نیرو و ناتوانی مطلوب

خدا را بپرهیز ای با بها

نباشی در این دشتِ هستی رها

بپرهیز از آنکه بیند ترا

که نفست به عِصیان بوَد در چَرا

که دیگر نه حق را اطاعت کنی

و اینگونه با او لجاجت کنی

چو نیرو بیابی ز الطاف رب

به کار نکو باش در تاب و تب

بمان ناتوان از بدی کردنت

که مانَد رها از گنه گردنت

سروده‌ی محمد امین امیدی در 2 آبان 1404. برگرفته از حکمت 383 نهج‌البلاغه.