بررسی پروژه سولیس (Solice)

پروژه سولیس، اولین پروژه متاورس ساخته شده بر بستر سولانا میباشد و در این مقاله، میخوایم این پروژه رو کنار هم بررسی کنیم.

در این مقاله به صورت متنی، توضیحات مختصری رو خواهیم داشت ولی برای شنیدن توضیحات کامل، میتونید به لینک زیر مراجعه کنید تا ویدیو توضیح این پروژه را در آپارات مشاهده کنید.

لینک ویدیو (یوتوب)

لینک ویدیو (آپارات)

سولانا یک بستر توسعه قراردادهای هوشمند، مثل اتریوم هستش، یعنی در واقع هرکس میتونه بیاد روی بستر سولانا، و با توسعه قراردادهای هوشمند خودش، اپلیکیشن غیرمتمرکز خودش، یا همون Dapp خودش رو توسعه بده و ازش استفاده بکنه.

اگر بخوایم بفهمیم که چرا سولیس برای توسعه اپلیکیشن غیرمتمرکز خودش سولانا رو انتخاب کرده باید از نظر تئوریک مزیت سولانا نسبت به اتریوم رو مقایسه کنیم، که به دو مورد بزرگ میتونیم اشاره کنیم:

1) مقیاس پذیری بیشتر سولانا

مقیاس پذیری به معنای توانایی یک بستر یا پلتفرم، برای پردازش درخواست تعداد زیادی از کاربران هستش. در اتریوم، به دلایل زیرساختی، هرچه که شبکه شلوغ تر بشه، کارمزد تراکنش ها به طور سرسام آوری افزایش پیدا میکنه، در حالت عادی هم کارمزد تراکنش در بستر اتریوم نسبتا زیاد هستش، اما در سولانا، این هزینه تراکنش با زیاد شدن تعداد کاربران، با تقریب خوبی، افزایش جدی ای پیدا نمیکنه، یعنی در واقع پروژه سولانا نسبت به اتریوم، مقیاس پذیرتر هستش و توانایی بزرگ کردن عدد کاربرای خودش رو بدون بالا بردن هزینه تراکنش ها رو داره.

2) تعداد تراکنش های در ثانیه

یکی از مهم ترین فاکتورهای تعیین یک بستر قرارداد هوشمند مناسب، تعداد تراکنش هایی هستش که اون بستر میتونه در هر ثانیه پردازش بکنه. اتریوم در هر ثانیه نهایتا میتونه 15 تراکنش رو پردازش کنه در حالی که این عدد برای سولانا، 65000 تراکنش در ثانیه هستش، یعنی یک تفاوت فاحش که میتونه باعث ایجاد مزیت رقابتی بزرگی برای سولانا بشه.

حالا خود پروژه سولیس یک پروژه متاورس هستش، یعنی یک پروژه ای مشابه پروژه دیسنترالند، در اینگونه پروژه ها، کاربر به محض ورود به پلتفرم، با یک دنیای باز (Open World) مواجه میشه که در اون میتونه انتخاب کنه هرکاری که دوست داره رو انجام بده، میتونه زمین مجازی بخره (که طی سه ماه گذشته سر و صدای زیادی به راه کرده بود بحث خرید زمین های مجازی) میتونه به انجام ماموریت هایی که خود پلتفرم تعریف کرده بپردازه و در ازای انجام اون ماموریت ها یه پاداشی دریافت کنه، و یا حتی یک زمین بخره، روی اون زمینی که خریده هر نوع محتوایی که دوست داره رو پخش کنه، مثل برگزاری گالری هنری، کنسرت و یا سینما و ....، حتی میتونه روی زمینی که خریداری کرده، یک بازی توسعه بده و به کاربر های دیگه، در ازای دریافت مبلغی، اجازه بازی کردن بده، در واقع در اینجور پروژه ها تنها محدودیتی که وجود داره، خلاقیت هر کاربر هستش، به نوعی راه های رسیدن به درآمد در پروژه های متاورسی، به تعداد آدم های روی زمین هستش.

در قسمت بعدی میخوام به 2 مزیت بزرگ زیرساختی پروژه سولیس اشاره بکنم، پروژه سولیس یک پروژه کراس-چین و مولتی پلتفرم هستش.

کراس چین بودن این پروژه، یعنی این قابلیت رو داره به کاربرهاش میده که هر دارایی ای که روی بلاکچین های دیگه ای که میتونند به بلاکچین سولانا متصل بشند، داره، به اکوسیستم سولیس انتقال بده و از اون در اکوسیستم سولیس استفاده بکنه، مثلا من یک NFT در بلاکچین اتریوم دارم، کراس چین بودن پروژه سولیس به من این قابلیت رو میده که بتونم اون NFT خودم رو به بلاکچین سولانا بیارم و ازش در دنیای سولیس استفاده بکنم. این یکی از مزیت های بزرگ این پروژه هستش.

مولتی پلتفرم بودن هم که یعنی هر کاربری، میتونه با هر دستگاهی که قابلیت اتصال به اینترنت رو داره، میتونه به دنیای سولیس دسترسی داشته باشه، مهم نیست دستگاهی که داره، لپتاب باشه، تبلت باشه، گوشی باشه، عینک واقعیت مجازی (VR) باشه و یا ….

الان میخوایم بریم سراغ بحث توکنومیکس پروژه، در این بخش از بررسی پروژه یک نکته نظر من رو خیلی به خودش جلب کرد و اونم این بود که سوای همه ی بحث های نرمال که در همه ی وایت پیپرهای پروژه های مختلف مطرح میشه، پروژه سولیس اومده و برای سرمایه گذارای بزرگ خودش، از سیستم Vesting (اختصاص دادن توکن هایی که در ابتدای پروژه و در مرحله فروش شخصی به اون ها داده، در طی یک بازه زمانی) استفاده کرده. یعنی همونطور که در شکل زیر میبینید سرمایه گذارای بزرگ پروژه تا دو سال اجازه فروش توکن های خودشون رو به صورت یکجا ندارند، در با گذشت زمان اجازه دارند بخشی از توکن های خودشون رو به فروش برسونند. این راهکاری هستش که باعث میشه سرمایه گذارای بزرگ پروژه نمیتونند با ایجاد فشار فروش، باعث ریزش قیمتی ناگهانی توکن سولیس بشوند و این اتفاق منجر میشه که توکن سولیس بتونه در طی یک زمان 2 ساله، روند طبیعی قیمت خودش رو تا حد زیادی طی کنه. ( در مدلی که پروژه سولیس برای Vesting توکن هاش در نظر گرفته، سرمایه گذارای بزرگ پروژه تا یکسال نه حق فروش توکن های خودشون رو دارند و نه حق دارند که اونها رو استیک کنند، اما در بازه زمانی سال دوم، میتونند توکن هاشون رو در اکوسیستم سولیس استیک کنند ولی همچنان حق فروش اون رو تا انتهای سال دوم ندارند.)

امیدوارم که توضیحاتم و تحقیقم تا اینجا براتون مفید بوده باشه، اگر سوالی دارید، در وهله اول میتونید ویدیو ای که لینکش رو در ابتدای مقاله گذاشتم مشاهده کنید و اگر باز هم موردی بود، میتونید همینجا کامنت بزارید تا راجع بهش باهم بحث کنیم و از همدیگه یاد بگیریم.

و در نهایت در نظر داشته باشید که تمام این مطالب تحقیقات من بوده و به هیچ وجه توصیه مالی و یا اقتصادی نیستش.