آشنایی با Compute در IaaS

رایانش ابری

مقدمه

امروزه بسیاری از محاسبات در سیستم‌های مبتنی بر ابر (Cloud) انجام می‌شود. از جمله مزایای چنین سرویس‌هایی می‌توان به همیشه در دسترس بودن اشاره کرد. شرکت‌های ارائه دهنده‌ی این سرویس‌ها، با پشتیبانی‌هایی که در ساعات مختلف شبانه روز ارائه می‌دهند سعی دارند از متوقف شدن سامانه‌هایی که تحت کنترل دارند جلوگیری کرده و آن‌ها را به روز نگه دارند.
افراد و سازمان‌هایی که از خدمات ابری استفاده می‌کنند اطمینان خواهند داشت که سرویس‌های مورد نظر همیشه در دسترس بوده و داده‌های ذخیره‌شده بر بستر ابر هیچ‌گاه از بین نخواهد رفت.

سرویس‌های ابری در دسته‌های مختلفی قرار می‌گیرند که از جمله آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• Infrastructure as a Service (IaaS)
• Software as a Service (SaaS)
• Platform as a Service (PaaS)

سازمان‌هایی که سرویس‌های زیرساختی ارائه می‌دهند باید تجهیزات متنوع محاسباتی و حافظه‌ای در اختیار داشته باشند و با پیکر بندی مناسب، آن‌ها را در قالب زیرساخت به عنوان سرویس به دیگران ارائه دهند.

همان‌طور که از شکل بالا واضح است ارائه سرویس‌های زیرساختی شامل سرویس‌های محاسباتی (Compute)، سرویس‌های حافظه‌ای، سرویس‌های شبکه‌ای و نیز سرویس‌های متعادل‌سازی (Load Balancing) می‌شوند.

سرویس‌های محاسباتی

بسیاری از افراد و سازمان‌ها به منابع محاسباتی احتیاج دارند تا کارهای تحقیقاتی و محاسباتی خود را بر آن بستر انجام دهند. فعالیت‌های محاسباتی بر حسب نوع آن‌ها به میزان منابع (RAM و CPU) متفاوتی احتیاج خواهند داشت که باید توسط ارائه‌دهندگان سرویس ابری تامین شود.

ارائه دهندگان سرویس‌های ابری از سرورهای فیزیکی با تعداد هسته‌های CPU زیاد و نیز منابع حافظه‌ای برخوردار هستند و با به کار گیری روش های مختلف مجازی‌سازی نظیر استفاده از Hypervisor ها، منابع محاسباتی مورد نیاز را ارائه می‌دهند.

مجازی‌سازی از جمله روش‌های بسیار مهمی است که به ارائه دهندگان کمک می‌کند تا منابع موجود در سرورهای فیزیکی را بطور مجازی به منابع کوچکتری تقسیم کرده و آن‌ها را در اختیار دیگران قرار دهند و به این شیوه از منابع موجود به نحو بهینه استفاده کنند.

انواع مختلفی از Hypervisor ها وجود دارد که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌کنیم:

نوع یک: این Hypervisor ها به طور مستقیم برای کنترل سخت‌افزار مورد استفاده قرار می‌گیرند و شامل مجازی‌سازهایی همچون ESXi و Xen می‌شوند.

نوع 2: این نوع Hypervisor بر روی سیستم عامل اجرا می‌شود و پس از آن سیستم عامل های میزبان بر روی آن اجرا خواهند شد. مجازی‌سازهای VMWare WorkStation، OpenVZ و KVM از این نوع هستند.

شکل زیر مقایسه‌ای میان انواع مختلف Hypervisor ها را نشان می‌دهد:

مجازی‌سازها

مجازی‌ساز VMWare WorkStation: این مجازی ساز Hypervisor نوع 2 محسوب می‌شود و از آن در سیستم‌عامل‌های ویندوز و لینوکس استفاده می‌شود.

مجازی‌ساز VMWare ESX: این مجازی‌ساز نوع 1 است و آن را بر روی سرورهای فیزیکی نصب می‌کنند.

مجازی‌ساز KVM: این مجازی‌ساز متن‌باز است و از کرنل لینوکس برای مجازی‌سازی استفاده می‌کند. KVM این امکان را می‌دهد که یک سرور فیزیکی را به چندین سرور مجازی تقسیم کنید.

مجازی‌ساز OpenVZ: این مجازی‌ساز مبتنی بر لینوکس است و تنها می‌تواند سیستم‌عامل‌های لینوکسی را اجرا کند. از جمله معایب این مجازی‌ساز عدم امکان تغییر در هسته لینوکس است.