زخم احساسی: اونا که زخم می‌زنن، هیچ وقت شفا نمیدن

زخم احساسی یه چیزیه که نه مثل زخمای دیگه روی پوست معلوم میشه، نه راحت خوب میشه. 💔 می‌خوره وسط قلبت و هر بار که یادت می‌افته، می‌سوزه. ولی رفیق باید باهاش کنار بیای و یاد بگیری که چطور این زخم و پله کنی برای چند قدم بالاتر.

می خوام خودمونی و به دور از رسمی نویسی و استفاده از نوشتار کتابی با هم حرف بزنیم، کلا قصدم همینه و همین هم خواهد بود.

اونی که زخم بزنه خودش نمی تونه ترمیم کنه !

اگه کسی ناراحتت کرد و یه زخمی روی دلت به جای گذاشت، از همون شخص انتظار نداشته باش که بیاد ترمیم کنندهِ زخم روی دلت باشه چون هی این زخم و عمیق تر می کنه. این مقاله کوتاهی که نوشتم برای دختر پسر فرقی نداره.

یه انگشتر پلاستیکی که تو خرابه های شهر افتاده یه ارزشی داره و یه انگشتر الماس تو موزه هم یه ارزش، وقتی اشتباه می کنی که انگشتر پلاستیکی و با الماس اشتباه بگیری، اون انگشتر تو خرابه های شهر رو زمین میون آشغالا افتاده و وقتی بهش ارزش می دی همون بهت زخم می زنه.

می‌دونی رفیق، اشتباهت اون‌جاست که چیزایی که ارزش دارن رو می‌ذاری کنار و واسه بی‌ارزشا وقت و دل خرج می‌کنی. اونی که ذاتش ارزش داره و لایق احترامه و انتخاب نمی کنی و کسی که لیاقت احترام نداره و براش احساس خرج می کنی.

همه ما آدما ذاتاً ارزشمندیم، اینو نباید نادیده بگیرم. نمیشه کسی و ارزش گذاری کرد ولی رفتار هر کس بیانگر میزان ارزش شخصیت اونه. پس جامعه شده یه بازار شلوغ که قیمت‌گذاری ما بر اساس نوع رفتارمونه. پس تو انتخابت دقت کن که کمتر زخم بخوری ععیز دل من.

مثلا اون چای رایگانی که یه گوشه خیابون میدن و روبه‌روش یه کافه اس که قهوه لته و میانگین 65 تومن میفروشه. سعی کن همیشه کافه رو انتخاب کنی. نه واسه باکلاس بودن، اینطوری یاد میگیری که از چیزای عمومی فرار کنی، آدمای عمومی و همگانی. اینطوری به خودت ارزش دادی.

اگه این حرفا به دلت نشست و حس کردی یه تلنگر خوب بود، یه سری به بقیه نوشته‌های دلی من بزن. دکمه پایین منتظرته ⬇⬇