بُخل

بخل، گردآور برای جمله زشتی‌ها بوَد

بر چنین مرکب نشنید کس به بد جایی رود

این بخیلان نعمت رب را به خود یا دیگران

از فسون دیوها کردند زایل یا نهان

از جزای ایزدی بهر سخا و بخششی

روی گردانند و رد کردند هر نوع خواهشی

با سخاوت‌ها به سوی رحمت حق می‌روی

با بخیلی داخل دوزخ معلق می‌روی

سروده‌ی محمد امین امیدی در 27 مهر 1404. برگرفته از حکمت 378 نهج‌البلاغه.