبخ است. سخت نگیرید. دنیا دو روز است و زندگی شیرین‌تر از این است که بخواهیم به گوشت داخل خورشت گیر بدهیم.
برای هر نفر، بسته به کَرَم‌تان بین یک تا سه قوطی کبریت گوشت در نظر بگیرید. ابعاد 4*4 برای گوشت خورشتی ایده‌آل است.
گوشت را داخل پیاز در حال سرخ شدن بریزید و عمل تفت دادن آن را تا جایی ادامه دهید که اولاً به خوبی با پیاز مخلوط شود و ثانیاً تمام اطراف آن تغییر رنگ دهد.
در این مرحله باید سراغ ادویه بروید. قدری زردچوبه، مقداری پودر دارچین، ادویه کاری، پودر گل محمدی، فلفل سیاه ساییده شده و در نهایت مقدار کمی تخم هل. برای پنج شش دقیقه تمام این ادویه‌ها را با گوشت و پیاز و روغن تفت دهید و وقتی بوی مطبوع آن‌ها زیر بینی‌تان آمد دست نگه دارید.
این بخش سخت‌ترین قسمت کار است. قرار است طی دو و نیم ساعت قدری از رنج یعقوب در انتظار بازگشت یوسف را درک کنید.
دو سوم دیگ را از آب جوش پر کنید و آتش را بالا بکشید. بگذارید حباب‌های روی آب خودشان را به شما نشان دهند. ده دقیقه پس از این‌که محتویات دیگ که به جوش آمدند، شعله را کم کنید و درب قابلمه را ببندید. به ساعت نگاه کنید، برای یعقوب نبی فاتحه‌ای بفرستید و اجازه دهید گوشت برای دو و نیم ساعت بپزد. طبیعتاً اگر گوشت سفید استفاده کرده باشید زمان کمتری منتظر خواهید ماند.
برای هر مهمان، یک قاشق سر پر لپه بردارید و با دقت، طوری که دانه‌های آن از دستتان سر نخورند و به گوشه و کنار بلغزند، آن را داخل یک قابلمه‌ی کوچک بریزید. آن را از آب جوش پر کنید و بگذارید نیم ساعت الی چهل دقیقه با شعله‌ی متوسط رو به بالا بپزد.
لپه‌ها را بین دو انگشت فشار دهید و هرگاه حس کردید که هفتاد درصد پخته شده‌اند، آن‌ها را آبکش کرده و به دیگ حاوی گوشت اضافه کنید.
حالا نوبت چاشنی‌ها و تزئینات غذاست. تکه‌ای چوب دارچین و یک عدد هل نساییده داخل دیگ در حال جوش بیندازید. قدری گلاب اضافه کنید. حسب ذائقه یک قاشق شکر بریزید و قول می‌دهم خورشت‌تان شیرین نشود.
حواستان به ساعت باشد. دو ساعت از دو و نیم ساعت که گذشت، محتویات را هم بزنید و بدانید وقت کارهای تکمیلی رسیده است.
زعفران غلیظ دم کنید و دوتا لیمو عمانی که با نوک چاقو سوراخ کرده‌اید و نیم ساعت داخل آب جوش خیسانده‌اید را بیفزایید. بوی بهشت را استشمام می‌کنید؟
در ظرفی جداگانه، دو یا سه قاشق رب گوجه فرنگی سرخ کنید تا خوب رنگ باز کند. آن را به دیگ اضافه کنید و هم بزنید.حالا قدری صبر کنید تا دو و نیم ساعت به پایان برسد.
سیب‌زمینی خلالی و بادمجان سرخ کنید، پلو دم کنید و اگر خواستید برایش ته دیگِ زعفرانی (ترکیب ماست و زعفران و نمک و فلفل سیاه و تخم مرغ) بگذارید تا عیش‌تان تکمیل شود.
