پایه‌های دین و دنیا

ستون‌های دنیا و بنیان دین

چهار است، اینک شنو ای امین

نکو بنده‌ی اهل حکمت و علم

که از علمِ خود بهره دارد به حلم

و نادانِ بی کبر و ناز و ادا

نه از جستنِ علم دارد ابا

و بخشنده‌ی نیکوی بی‌‌غرض

که در بخشش اش نی بخیلی عَرَض

و آنکه تهی مانده دستش ز خیر

ولی آخرت را نداده به غیر

چو عالِم تبه کرد علمِ خودش

گریزند طُلّابِ او از بَرَش

چو دارا ز بخشش ابا کرده است

فقیر آخرت را رها کرده است

هر آنکه ز نعمت فریدون شده است

به او حاجت توده افزون شده است

اگر شکر نعمت به جای آورد

دوام و بقایش خدایش دهد

وگرنه به نعمت رسد کاسدی

که ناید از آن هیچ نوع عایدی

سروده‌ی محمد امین امیدی در 21 مهر 1404. برگرفته از حکمت 372 نهج‌البلاغه.