آزمندی

حذر از آزمندی ای مسلمان!

مبادا رو نمایی سوی خسران

طمع نابود گرداند خودت را

نجاتت را ز نابودی او دان

ضمانت می‌کند سودی برایت

وفا اما نباشد در پی آن

بسا آب گوارا که بنوشند

همان گشته گلوگیران ایشان

چو هم‌چشمی ز بهر خیر دنیا

شود افزون به پیش آزمندان

به وقت مرگ هم باشد فراوان

غم و اندوه این دنیاپرستان

کند چشم نهان‌بین را همه کور

خیال باطل شهوت‌پرستان

نصیبت گر شود خیری ز یزدان

بیاید سوی تو، خود را مرنجان

سروده‌ی محمد امین امیدی در 10 مرداد 1404. برگرفته از حکمت 275 نهج‌البلاغه.