دو همباز

ای آنکه ز خرج می‌هراسی

بس جاهل و کور و ناسپاسی

مالی که تو را چو جان عزیز است

همباز برای آن دو چیز است

آسیب و مصیبت و بلایی

کز دفع زیان تو بر نیایی

میراث‌خوران بی‌وفایی

کز مال تو برده بهره‌هایی

بی یاد تو خوش به سر ببردند

هر آنچه که بود جمله خوردند

دست تو ز مال گشته کوتاه

همراه تو درد و حسرت و آه

سروده‌ی محمد امین امیدی در 15 شهریور 1404. برگرفته از حکمت 335 نهج‌البلاغه.