تورم جدید از نوع هزینه و حذف کسب و کارها از بازار

این روزها موضوعی هست که بسیار در بازار و کسب و کارها فراگیر شده و اون هم حذف کسب و کارها و اصلاحات گسترده است. بعد از افزایش عجیب قیمت ارز و اتفاقاتی که از ۹۶ شروع شد و تا اواخر ۱۴۰۲ ادامه پیدا کرد همه چیز در فاز صعودی بود و انتظارات تورمی در اوج بود و هر کالایی با هر قیمتی به فروش می‌رفت.

اما الان وارد فاز جدیدی از کسب و کار و رقابت شده‌ایم که اوضاع متفاوت است. دیگر هر کالایی فروش نمی‌رود و همه به دنبال قیمت بهتر هستند.

از اواخر سال ۱۴۰۲ دیگر قیمت‌ها به صورت روزانه افزایش نمی‌یابد و به نظر می‌رسد دیگر موج تورمی خاصی را در بازار شاهد نباشیم.

همزمان با عدم افزایش قیمت کالاها و محصولات، شاهد افزایش هزینه‌های کسب و کار هستیم. یعنی تورمی که پیش از این خود را در قالب افزایش قیمت کالا بروز می‌داد اکنون در قالب افزایش هزینه نمود پیدا کرده است.

افزایش هزینه‌ها در کنار عدم افزایش قیمت متناسب با تورم منجر به ایجاد حالتی شده است که کسب و کارهای نابهره‌ور دیگر توان رقابت با سایر کسب و کارها ندارند و یا باید از جیب بخورند یا اینکه کار را رها کنند.

حتما می‌دانید که یک کاسب به راحتی کار را رها نمی‌کند و انقدر ادامه می‌دهد تا روزی بازار خوب بشود.

این مکانیسم شاید در رکودهای کوچک جواب بدهد اما در رکود فعلی که یک ترند جهانی است و ممکن است تا ۴ سال طول بکشد شاید به قیمت از بین رفتن سرمایه کسب و کار و تمام اندوخته ۱۰ یا ۲۰ سال گذشته کاسب تمام شود.

اصلا مگر می‌شود ماهی ۵۰ میلیون اجاره مغازه بدهی و کل فروش مغازه ۱۰۰ تومن هم نباشد. اجاره باید نهایتا ۱۰ درصد فروش یک مغازه باشد تا شاید کسب و کار بهره‌ور باشد.

مگر می‌شود هزینه دفتر و حقوق پرسنل و .... ماهی ۲۰۰ میلیون باشد و فروش به یک دهم گذشته کاهش پیدا کرده باشد.

فرق نمی‌کند کارخانه‌دار هستید، مغازه‌دار هستید، بازرگانی هستید، هر چه که باشید و باشیم باید هزینه‌های خود را کاهش دهید و گرنه به مدت ۳ سال، سالی ۲۵ درصد از ما از گردونه رقابت حذف خواهیم شد.

ایده نگارش این متن از سخنان دکتر محمد حسین ادیب می‌باشد. خداوند به ایشون خیر و برکت بدهد.