جهان‌ها و وجه‌ها

از پیر پرسید، جهان‌ها چگونه اند؟

با خنده پاسخ داد، چهارگانه اند.

اول، ذات خداوند، لاهوت، لا اله الا هو.

دوم، نورهای هستی‌فزای، جَبَروت، جبر وجودها و عدم‌ها.

سوم، جهان روح و مَلَک، ملکوت، پرواز فرشتگان.

چهارم، دنیای جسم و ماده، عالَم مُلک، جلوه‌های عیان.

او ادامه داد:

اینجا هر آفریده سه وجه دارد:

هستی یافته از جبروت،

معنا یافته در ملکوت،

و جلوه‌گر در مُلک.

سروده‌ی محمد امین امیدی در 19 شهریور 1404.