نگاه کلیشه‌ای به بازی‌ها؛ آری یا نه؟

بازی‌های دخترانه... بازی‌های پسرانه...

اسباب بازی پسرانه... اسباب بازی دخترانه...

کارتون دخترانه... کارتون پسرانه...

یاسمن رومینا / بازی بان - شماره هفتم و هشتم/ آذر و دی 97

لینک دانلود: bazibaan.com

ما با این بندها، ذهن آزاد و بی‌کلیشه فرزند عزیزمان را از همان خردسالی محصور می‌کنیم.

تا امروز کسی مدعی نشده که در بین بیش از 7 میلیارد جمعیت کره زمین، دو نفر کاملاً شبیه هم با خلق و خوی و علاقه‌های مثل هم می‌شناسد. انسان‌ها، حتی دوقلوهای همسان نیز، استعدادها، نگرش‌ها و نیازهای متفاوتی دارند و این یکی از معجزه‌های خلقت است.

بازی از نیازهای مهم انسان و یکی از غذاهای روح ماست. سرگرمی، اولین دستاورد هر بازی است‌‌؛ همانطور که سیر شدن اولین دستاورد هر غذایی است. اما آیا هر غذایی مفید و تأمین‌کننده نیازهای بدن است؟ همانطور که خوراکی‌ها، خواص و ارزش غذایی متفاوتی دارند، در خصوص بازی نیز همینطور است. یک بازی خوب، بجز پرکردن وقت بازیکن؛ لذت‌بخش است، هیجان دارد، یادگیری دارد، مهارت‌هایی را در بازیکن تقویت می‌کند و البته فواید مختلف دیگری نیز می‌تواند داشته باشد.

امروزه روانشناسان به والدین توصیه می‎کنند، برای اینکه فرزندان‌شان را به بهترین نحو پرورش دهند، آنها را در معرض «تنوع» قرار دهند. محیط‌های متنوع، ابزار متنوع، سرگرمی‎های متنوع و ... . در رویارویی با «تنوع» است که کودک کم‌کم استعدادها و علایق خود را می‌شناسد و مسیر رشدش را پیدا می‌کند. کلیشه‌ها، تنوع را کم می‌کنند و «دخترانه‌ها» را از سبد تجربه پسران و «پسرانه‌ها» را از سبد تجربه دختران بر می‌‎دارد. در نگاه کلیشه‌ای نباید دختری ماشین بازی یا بازی اکشن انجام دهد و پسری نیز نباید بازی درست کردن کیک و آشپزی را انتخاب کند. در صورتی که ما قهرمانان دختر در ورزش‌های رزمی داریم و تعداد زیادی از بهترین آشپزها و طراحان لباس مرد هستند.

بنابراین بهتر است بازی بر حسب نیاز، شرایط رشدی و علایق بازیکن انتخاب شود. در خصوص کودکان و نوجوانان که در سن تعلیم و تربیت هستند، همراهی والدین ضروری است. این جمله اغراق آمیز نیست که: «والدین بیش از هر متخصص و روانشناسی، نیازها و خصوصیات فرزند خود را می‌شناسند و می‌توانند بهترین راه‌های پرورش و شکوفایی فرزندشان را انتخاب کنند.» زیرا بیشترین زمان را با فرزندشان می‌گذرانند و از همه جوانب و جزییات زندگی او کاملاً آگاهند. در اصل پرونده کاملی از فرزند خود دارند که در هیچ اتاق مشاوره و مطبی نمی‎تواند تهیه شود. به این موارد شهود و درک مادری و شهود و درک پدری را نیز اضافه کنید. البته که این مسئله، اهمیت مراجعه به مشاور را کمرنگ نمی‎کند و یک مشاور خوب و متخصص می‌تواند گستره فکری والدین را توسعه دهد.

حتی رده‌بندی سنی نیز مطلق نیست؛ کارشناسان و متخصصان در سطح کلان، ناچار هستند قواعدی کلی در نظر بگیرند. در اصل در این قواعد کلی، چون بررسی همه مخاطبان غیر ممکن است، وجه اشتراک نسبی جامعه مخاطب در نظر گرفته می‌شود. اما در جامعه کوچک خانواده، پدر و مادر می‌توانند وجه تمایز و تفاوت‌های فردی را هم در نظر بگیرند. شاید شما هم در اطراف خود تفاوت‌های زیاد بچه‌های همسال را دیده باشید. پسران 12 ساله یک کلاس درس را در نظر بگیرید، آن‌ها حتی از نظر ظاهری هم با یکدیگر تفاوت‌های بارز دارند. بعضی هنوز ظاهر کودکانه دارند و بعضی به بلوغ رسیده‌اند و سبیل‌هایشان درآمده است. وقتی تا این حد تفاوت در رشد ظاهری وجود دارد، آیا می‌توان گفت رشد فکری و میزان ادراک اعضای این گروه همسال، وضعیت یکسانی دارد؟

لطفاً حصار کلیشه‌ها را بشکنید. بازی‌ در هر سنی خوب و لازم است، با اعضای خانواده، گستره متنوع بازی‌ها را تجربه کنید و لذت ببرید.