ادب و خوددوستی

شود حجابِ خِرَد، عشقِ مُفرَط ات به خودت

و این علاقه همی گشت مانعِ ادبت

چو در بدی و نکوییِ دیگران نگری

از این در آینه دیدن بسی ثمر ببری

بدی چو دیده شود آن زُدا ز سیرت خویش

نکویی ای چو بدیدی بکن تو رایتِ خویش

سروده‌ی محمد امین امیدی در 1 آذر 1404. برگرفته از حکمت 412 نهج‌البلاغه.