آغاز ، شروع و....

بعد مدت ها سلام!

آقا تموم چیزایی که نوشته بودم الان یک دفعه پرید مجبورم دوباره از اول بنویسم ، خب ایرادی نداره، برای بار هزارم دوباره می‌نویسم:)

من همیشه از اینکه از خودم حرف بزنم، از احساس واقعی م همیشه امتناع میکردم شاید باورتون نشه اما نمیدونم چرا همیشه علایق واقعی‌م اون چیزی واقعا دوستش داشتم اون چیزی خود خود خودم بودم رو همیشه پنهان میکردم نمیدونم اما هر چی که بود خیلی آزار دهنده بود اما الآن تصمیم گرفتم علاقه هام ، احساسات واقعی‌م اون چیزایی که واقعا دوستشون دارم اون چیزایی که باهاشون صبام و مسیر زندگی‌م رو اونجوری که می‌خوام بسازم..

به نظرم آدما با هم خیلی متفاوت ان هر کدوم دنیای متفاوتی دارن اما نمیدونم چرا همیشه ما آدما سعی میکنیم مثل هم باشیم مثل هم لباس بپوشیم مثل بقیه حرف بزنیم ، سبک زندگی مون مثل بقیه باشه علایق مون مثل بقیه حتی رشته تحصیلی و شغل مون مثل بقیه مثل همین الان که همه میگن فقط حقوق آقا شاید من نخوام چرا باید راه بقیه رو برم من می‌خوام مسیر زندگی م رو اونجوری که می‌خوام بسازم نه اونی که بقیه می‌خوان دلیل نمیشه چون همه میرن حقوق و روان شناسی منم باید همینا رو برم ، این جاست که باید با تمام قدرت از خودت دفاع کنی و دنبال علاقه ت بری .

من همیشه دقیق آخر نظرم عوض میشه حتی سه سال پیش یه دفعه گفتم می‌خوام برم انسانی فکر کن اردیبهشت یک ماه مونده به امتحانات تصمیم‌ت عوض شه فکر کردنش هنوزم برام عجیبه اما من اینکار رو کردم شاید بعضی اوقات گلایه کنم اما بازم میگم اینجا همونی که میخواستم آفرین صبا (مثلاً فکر کنین. اینجا استیکری که هم می‌خنده هم گریه می‌کنه رو گذاشتم).

با خودم میگم اگه من الان توی یک کشور دیگه زندگی میکردم الان چیکار میکردم ‍؟ شاید درگیر کار های ورودی دانشگاه و شاید هم تفریح نمیدونم هر چی بود از الان قطعا خیلی خوشحال بودم.

من از انتظار کشیدن بدم میاد خیلی خیلی هم بدم میاد (شاید الان تویی که داری اینو می‌خونی بگی دختر خوب کی خوشش میاد) متاسفانه در جایی هم زندگی میکنیم که کلا منتظریم منتظر چی نمیدونم اما منتظریم فقط. الآنم من منتظرم!..

اولین متنی که نوشتم حالا جدا از اون نوشته های دیگه ‌م و به خودم قول دادم که اینجا اولین جایی باشه برای نوشتن..

ممنونم بابت وقتی که میگذارید.🙌