« یک انسان واقعی »

تو این چند وقت به قدری به شخصیتم توهین شده که کم مونده داد بزنم بگم بسه دیگه منم آدمم بزارین یکم زندگی کنم ولی سکوت میکنم و نمیدونم چرا؟

قبلنا تنها جایی که بهش پناه میبردم بغل مامان جونم بود و تنها کسی بود که تو این دنیا بدون منت آغوشش به روم باز بود و همیشه از من دفاع میکرد حتی براش مهم نبود حق با کیه همیشه طرف من بود حتی منو از مامانم بیشتر دوست داشت همیشه مامانمو دعوا میکرد که منو سرزنشم نکنه ولی الان زیر خروار خروار خاک خوابیده و تنها کاری که ازم برمیاد اینکه پنجشنبه‌ها برم سر خاکش براش فاتحه بخونم .

خب الان بریم سراغ موضوع این پست :

عرضم به خدمتتون که امروز حالم بد بود تا اینکه پست های قشنگ این دوست عزیز رو خوندم :

و تو پست :

ایشون گفتن که «ما قبل اینکه یه ایرانی باشیم، یه مسلمان یا مسیحی یا.. یه کارگر باشیم، مهندس ،روحانی ، دکتر ،معلم یا هر چی، یه انسان هستیم، و شاید بد نباشه بدونیم خود انسان بودن اینقدر کامله که اگه یه نفر واقعا بتونه به درجات بالاش برسه میشه،یکی مثل لقمان که مسلمان هم نبود اما اسلام به عنوان الگو معرفیش میکنه. بیایید وقتی به یه نفر نگاه می کنیم ببینیم چقدر انسانه نه اینکه چقدر شبیه ما فکر میکنه.»

و این حرف ذهن منو به شدت درگیر کرده ما واقعا چرا فکر نمیکنم که یک انسانیم و چرا به شعور ‌شخصیت اطرافیانمون احترام نمیزاریم ؟

لطفا از هر کسی که این پست رو میخونه خواهش میکنم قبل از اینکه یه حرفی رو میزنه یک بار دیگه فکر کنه و ببینه شخصی که مخاطب قرار میده از این حرفش ناراحت میشه یا قلبش میشکنه یا ممکنه به شخصیت اون فرد لطمه بزنه !؟

لطفا با انسانیت رفتار کنیم ???✨

و مرسی از دوست عزیزمون آقای MrMaster که انگیزه‌هام رو از پستای ایشون گرفتم. حرفای ایشون مثل بغل گرم مامان جونم بود آرامش خاصی رو بهم هدیه کرد.