خواب و هشیاری

چشمم به خواب می‌رود اما نه

قلبم که هست همره بیداری

شیرین به خواب رفته و فرهادم

در کار عشق دوست، به هشیاری

سروده‌ی محمد امین امیدی در تاریخ 9 اردیبهشت 1404، در بیان حدیث نبوی «تَنَامُ عَيْنَايَ وَ لاَ يَنَامُ قَلْبِي»، به معنای «چشمانم می خوابد ولی قلبم نمی خوابد (بحارالأنوار جلد 22 صفحه 27)».