نفس

نفس اَمّاره ام طبیعت را، با وجودم بداد خوش پیوند

نفس لَوّامه ام رهایی را، یاد می‌آورد ز خاکی‌بَند

نفس آزاد گشته از زندان، مطمئن شد ز وعده‌ی یزدان

خوانده شد بهرِ باغِ ذاتِ خدا، با نوای خوشِ پُر از لبخند

سروده‌ی محمد امین امیدی در 26 شهریور 1404.