امام

خدا کند همه را با امام خود محشور

نگر امام تو از جنس نار بُوَد یا نور

هر آنکه هست چشم دل او در این جهان بسته

به روز حشر بُوَد چشم او کماکان کور

به دُنیی اش شده مغرور و غافل از کوری

شود در آخرت ز غم کوری بصر محسور

سروده‌ی محمد امین امیدی در 5 خرداد 1404.