MORTAL KOMBAT

خانواده ها شلوغ . امکانات اندک . گیمر بسیار .

اون روزا هرکه برای خودش یه کنسول نداشت . در مرفه ترین حالت تو هر خاندان یکی دوتا کنسول پیدا می شد. (من خودم نداشتم ولی خوشبختانه پسر خالم تو یه گیم کلوب بازی میکرد و من وقتی صاحب مغازه نبود خودمو سیر گیم می کردم).تابستونا همه ی پسرای فامیل(اون موقع هنوز مردا حکومت میکردن)خونه ی اونی که سگا داشت جمع می شدیم پنکه رو تو ترانس متمرکز می کردیم و خودمون در حالی که شور شور عرق می ریختیم (تابستونای شیراز گرمه) منتظر می موندیم تا نوبتمون بشه .

کاراکترها زیاد نبودن . هر کدوم از ما مسلط به یه کاراکتر بودیم (من خودم خدای اسکورپین بودم هنوز هم حریف می طلبم) . یادم میاد اون پسر خالم که تو گیم کلوب بود طوری با بروسلی مبارزه میکرد که اگه خود بروسلی خدابیامرز هم زنده میشد میومد از این بنده خدا شکست می خورد .

مبارزه ها با تمام وجود بود (آخه اگه شکست میخوردی کلی طول می کشید تا دوباره دسته بهت برسه). تقربیا هر دو سه روز یه بار یه دسته بازی به لقا الله می پیوست .

اون موقع مثل الان نبود که پدر و مادر نگران خشونت بچه هاشون باشن . همین که ما اذیت نمی کردیم کافی بود دیگه مهم نبود داریم چه کار میکنیم.

برای اینکه بفهمین چرا به ما میگن نسل سوخته کافیه بدونین اون موقع تو گیم کلوب ها انتخاب مبارزان زن به دلیل پوشش خارج از عرف جامعه اسلامی ممنوع بود .

بزارید در آخر هم از فینیش هیم ها براتون بگم که هرکی میتونست بزنه خدای بازی بود علی الخصوص ازدهای بروسلی .