عدالت و بخشش

عدل گذارد همه را جای خود

جمله رساند به جزاهای خود

بخشش، پا را به فراتر نهد

بیش ز حق، سود به کس می‌دهد

عدل، ز قانون، همگانی بوَد

سودِ از او نیز جهانی بوَد

بخشش اما نه برای همه است

گاه بیاید و نیاید به دست

عدل بوَد به ز سَخای کسان

برتری اش شد به کلامم عیان

عدل بوَد بستر هر بخششی

عدل نباشد، ندهد رویشی

سروده‌ی محمد امین امیدی در 26 آذر 1404. برگرفته از حکمت 437 نهج‌البلاغه.