یاد معاد

اگر انسان سرآمد را

و گامش در پی‌آمد را

همی می‌دید و آگه بود،

فکرش را نمی‌آلود

به خواهش‌های نفسانی، خیال خام طولانی،

فریب لمس شیطانی، و نجواهای پنهانی

ز حق می‌خواهم ایمانی، رهاید روح زندانی

ز اندُه‌های دنیایی، که نگذارد مرا نایی

سروده‌ی محمد امین امیدی در 14 شهریور 1404. برگرفته از حکمت 334 نهج‌البلاغه.