مسئولیت

خداوند را بندگانی بوَد

که نعمت بر ایشان فزونی رود

که تا دستگیران مردم شوند

ز بخشش ز فضل خدای بلند

که مادام در بخشش و کوشش اند

به آن فضل یزدان بسی دل‌خوش اند

چو گردند بر بخل روی‌آوران

زداید خدا فضل را بی‌گمان

بگیرد ز ایشان، دهد دستِ غیر

که دارند از فضلِ حق، دستِ خیر

سروده‌ی محمد امین امیدی در 14 آذر 1404. برگرفته از حکمت 425 نهج‌البلاغه.