کنترل‌های والدینی (7 و 8)

زنان در بازی‌های دیجیتال و توجهات والدینی

مرتضی جمشیدی / بازی بان - شماره هفتم و هشتم/ آذر و دی 97

لینک دانلود: bazibaan.com

وقتی صحبت از بازی‌های دخترانه و یا بررسی حضور دختران و زنان در بازی‌های دیجیتال می‌آید چند گزاره در ذهن افراد شکل می‌گیرد:

* بازی دخترانه؟ اصلا مگر دخترها هم گیم بازی می‌کنند؟

* اووووهه منظورش همون سکس و عریانی در بازی‌هاست؟

* دخترها باید گیم‌های آشپزی بازی کنند و گیم‌های اول شخص و اکشن تیراندازی برای پسرهاست! تازه اگر دختری هم از این بازی‌ها کنه، نوب و بی تجربه حساب میشه.

* آخ جون بچه‌ها ی دختر اومد تو بازی! (در گیم آنلاین)

* بازی‌سازهای خانم؟ مگه داریم؟ مگه میشه؟

شاید بهتر باشد اول با این مسأله شروع کنیم؛ که بازی دخترانه و پسرانه هرچند کمی کلیشه‌ای است اما به هر حال برخی بازی‌ها بیشتر مطلوب پسران است و برخی دیگر نیز بیشتر مطلوب دختران. البته بعضی بازی‌ها هم هستند که هر دو جنس با انجام آن‌ها سرگرم می‌شوند. به عقیده برخی بهتر است کودکان دختر و پسر را در انتخاب بازی‌شان آزاد بگذاریم همانطور که بهتر است رنگ‌بندی کلیشه‌ای آبی و صورتی را برای آن‌ها کنار بگذاریم. اما در مورد گیم‌های دخترانه و پسرانه چطور؟

بررسی‌ها نشان می‌دهد که عموم دختران از بازی‌هایی در سبک سه‌تایی را می‌پسندند. همچنین بازی‌های مزرعه‌داری و مدیریت رستوران و این تیپ بازی‌ها که فضایی آرام و به دور از استرس و با رنگ‌هایی شاد دارند مورد استقبال دختران و زنان قرار می‌گیرند.

حالا اگر یک دختری به سراغ بازی اکشن اول شخص رفت باید ترسید؟ اگر این سوال در مورد یک کودک دختر در استفاده زیاد از بازی‌های پسرانه و شبیه کردن بیش از حد خود به پسران (و یا بالعکس) پرسیده می‌شد در آن صورت باید می‌گفتیم که بله این مسأله تأمل برانگیز و نیازمند به مراجعه به روانشاس و مشاور است. اما در بازی کردن و به اصطلاح گیمینگ مسأله کمی متفاوت است!

پیش از هر چیز باید بگوییم که بازی‌های خشن با خونریزی و ترس و خشونت بالا برای عموم رده‌های سنی پایین مناسب نیست و در این زمینه خیلی نباید جنسیتی نگاه کرد و باید هر دو جنسیت دختر و پسر از این بازی‌ها به دور باشند. اما برخی بازی‌های به اصطلاح تفنگی مانند کانتر استرایک (CS) یا مورتال کمبت مورد استقبال دختران هم هستند. خب این دست بازی‌ها دارای خشونتی به نسبت بیشتر هستند. پس در گام اول پیشنهاد می کنیم دختران و پسران با سنین پایین به سراغ این بازی‌ها نروند.

اما در مورد بازی کردن دختران جوان با این دست بازی‌ها یا بازی‌هایی نظیر فورت نایت یا پابجی، در این موارد چه می‌توان گفت؟ در این خصوص هم باید گفت که واقعا تنوع بازی‌های ویدیوئی به حدی است که نمی‌توان برای همه بازی‌ها یک نسخه پیچید. مثلا هر دو بازی کانتر و فورتنایت اکشن و تیراندازی هستند. اما نحوه بازنمایی در کاراکترها و گیم‌پلی و رنگ‌آمیزی در دو بازی کاملا متفاوت است. شاید بتوان گفت از باب خشونت واقعی کانتر به مراتب جلوتر از فورتنایت است و به لحاظ آیتم‌های جنبی مانند بدن‌نمایی زنان و رقص و ... فورتنایت!

خب شاید کمی از شنیدن اسامی این بازی‌ها گیج شده باشید. برای همین، مطلب را از یک سوی دیگر ادامه می‌دهیم. بازنمایی زنان در بازی‌های ویدیوئی و موبایلی چگونه است؟

در مبحث مطالعات بازی این مسأله را از سه بعد زیر در نظر می‌گیریم:

* کاراکترهای زن (مونث) در بازی‌های دیجیتال

* گیمرهای دختر و زن

* بازی‌سازان خانم

پیش از بررسی هر چیزی باید بگوییم که تاریخچه بازی‌های الکترونیکی (رایآن‌های، ویدیوئی، دیجیتالی، موبایلی یا هر چیزی که شما با آن راحت هستید!) در دست پسران بوده است. تاریخچه‌ای که هم مردان سهم بیشتری در ساختن گیم‌ها داشته‌اند و هم به لحاظ کمی گیمرهای مرد بیشتر بوده‌اند. البته باید گفت که زنان نیز در این تاریخچه حضور داشته‌اند ولی نه با کمیت و کیفیت حضور آقایان! به غیر از خانم‌هایی مانند کارول شاو ، اولین بازی‌ساز زنی که آتاری استخدام کرد ( همان طراح و برنامه نویس بازی هواپیمای معروف آتاری)، حضور بیشتر خانم‌ها بیشتر به عنوان یک وسیله تبلیغاتی آتاری و گیم‌های ویدیوئی بوده است، همان استفاده ابزاری از زن!

کاراکترهای زن در بازی‌های دیجیتال

شاید به این مسأله بیشتر به صورت یک مسأله سلبی نگاه شده باشد. راستش را اگر بخواهید هم همینطور است. چرا که به غیر از چند مورد کاراکتر زن در بازی‌ها که انصافاً به معنای یک انسان به روایت زندگی آن‌ها پرداخته شده است، باقی زنان در بازی‌های دیجیتال نقش‌های دیگری داشته‌اند!! نوع نگاه به زن در بازی‌های ویدیوئی عموما مردانه و برآمده از مسأله جنسی و سکس است. از اینرو در برخی بازی‌های دیجیتال (یا شاید بیشتر بازی‌ها) بازنمایی زن به صورت هوس انگیز و اغواگرانه و مورد ظلم صورت گرفته است.

پرداختن بیش از حد به طراحی اندام زیبای زنانه باعث می‌شود قوه فکری و بصری گیمر بیش از توجه به ابعاد شخصیتی کاراکتر درون بازی، به ظاهر او جذب شود. در حالیکه می‌توان یک کاراکتر پیچیده با لایه‌های پنهان شخصیتی و بدون تمرکز روی اندام جنسی طراحی کرد. البته طراحی کاراکتری که بدون جاذبه جنسی‌اش جذاب باشد، سخت‌تر است و کار بیشتری می‌برد. پس از نگاه یک سازنده بازی که الویت اصلی‌اش درآمدزایی از هر طریقی است، بهتر این است که با صرف انرژی کمتر مخاطبان بیشتری پیدا کند! و اینگونه است که زنده باد طراحی کاراکترهای سکسی!! می‌شود شعار یک عده در صنعت بازی و ماحصل بازی‌هایشان امروز در بازارهای دیجیتال و واقعی یافت می‌شود.

با کنکاشی در کاراکترهای بازی‌های ویدیوئی می‌توان گفت که کاراکترهای مرد در بازی‌های ویدیوئی، کاراکتر اصلی، مهاجم، با نقش‌هایی متنوع، خشن، قوی، دارای سلاح‌های زیاد و بهره‌بردار از زنان (به عنوان پاداش یا عامل انگیزشی) هستند. در حالیکه کاراکترهای زن در بازی‌های ویدیوئی؛ نیمه‌عریان، تا حدودی خشن، دارای جاذبه جنسی، همراه با طراحی اغراق‌آمیز در بزرگنمایی اندام ها به منظور جذابیت بصری جنسی، دارای نقش‌های کمرنگ، مکمل و حاشیه‌ای می‌باشند.

حتی قهرمان‌پردازی در کاراکترهای زنانه هم در بیشتر اوقات همراه با بهره‌گیری از لباس‌ها و اوت‌فیت‌های نیمه‌عریان است. لباس زرهی که فقط قرار است برخی از نقاط بدن قهرمان زن را بپوشاند که آن هم با سلیقه طراح و آرتیست بازی برای کنجکاوی و برانگیختن همان میل زیبایی شناسی جنسی گیمر (عموماً گیمرهای مرد) است. در حالیکه قهرمان مرد بازی با لباس و زرهی بسیار پوشیده‌تر وارد میدان مبارزه می‌شود. البته در مورد لباس کاراکترهای زن و مرد در بازی‌ها و تفاوت فاحش در طراحی لباس و اندام کاراکترهای بازی حرف برای گفتن زیاد است و شاید این چند خط بیان شده نظر غالب گیمرهای زن و مرد از بازنمایی گرافیکی زنان در بازی‌ها باشد.

گیمرهای دختر و زن

اینکه گیم‌های ویدیوئی یک سرگرمی صرفاً پسرانه است یک مسأله فراگیر جهانی است! چرا که هنوز هم از لحاظ فرهنگی بازی کردن دختران مسئله جا افتاده‌ای نیست. این مسأله فقط مربوط به ایران نبوده و در همه جای دنیا نیز مطرح است. باور این که «دخترها بازی نمی‌کنند» در میان کودکان امروزی، هیچ ارتباطی به اعداد و ارقام واقعی موجود ندارد و صرفاً تحت تاثیر تبلیغات تلویزیونی و مجلات دهه 90 به وجود آمده است. در هر صورت، طبیعی است که کودکان دهه 90 اطلاع چندانی درباره پیشینه صنعت بازی ندارند و اولین خاطرات آن‌ها تبلیغاتی سیاه و سفید را شامل می‌شود که در آن‌ها، پسرها به عنوان جامعه هدف نشان داده شده‌اند. با این حال، این ذهنیت در حال فروپاشی است. بررسی آمار بازیکنان بازی‌های دیجیتال نشان می‌دهد که در دنیا نسبت گیمرهای زن و مرد تقریبا در حال برابری است که البته این واقعیت مرهون بازی‌های موبایلی می‌باشد، چرا که استقبال زنان و دختران از ژانرهایی که بیشتر در بازی‌های موبایلی یافت می‌شود باعث شده است تا طراحان بازی هم برای کسب درآمد از این بازار جدید به این سمت هجوم بیاورند. بررسی مرکز تحقیقات بازی‌های دیجیتال (دایرک) نشان می‌دهد تعداد بازیکنان زن در ایران در سال 1396 قریب به ده میلیون بازیکن (از میان 28 میلیون بازیکن) است که بیش از 90 درصد خانم‌های بازیکن به روی دستگاه موبایلی بازی می‌کنند.

همان‌طور که گفتیم، دنیای گیم‌ها دنیایی مردانه بوده است. طبیعتاً در یک دنیای مردانه آنچه برای سرگرمی مردان لازم است، مهیا می‌شود. بنابراین در بیشتر بازی‌ها، گیمرها با دنیایی در تعامل هستند که کاراکترهای مرد بازی از سایر زنان در دنیای بازی بهره مند هستند یا به هر نوعی بر آن‌ها پیشی دارند. اینجاست که نحوه تعامل گیمرهای دختر و زن مسأله‌ای قابل توجه محسوب می‌گردد.

به عنوان نمونه فرض کنید یک دختر در بازی جی تی ای که کاراکترهای اصلی آن مرد هستند در حال تعامل با این دنیای سرگرمی مردانه است. (پوسترهای بازی حس مردانه بودن بازی را خیلی راحت‌تر بازگو می‌کند). خب از جمله ماموریت‌های گیمر در بازی به غیر از توانایی حمله به افراد شهر (اعم از زن و مرد) که به نوعی جزء گیم‌پلی محسوب می‌شود، جابجا کردن مواد و دزدی و انجام عمل جنسی با زنان فاحشه است. فارغ از نامناسب بودن بُعد تربیتی این بازی برای عموم بازیکنان، احساس یک دختر گیمر به این وضعیت، یعنی اینکه خود او دارد به دست خودش یک همجنسش را در معرض تهاجم جنسی قرار می‌دهد چه خواهد بود؟

البته صحنه‌های اینچنینی در گیم‌های ویدیوئی که مبنای فرهنگی آن ایجاد یک دنیای سرگرمی مجازی برای مردهاست به وفور قابل مشاهده است. از بازی گاد آف وار تا متال گیر یا هیلو و ... . اینکه گیمر دختر سعی در همذات پنداری با کاراکتر قهرمان در بازی‌هایی دارد که خصوصیات مردان قهرمان را روایت می‌کند بسی جای تأمل است. این مسأله به مراتب برای کودکان و نوجوانان دختر می‌تواند آسیب زا باشد.

اما در مورد دختران جوان و زنان میانسال چطور؟

در خصوص برخی جامعه‌های بازیکنان که دارای خرده‌فرهنگ‌های خاص خود می باشند بعضی حرف‌ها و ارزش‌های خاص مطرح است. خانم‌های گیمر باید اثبات کنند که به اندازه آقایان و حتی در مواردی بیشتر از آنان اطلاعات دارند تا بتوانند مورد قبول واقع شوند. مثلاً پاسخ به سوال‌هایی در مورد شخصیت‌های بازی‌ها و یا رد کردن فلان مرحله از بازی به بهمان شیوه! البته که به نظر شما به عنوان یک مخاطب بیرونی، این‌ها سوالات بی ضرری هستند ولی دختران گیمر برای اثبات خود در جامعه بازیکنان به دنبال پاسخ‌های عملی می‌گردند و خب این گشت و گذارها هم به دلیل همان مبنای پسرانه بازی‌ها گشت و گذاری مردانه خواهد بود. اینجاست که دوباره این سوال پیش می‌آید که لطافت جنسیت دخترانه و زنانه در این بین چه می‌شود؟

مسأله بعدی این است که اگر بازی را به عنوان یک ابزار ارتباطی که قابلیت تأثیرگذاری پیام روی مخاطب و آموزش او را دارد در نظر بگیریم، در این صورت در مورد نقش اجتماعی زنان در بازی‌های دیجیتال چه می‌توانیم بگوییم؟ کاراکترهای زن در بازی‌ها عموماً همسر هستند یا مادر یا فرزند؟ دوست هستند یا خواهر؟ و نحوه تعامل گیمر با هر کدام چگونه است؟

البته باید گفت در برخی بازی‌های ویدیوئی که مثال‌های اندکی برای آن‌ها یافت می‌شود می‌توان بازنمایی مناسبی از کاراکتر دید. روایت‌های خوبی از قهرمان‌های زن و زنان قهرمان که باعث می‌شود دختران احساس اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند. اما متأسفانه تعداد این دست بازی‌ها اندک است.

و در نهایت حضور زنان و دختران گیمر در بازی‌های آنلاین و اذیت و آزارهای اینترنتی، مسخره نمودن آن‌ها و ... که باعث می‌شود آن‌ها ترجیحاً یا با آواتارهای مردانه خود را در بازی معرفی کنند و یا اینکه قید این دست بازی‌ها را بزنند و یا اینکه صرفاً با افراد و هم‌تیمی‌های مطمئن خود بازی کنند. به هر حال این نوعی هراس و عدم آزادی اجتماعی است که در تمام دنیا شاهد آن هستیم.

به تعبیر برخی گیم یعنی سکس، خشونت و هیجان! متاسفانه این فضای مردانه و پسرانه تا زمانی که تغییر نکند وضع به همین منوال خواهد بود. استفانی هاروی که گیمری حرفه‌ای است، در مصاحبه‌ای با بی بی سی گفته که "جامعه بازی هنوز هم جامعه‌ای مردانه است." به عبارتی در خصوص گیمرهای دختر و زن بزرگسال باید گفت تا زمانی که آن‌ها به این باور نرسند که اولاً یک هویت مستقل از پسران دارند و می‌توانند آزادانه به سراغ گیمینگ به روش‌های دخترانه بروند و ثانیاً بازی‌های دخترانه، بازی‌های درجه دومی نیستند و گیم‌های دخترانه هم حائیز اهمیت و قابل احترام و چه بسا برای پسران هم قابل تجربه هستند، خیلی نمی‌توان چشم امیدی داشت که این توازن جمعیتی در تعداد گیمرها منجر به تغییر در ساخت بازی‌های ویدیوئی نیز بشود.

بازی‌سازان خانم

همانطور که گفتیم نسبت جمعیتی گیمرها در دنیا در حال رسیدن به توازن است و انگاره اینکه گیم یک سرگرمی پسرانه است در حال فروپاشی می‌باشد! اما اینکه گیمرهای دختر به سمت کدام بازی‌ها جذب می‌شوند سوال مهمی است. آیا در نظر گرفتن دختران به عنوان مخاطبان اصلی و نه دست دوم بازی‌های دیجیتال باعث می‌شود که برای آن‌ها هم بازی‌هایی از جنس خودشان ساخته و پرداخته شود و یا اینکه باز هم با استفاده از هنرهای تبلیغاتی قرار است دختران جذب بازی‌های به اصطلاح پسرانه شوند. البته قصد ندارم که خیلی دیوار حائلی بین بازی‌های دخترانه و پسرانه بکشم اما به هر حال نمی‌توان منکر ذائقه متفاوت دختران از پسران شد، لااقل آمار ژانرهای متفاوت گیمرهای موبایلی دختر که این مطلب را هویدا می‌کند. بنابراین باید از جامعه بازی‌سازان بپرسیم که چقدر برای این قشر، بازی متناسب با علائق شان ساخته شده است؟ و اصلاً آیا بازی‌سازی گیم‌های ویدیوئی و موبایلی که آن هم به روایت آمار بیشتر مردانه است مجالی برای عرض اندام آزادانه زنان گذاشته است؟

حضور بازی‌سازان خانم در شرکت‌های بازی‌سازی اصلاً در مقایسه با مردان میزان قابل توجهی نیست که شاید به عواملی چون همان فرهنگ مردانه گیم‌ها، یا علاقه نداشتن و تحصیل نکردن خانم‌ها در حوزه‌های رایانه و IT و این دست مسائل مربوط شود. اما به هر حال زنان در صنعت بازی نه تعداد زیادی دارند و نه مسئولیت‌های مهمی در تعیین محتوا و شکل‌دهی به هسته اصلی بازی را در اختیار دارند. با این حساب باید گفت که ای کاش تیم‌های مردانه برای محتوای مورد پسند دخترها ایده‌های آزادانه و انسانی در سر داشته باشند!

برندا رومرو، (همسر جان رومرو) یکی از سازندگان بازی Doom و Wolf3D که کار خود را اوایل دهه هشتاد با بازی‌هایی چون Jagged Alliance و Dungeons and Dragons: Heroes آغاز کرد می‌گوید: "همیشه می‌دانستم که برخی سبک‌ها مردها را بیشتر مجذوب خود می‌کند، برای مثال سبک شوتر. با در نظر گرفتن محبوبیت بالای سبک شوتر، شاید بشود گفت که خب، مردها شوتر بازی می‌کنند، شوتر پرطرفدارترین سبک است، پس با همین منطق می‌شود گفت که دنیای ویدیوگیم توسط مردها تسخیر شده."

با مرور مختصری بر مفاهیم سه گانه ذکر شده در بالا باید خاطرنشان کرد که کلیشه‌بندی جنسیتی در تمام چیزها خوب نیست. هرچند برخی مسائل دخترانه و پسرانه است ولی بالاخره دختران هم نیاز به قهرمان دارند. بله قهرمانی از جنس زن! نباید گفت قهرمان دختران باید مانند قهرمان پسران از جنس انسانی قوی یا دارای آمادگی جسمی فوق العاده‌ای باشد (هر چند اگر هم در توانمندی‌های جسمی، دختری به قهرمانی رسید نه تنها عیبی نیست بلکه حُسن هم هست). بهتر است اینگونه به این مسأله نگاه کنیم که قهرمانی دختران از جنس قهرمانی در استعدادهایی است که خدا به جنس زن داده است. در تاریخ دینی ما قهرمان زن کم نیست. نحوه زندگی و شهادت حضرت زهرا (سلام ا... علیها) او را به یک قهرمان زن در دفاع از دین تبدیل نمود. نحوه حضور حضرت زینب کبری (سلام ا... علیها) در واقعه کربلا و نقش‌آفرینی او بعد از آن او را به عنوان یک قهرمان معرفی کرد که به اذعان همه نبودِ زنیب کبری مساوی بود با نبودِ کربلا در تاریخ! آیا این حضورها همراه با شمشیر و جنگاوری بوده است؟! البته درد تاریخ جهان و همچنین تاریخ ملی ما زنان نقش آفرین کم نبوده‌اند.

در حقیقت باید گفت که نقش‌آفرینی زنان از جنس نقش‌آفرینی و قهرمانی سوپرمن نیست که بعد بیاییم برایش یک کاراکتر واندروومنی هم درست کنیم تا زنان هم قهرمان داشته باشند. یعنی ملاک ارزش‌گذاری روی قهرمانی زن همان ملاک مردانه باشد و فقط اندام مردانه تبدیل به اندام ظریف و زیبا و ورزیده زنانه شده است! درست مثل بازی و فیلم مهاجم مقبره لارا کرفت. مسئله این است که باید اسطوره‌سازی زنان مبتنی بر قهرمانی کردن‌های واقعی آن‌ها در طول تاریخ بشریت صورت پذیرد، وگرنه این نوع قهرمان‌سازی و دادن عروسک واندروومن به دختربچه‌ها، ظلمی دیگر است به زنان درست مانند ظلم اول که باربی سازی زنان بود!

البته زنی که آمادگی بدنی دارد و برای این کار زحمت هم کشیده است محترم بوده و قوی بودن زن مشکلی ندارد. کیمیا علیزاده یک نمونه خوب برای این ماجراست. بحث بر سر این است که قهرمانی زن در بازی‌ها فقط با قدرت بدنی و آمادگی جسمانی او قرار است صورت گیرد؟ یا از آن طرف با استفاده از نیروی جادو و سحر؟؟ یا نه ملاک‌های انسان مدارانه دیگری باید در نظر گرفته شود؟

حال به دنیای بازی‌های دیجیتال برگردیم. گیم یک سرگرمی است. از این بُعد همه می‌توانند آن را تجربه کنند و فاقد از دنیای واقعی از آن لذت برند. ولی وقتی بحث بر سر گیم‌هایی می‌آید که زمان زیادی به خود اختصاص می‌دهند و جدی جدی کاراکتر و داستان‌ زیبایی دارند و گویی وارد زندگی بازیکنانشان می‌شوند، مسئله آموزش و یادگیری مفاهیم از بازی‌ها پیش می‌آید. آن وقت است که باید دقیق شد که کودک و نوجوان ما چه بازی می‌کنند؟

توصیه‌هایی برای والدین

همانطور که گفتیم در جامعه ما به موضوع زنان در بازی‌های دیجیتال بیشتر به عنوان یک مسأله سلبی نگریسته شده است و با توجه به حساسیت‌های فرهنگی و اجتماعی روی این موضوع به نکات ظریف آن پرداخته نشده است.

با توجه به رده‌بندی‌های سنی بازی‌های دیجیتال در تمام دنیا مسأله برهنگی، سکس، الفاظ نامناسب جنسی و این دست مسائل ممنوع بوده و لااقل در ابتدای بازی هشدارهایی برای آگاهی دادن به مخاطب داده می‌شود. مسأله ای که والدین ما به راحتی از کنار آن عبور می‌کنند. پس مراقب باشید آموزه‌های جنسی برخی بازی‌ها برای کودکان و نوجوانان مناسب نیستند.

شما به عنوان پدر و مادر دائماً در زمان بازی کردن فرزندتان کنار او نیستید (بگذریم از صفحه نمایش بازی‌های موبایلی که بیشتر شخصی هستند) تا بدانید در بازی چه اتفاقی می‌افتد. پس لااقل در مورد کاراکترهای اصلی و مکمل بازی، رده‌بندی‌ سنی بازی، ویژگی‌های پوششی و شخصیتی کاراکتر بازی بیشتر تحقیق کنید.

همانطور که گفته شد برخی از بازی‌سازان برای کسب بازار و درآمد بیشتر از کاراکترهای زن با لباس‌های کوتاه و شهوت انگیز و همچنین برهنگی زنان در بازی‌ها استفاده می‌کنند؛ حتی بازی‌هایی که به ظاهر در ژانر رانندگی و موتورسواری هستند! پس در خصوص کودکان و نوجوانان پسر مراقب باشید که امکان بلوغ زودرس آن‌ها در تعامل با این بازی‌ها وجود دارد.

در برخی بازی‌های دیجیتالی نقش‌آفرینی زنان از جنس ابزار تبلیغات، وسیله هوسرانی مردان و یا نقش‌های مکمل برای پیشبرد داستان و اینگونه مفاهیم دست چندمی است. پس مراقب کودکان و نوجوانان دخترتان که با این بازی‌ها مشغول هستند باشید تا در فرایند اجتماعی شدن و همچنین اعتماد به نفس شخصی و اجتماعی دچار اختلال نگردند.

عموم بازی‌های دخترانه کودکان و نوجوانان به بازی‌های آشپری، مزرعه داری، مدیریت رستوران و آرایشی (لباس، صورت و موها، ناخن، تاتو بدن و ...) تقسیم می‌شوند. می‌توان گفت بازی‌هایی در سبک مدیریت مزرعه یا رستوران یا آشپزخانه، بازی‌های مَچ تری (مانند بازی کندی کراش ) بازی‌های کم خطرتری هستند البته به شرط رعایت رژیم مناسب مصرف! اما در خصوص بازی‌های آرایشی نمی‌توان به قطعیت این اظهار نظر را کرد. فارغ از اینکه کودک و نوجوان زودتر از موعد جوانی با برخی از ابزار آرایشی و نحوه استفاده آن‌ها در سنین پیش از بلوغ آشنا می‌شود باید گفت هدف از آرایش در داستان برخی بازی‌ها به نحوی است که باید دخترِ آرایش شده در بازی برای رفتن به مهمانی یا مراسم رقص یا قرار گذاشتن با یک پسر آماده شود. همچنین در برخی بازی‌هایی که به نوعی بر مبنای کلیک و اشاره، داستان بازی پیش می رود و به اصطلاح اپیزودهای تعاملی هستند، درگیر شدن بازیکن در یک داستان تعاملی است که در برخی از آن‌ها هسته محوری داستان یک زن یا دختر است که در معرکه عاشقی با یک یا دو مرد قرار می‌گیرد و ...

همانطور که گفته شد بازی‌های دخترانه بازی‌های قابل احترامی هستند چون باید دختران گیمر را به عنوان انسان‌هایی که آزادانه قدرت انتخاب سرگرمی خود را دارند شناخت. البته به دلیل فرهنگ شناختی نامناسب در جامعه گیمرها و بازی‌سازان شاهد تعداد زیادی از بازی‌هایی هستیم که زن را به عنوان چیز دیگری غیر از یک انسان از جنس دست اول تعریف نموده‌اند. بنابراین شما باید به عنوان یک والد به انتخاب‌ها و نیازهای کودک و نوجوان خود برای بازی کردن یک بازی متناسب با روحیات او احترام بگذارید و شرایط انتخاب خوب را برایش فراهم کنید.

اگر در خانه شما یک یا چند فرزند دختر و پسر گیمر وجود دارد و خواهر و برادر با هم از سرگرمی بازی دیجیتال لذت می‌برند، پس باید کمی بیشتر حواستان را جمع کنید. عموماً پسرها در انتخاب و بازی کردن برخی بازی‌ها بیشتر کنجکاو هستند، مخصوصاً وقتی از سایر همسن و سال‌های خود در خصوص برخی از کات‌سین‌ها یا شخصیت‌های بازی صحبت به میان می‌آید. (مراقب دیدن برخی صحنه‌های نامناسب در بازی‌ها مخصوصاً زمانی که خواهر و برادر با رده سنی کودک و نوجوان مشغول بازی کردن هستند باشید). در ابتدایی‌ترین راه برای کنترل والدینی آن‌ها، بهتر است بازی‌هایی که آن‌ها انجام می‌دهند را بررسی کنید و همینطور مراقب باشید پسرتان درگیر جَدل‌های موجود در جَوّ گیمرها به خواهرش بی‌احترامی نکند (عموما گیمرهای خانم را نوب و بی تجربه حساب می‌کنند، چرا که پسران گیمر خود را حرفه‌ای‌تر از دخترهای گیمر می‌دانند!). از سویی دیگر قرار نیست پسر شما فقط انتخاب کننده بازی باشد (پسرها عموماً از بازی‌های اکشن تیراندازی، مبارزه‌ای و یا فوتبال لذت می‌برند)، چرا که در اینصورت دخترتان به بازی کردن با بازی‌هایی می‌رود که همان طبع کلیشه‌ای پسرانه را دارند و به نوعی تغییر ذائقه در او بوجود می‌آید.

به دخترتان حس اعتماد به نفس بدهید. برای او بازی‌هایی که مناسب روحیه‌اش است تهیه کنید. البته نه اینکه صرفاً بازی آشپزی و یا این تیپ بازی‌های کلیشه‌ای را برای او تهیه و یا دانلود کنید. حتی اگر او علاقه به بازی اکشن هم دارد با او صحبت کنید و با احتیاط و آگاهی در این مسیر قدم بر دارید. برخی از بازی‌های اکشن و تیراندازی میزان خشونت کمتری دارند و به نوعی از آیتم‌های فان و شوخی و طنز بهره برده‌اند. فقط رده‌سنی مناسب و اعتیاد پیدا نکردن او به بازی را در نظر داشته باشید. همچنین حواستان باشد دختر برای اثبات خودش در خانواده و یا به برادرش و یا حتی به جامعه گیمرها و دیگر دوستان، به بهانه حرفه‌ای شدن در بازی، معتاد گیم بازی کردن نشود. (البته این مطلب برای پسرتان هم صادق است)

به تِم موبایل، انگشتر و دستبند، تاتو، اکشن فیگور و مجسمه‌های شخصیت‌های بازی، پوستر و تِم صفحه نمایش رایانه، کتاب و رمان، فیلم و انیمیشن‌های دخترتان دقت کنید. علاقه گیمرها به یک بازی یا شخصیت موجود در بازی‌ها در این تیپ وسایل به برجسته‌تر هستند. البته به این مطلب صرفاً به عنوان یک ابزار شاختی برای آگاهی از روحیات فرزندتان اشاره شد و مسلماً هرگونه برخورد قهری در این زمینه پیشنهاد نمی‌گردد. (بهتر است پیشگیری را در این مسائل رعایت کنید و اگر لازم به برخورد قهری با فرزند کودک و نوجوان‌تان است، به صورت حساب شده و با هماهنگی هر دو شما به عنوان پدر و مادر انجام شود)

همانطور که مطرح شد یکی از آسیب‌های حضور گیمرهای زن در بازی‌های آنلاین، اذیت و آزارهای دیگر بازیکنان است. چالش‌هایی مانند وُیس چت و بازی کردن آنلاین دختران در فضای بازی‌های آنلاین نظیر LOL ، WOW، پابجی، فورتنایت و ... هم باید در نظر گرفته شود. همچنین موارد زیادی مبنی بر صحبت کردن زنان در ویس چت برخی بازی‌ها شنیده می‌شود که تا صدای یک زن به گوش می‌رسد، صفحه چت به خاطر حضور او منفجر می‌شود! خانم‌ها اغلب مورد آزار و اذیت و مزاحمت قرار می‌گیرند و تهدید می‌شوند. احتمالاً فرزند دختر شما تاکنون موارد زیادی با شخصیت و آواتار مردانه وارد بازی‌های آنلاین شده تا از اذیت‌ها و نا آرامی‌های اینترنی سایر گیمرها در امان باشد. البته شاید هم گیمرهای دختر با کاراکتر زن (جنسیت حقیقی خودشان) حضور پیدا کنند ولی در تالارهای گفتگو کمتر آفتابی شوند تا فقط از بازی کردن لذت ببرند نه اینکه از آن‌ها لذت برده شود!

در پایان دوباره تکرار می‌کنیم که گیم یک سرگرمی است. شاید این طور به نظر آید که دختر شما از بازی کردن با تبلت و موبایل بیشتر لذت ببرد و پسرتان هم درگیر بازی‌های رایانه‌ای و کنسولی شود، شاید هم هر دو از بازی کردن با بازی‌های کنسولی و رایانه‌ای لذت ببرند. مهم این است که موارد بالا را در نظر بگیرید و منصفانه و مسئولانه مراقب هر دوی آن‌ها باشید. مراقب بلوغ زودرس پسرتان و لطافت دخترانه دختران !