آیا داستان پشه و بوی بد دریاچه چیتگر واقعیت دارد؟

قبل از هر صحبتی می خواهم سوالی بپرسم. آیا منطقه چیتگر و حوالی میدان ساحل را به یاد دارید در زمانی که هنوز دریاچه ای وجود نداشت؟ به هر حال برخی به یاد دارند و مطمئنا عده زیادی نیز قبل از آبگیری دریاچه اصلا به آن منطقه نرفته اند. آنهایی که قبل از آبگیری دریاچه به این منطقه آمده اند مطمئنا به یاد دارند که پشه های منطقه چیتگر- بدلیل وجود جنگل چیتگر- از همان زمان زبانزد بود و اهالی منطقه مخصوصا در فصل تابستان به پشه های زیاد منطقه عادت دارند. قصد تخصصی کردن مطلب را ندارم اما می توان همین مطلب را نیز از نظر اکوسیستمی ریشه یابی کرد که وجود پشه زیاد در منطقه چیتگر نسبت به سایر مناطق، خشک شدن باغ های حومه تهران است.

طرح احداث دریاچه البته مربوط به خیلی سال قبل است و قبل از پیروزی جمهوری اسلامی، در دوره ی پهلوی و بدنبال طرح توسعه ی شهر تهران، منطقه چیتگر به عنوان مرکز توریستی تفریحی تهران تعریف شده بود که با گذشت چند سال که این طرح به دست فراموشی سپرده شده بود، با آبگیری دریاچه دوباره منطقه 22 تهران مورد توجه قرار گرفت و توانست نظر بسیاری از سرمایه گذاران و انبوه سازان در بخش ملک و مسکن را به خود جلب کند. سازمان ها و ارگان های زیادی با تشکیل دادن تعاونی مسکن و اخذ مجوز برای زمین هایی که خریداری کرده بودند، شروع به برج سازی نمودند و تراکم بالای برج های مسکونی سبب شد که مجموعه های عظیم تجاری اداری نیز یکی پس از دیگری استارت زده شوند به طوری که طی چند سال آینده کلیه مراکز خرید عمده تهران در منطقه 22 متمرکز می شوند و این منطقه با رشد چشمگیر و بی سابقه ای روبرو خواهد شد.

از بحث اصلی دور نشویم. همانطور که گفته شد پشه قبل از دریاچه نیز وجود داشت و ربطی به دریاچه ندارد اما علتی که سبب ساز این شایعه- پشه و بوی بد دریاچه- شده چیست؟

از همان ابتدای کار آبگیری دریاچه، زمانی که هنوز دریاچه از نظر اکوسیستم تکمیل نشده و خروجی های آن اجرا نشده بود، به مدت چند ماه آب دریاچه ساکن ماند و همین مسئله باعث بو گرفتن آب و تجمع پشه روی سطح دریاچه شد و از آنجایی که دقیقا در همان چند ماه اولیه پس از آبگیری دریاچه، بیشترین بازدیدکننده از این منطقه دیدن می کردند و شاهد این مشکل بودند، این موضوع دهان به دهان چرخید و تبدیل به یکی از خصوصیات منطقه 22 شد به صورتی که اگر در جمعی بحث منطقه 22 و دریاچه چیتگر به میان بیاید امکان ندارد یک یا چند نفر از آن جمع به موضوع بوی بد دریاچه و پشه آن اشاره نکنند. در صورتی که این موضوع در همان چند ماهه اولیه حل شد و بوی بد دریاچه با راه افتادن خروجی های دریاچه و تصفیه خانه های تعبیه شده در کف دریاچه بکلی رفع شد و مشکل حشرات و پشه های روی آب نیز با وجود ماهی هایی که در دریاچه تکثیر شدند و از آنها تغذیه می کنند برطرف شد.

هم اکنون به گواهی بسیاری از مشتریان و چندی از همکاران و آشناها که در برج های نزدیک دریاچه زندگی می کنند و بعضا واحدهای جنوبی و مشرف به دریاچه دارند، هیچگونه بوی بد و نامطبوعی از سوی دریاچه وجود ندارد و تنها شرجی ملایمی وجود دارد که برای هر منطقه ساحلی طبیعی است و درباره پشه نیز تنها در فصل تابستان به همان میزان طبیعی که در بقیه مناطق پشه و حشرات دیگر وجود دارند، کنار دریاچه نیز وجود دارد.

در کل باید اذعان کرد که منطقه 22 آبستن یک انفجار بزرگ است. انفجاری که وقتی اتفاق بیفتد کسانی که در پروژه های منطقه سرمایه گذاری کرده اند، از این میزان رشد سرمایه خود متعجب می شوند و من مطمئنم آنهایی که موقعیتهای امروز را جدی نگرفته و از کنارش ساده عبور می کنند، آن روز که پروژه های عظیم منطقه 22 به بهره برداری برسد با حسرت و غبطه به برج های مسکونی، تجاری و اداری منطقه نگاه می کنند و داستان غم انگیز موقعیتی که از دست دادند در حالیکه می توانستند از آن استفاده کنند را، برای نزدیکانشان تعریف می کنند.

نگارنده ؛ بزرگمهر کیانی