بزرگ‌ترین حسرت

روز محشر بیش حسرت می‌خورد

آنکه از دخلش گناهان می‌چکد

لیک وُرّاثش از آن مال تبه

با نکوکاری زدایند هر گنه

وارثانش سوی جنت می‌روند

صاحبش را سوی دوزخ می‌کِشند

مال، واحد، عاقبت‌ها گونه‌گون

این یکی سرور بشد وان یک زبون

سروده‌ی محمد امین امیدی در 18 آذر 1404. برگرفته از حکمت 429 نهج البلاغه.