هنر خوب دیدن، هنر خوب ثبت کردن!

از دیرباز راجع به عکاسی مطالعه میکردم و همیشه هم عکاسی یک پای ثابت زندگی من بود، تا اینکه کم کم زندگی من شد یک پای ثابت عکاسی و درگیرش شدم...

الان سالهاست عکاسی میکنم و می آموزم، تجربیاتم در این دوران به حدی بوده که تازه فهمیدم هنوز برای خوب بودن در این عالم خیلی جوان و کم تجربه ام!

در این سالها زیاد دیدم افرادی که قبل از من در عالم عکاسی بودن و حالا دیگه بین ما نیستن و یا با من شروع کردن و الان دیگه سراغی هم از عکاسی نمیگیرن، اما چیزی که برای من ثابت شده اینه که من هنوز دوربین به دست دارم و از عکاسی لذت میبرم.

عکاسی برای خیلی ها یک مفهوم ساده داره، اما من همین مفهوم ساده رو با تمام پیچیدگیهاش دارم زندگی میکنم و هر روز بیشتر و بیشتر دنیا رو میشناسم. دنیایی که اکثر ماها در اون دچار روزمرگی و تکرار شدیم و به هیچ عنوان نمی تونیم خوب ببینیمش...

چه طلوع و غروب های زیبایی که در شهر حین پرسه زدن دیدم و از دیدن آسمان با رنگها و ابرهایی که دلبری میکردن لذت می بردم، اما در پایین جایی در دل شهر همه در رفت و آمد و درگیر روزمرگی بودن... اینکه وقتی به عابران نگاه میکردم هیچکس حتی حواسش به آسمان نبود که حداقل با دیدنش جانی دوباره بگیره...

انگار چشم ها طلسم شدن...

این شد که تصمیم گرفتم بنویسم، از هرآنچه که به هنر خوب دیدن کمک بکنه، به شناخت علم و دانش عکاسی کمک بکنه و درنهایت به یه عکس و عکاس خوب منجر بشه!

پس با من همراه بشید...