شدت مشکل‌ها

ناداری و بی‌پولی، خود رنج و بلا باشد

آنی غم و همّ آن از دل نه رها باشد

بدتر ز کمی پول، بیماری تن باشد

صحت چو ز تن پرّد، تن پر ز مِحَن باشد

بدتر ز تن رنجور، قلبی است که بیمار است

قلبی که بوَد بیمار، گُل در بر او خار است

دل چون که سلامت شد، تن نیز سلامت ماند

اندوه دلِ بیمار، تن را چو شرر سوزاند

سروده‌ی محمد امین امیدی در 7 آبان 1404. برگرفته از حکمت 388 نهج‌البلاغه.