پایتون یک زبان برنامه نویسی سطح بالا و همه منظوره است که توسط Guido van Rossum در اواخر دهه 1980 ایجاد شد. در اینجا چند نکته کلیدی در مورد پایتون وجود دارد:
فلسفه طراحی پایتون :
پایتون بر خوانایی کد از طریق تورفتگی قابل توجه تأکید دارد.
این بدان معنی است که ساختار کد با سطح تورفتگی تعیین می شود و خواندن و درک آن را آسان می کند.
تایپ پویا:
پایتون به صورت پویا تایپ می شود، به این معنی که نیازی نیست نوع داده یک متغیر را به طور صریح اعلام کنید.
مفسر در زمان اجرا نوع را استنباط می کند.
پارادایم های چندگانه:
پایتون از پارادایم های برنامه نویسی مختلف پشتیبانی می کند، از جمله:
ساختار یافته (رویه ای): سازماندهی کد به توابع و ماژول ها.
شی گرا:
ایجاد و استفاده از کلاس ها و اشیاء.
عملکردی:
رفتار با عملکردها به عنوان شهروندان درجه یک.
کتابخانه استاندارد جامع:
پایتون اغلب به عنوان یک زبان که کتابخانه های گسترده‌ای دارد شناخته می شود.
زیرا دارای یک کتابخانه استاندارد گسترده است که ماژول های آماده برای استفاده را برای کارهای مختلف ارائه می دهد.
زبان تفسیر شده:
کد پایتون به جای کامپایل شدن در کد ماشین، خط به خط توسط یک مفسر اجرا می شود.
موارد استفاده:
توسعه وب (سمت سرور): پایتون معمولا برای ساخت برنامه های وب استفاده می شود.
توسعه نرم افزار: برای ایجاد برنامه های دسکتاپ، بازی ها و برنامه های کاربردی مناسب است.
ریاضیات: پایتون در محاسبات علمی و تجزیه و تحلیل داده ها محبوب است.
سیستم اسکریپت:
به عنوان یک زبان برنامه نویسی قدرتمند برای خودکارسازی وظایف عمل می کند.
به طور خلاصه، خوانایی، تطبیق پذیری و اکوسیستم غنی پایتون آن را در میان توسعه دهندگان در سراسر جهان محبوب کرده است.
