علاقهمند به بازاریابی، محتوا، ارتباطات، خلاقیت و پیچیدگیها، که سعی می‌کنم نتیجۀ کنجکاویها و موشکافیهام از مفاهیم پیچیدۀ زندگی کاری و شخصیم رو با بیانی ساده و متفاوت روایت کنم..
چطوری از ویژگی Open To Work لینکدین اثربخش‌تر استفاده کنیم؟ ۴ پیشنهاد به مسئولان استخدام
از اواخر شهریور ۱۴۰۱ یه حرکت دومینووار در فضاهای کسب‌وکارها شروع شد: تعدیل نیروها و بعد تعطیلی کسب‌وکارها. از هفتۀ اول مهر که وارد لینکدین می‌شدی، هر چند تا پست یکی، آگهی آماده‌به‌کار توی حوزه‌های مختلف و موقعیت‌های شغلی گوناگون بود که می‌خورد توی سر و صورتت.
یکی از دلایل مهم این ماجرا کاهش یا توقف گردش مالی کسب‌وکارها به‌خاطر قطعی و اختلال اینترنت بود. از یه طرف مردم هم خیلی دست‌ودلشون به خریدکردن نمی‌ره. یه ترسی هم به دل مردم افتاده. چون امنیت شغلی ندارن، ترجیح می‌دن پول‌شون رو برای همون طبقۀ اول هرم مازلو یعنی خوراک و پوشاک و مسکن هزینه کنن پس خریدها کمتر شده.
خبر دارید که من هم تعدیل شدم و ۵ آذر ۱۴۰۱ آگهی جویای کار خودم رو توی لینکدین با هشتگ معروف #OpenToWork پست کردم. بعد از انتشار این پست، افتادم توی چرخۀ ارسال رزومه و مصاحبه. وقتی در این مسیر پیش می‌رفتم، متوجه شدم از زمان انتشار این پست تا پیداکردن شغل با یه فرایند مواجهیم.
تصمیم گرفتم توی این روزهایی که خیلی‌ها دارن اوپن تو ورک می‌شن، تجربۀ خودم رو از مدل انتشار این پست در اختیارتون بذارم. در این مطلب به کسانی که دنبال شغل مناسب می‌گردن، می‌گم چطوری متن آگهی بنویسن، کجای این آگهی خلاقیت به خرج بدن و مراحل بعدی رو که تماس‌ها شروع می‌شه، چطوری مدیریت کنن. امیدوارم هیچ‌کسی تو هیچ جای دنیا هیچ‌وقت به‌خاطر تعدیل‌شدن از این فیچر لینکدین استفاده نکنه و استفاده از این ویژگی همیشه با خواست و ارادۀ خودش باشه.
این تجربه‌ها رو با این هدف یاد بگیرید که اگه یه روزی نیاز به استفاده از این فیچر لینکدین شد، این جزوۀ آنلاین کنار دست‌تون باشه و ازش استفاده کنید.
در ادامۀ این مطلب ۴ نکته رو برای کارفرماها و منابع انسانی اون‌ها یادآوری کردم که شاید بتونه به فرایند جذب و استخدام‌شون کمک کنه.
چطوری Open To Work رو فعال کنیم؟
قبل از اینکه بگم توی آگهی جویای کار چی بنویسیم، شاید براتون سؤال پیش بیاد که این ویژگی لینکدین رو چطوری فعال کنیم. در ادامۀ متن، بهتون توضیح می‌دم که چطوری با ۷ قدم ساده اون رو فعال کنید. اگه هم می‌دونید این ویژگی چطوری فعال می‌شه، می‌تونید با خیال راحت این قسمت نوشته‌م رو اسکرول کنید و برید کمی پایین‌تر تا بقیۀ مطلب رو بخونید.
این ویژگی رو می‌شه در حساب کاربری به ۲ روش از طریق نسخۀ وب یا اپلیکیشن لینکدین فعال کرد تا اون نوار سبزرنگ به اکانت‌مون آویزون بشه که در ادامه، درباره‌ش توضیح خواهم داد.
۱) نحوۀ فعال‌سازی در نسخۀ وب
برای اضافه‌کردن قابلیت Open To Work به پروفایل لینکدین، در نسخۀ وب یا نسخۀ نصب‌شده روی Desktop باید مراحل زیر رو طی کنید:
- از بالای صفحه، روی گزینۀ Me کلیک کنید.
- بعد گزینۀ View Profile رو انتخاب کنید.
- پس از انتخاب این گزینه، صفحۀ پروفایل باز می‌شه. توی بالایی‌ترین قسمت پروفایل، گزینۀ Open to رو پیدا کرده و روی اون کلیک کنید.
- سه گزینه نمایش داده می‌شه که از بین اون‌ها باید گزینۀ Finding a new job رو انتخاب کنید.
- تو صفحۀ بازشده، باید عنوان شغل موردنظر، محل جغرافیایی شغل (که هر استان از ایران هم می‌تونه باشه)، شرایط شغلی حال حاضر و نوع شغل رو از نظر زمانی مشخص کنید.
- از پایین کادر بازشده روی گزینۀ Add to profile کلیک کنید.
- پس از انتخاب این گزینه، کادری باز می‌شه که از شما می‌خواد مشخص کنید این درخواست رو چه کسانی مشاهده کنن.
- اگر گزینۀ All LinkedIn member رو انتخاب کنید، نوار سبزرنگ در پروفایل ایجاد می‌شه و همه اون رو می‌بینن.
- اگر گزینۀ Recruiters only رو انتخاب کنید، درخواست کار رو فقط استخدام‌کننده‌ها می‌بینن.
گزینۀ پیشنهادی من: گزینۀ اول مناسب‌تره چون معمولاً وقتی سازمانی دنبال نیرو باشه، به بقیۀ کارکنان توی موقعیت‌های شغلی دیگه هم اطلاع می‌دن که اون‌ها هم حواس‌شون به آگهی‌های جویای کار باشه و اگه مورد جویای کاری رو توی لینکدین دیدن، بچه‌های منابع انسانی سازمان رو باخبر می‌کنن.
۲) نحوۀ فعال‌سازی در نسخۀ اپلیکیشن (اندروید، آی‌او‌اس)
در نسخۀ اپلیکیشن لینکدین که روی تلفن‌های همراه با هر سیستم‌عاملی مثل اندروید، آی‌او‌اس و... نصب می‌شه، گزینۀ Open to که گفته شد وجود نداره و به‌جای اون یه علامت به‌اضافه (+) گوشۀ پایینی صفحه وجود داره که باید اون رو انتخاب کنید. باقی مراحل مثل نسخۀ وبه که بالاتر توضیح دادم و تفاوتی با اون نداره و می‌تونید از قدم ۳ به بعد اون رو دنبال کنید.
چطوری آگهی جویای کار منتشر کنیم؟
وقتی مراحل فعال‌کردن گزینۀ آماده‌به‌کار (Open To Work) رو قدم‌به‌قدم پیش بریم، بعد از اینکه اون نوار سبزرنگ دور عکس پروفایل‌مون اضافه شد، لینکدین ازمون می‌پرسه که آیا می‌خواهید این خبر را در قالب یک پست در لینکدین منتشر کنید؟ که ما توی این حالت ۲ راه داریم، یا از متن و عکس پیش‌فرض پیشنهادی لینکدین استفاده کنیم یا خودمون دست‌به‌کار بشیم که من در ادامه دربارۀ هر ۲ راه توضیح خواهم داد.
۱) متن و عکس پیش‌فرض لینکدین
اگه حوزۀ کاری‌تون جوری نیست که یه سرش به خلاقیت وصل بشه، می‌شه از همون متن و عکس پیش‌فرض خود لینکدین برای اطلاع‌رسانی اینکه جویای کارید استفاده کنید. ولی اگه یه سرِ تخصص‌مون به خلاقیت وصل می‌شه، پیشنهادم اینه حتماً به متن و عکس پیش‌فرض لینکدین بسنده نکنیم و خودمون دست‌به‌کار بشیم یعنی همون راه دوم که در ادامه بهش اشاره می‌کنم.
پیشنهاد من اینه که ترجیحاً از متن پیش‌فرض خود لینکدین استفاده نکنید. حتی اون‌هایی که تخصص‌شون الزاماً به خلاقیت نیاز نداره، بهتره این کار رو انجام ندن. چرا؟ چون احتمالاً اولین مواجهۀ (First Impression) شرکتی که در آینده از طریق لینکدین قراره باهاش آشنا بشیم و همکاری رو شروع کنیم، می‌شه همین پست جویای کار ما توی لینکدین؛ پس چه بهتر که همون اول نشون بدیم احتمالاً یه تفاوت‌هایی با بقیۀ کارجوها داریم.
۲) خلاقیت در پست آماده‌به‌کار
به‌طور کلی در پست آماده‌به‌کار ۲ جا می‌شه خلاقیت به خرج داد؛ اول توی متنی که قراره بنویسیم و دوم توی مدیایی (عکس، ویدئو، داکیومنت مثل رزومه و پروتفولیو) که می‌خواهیم انتخاب کنیم. من هم موقع انتشار پست آگهی استخدامم که لینکش رو بالا گذاشته بودم و دوباره اینجا می‌ذارم، سعی کردم خلاقیت به خرج بدم.
اول از همه از متن پیش‌فرض لینکدین استفاده نکردم و ترجیح دادم به یه شکل متفاوت پیش برم. اول توضیح دادم که چرا تعدیل شدم. بعد دلیل این رو توضیح دادم که چرا پست رو منتشر می‌کنم. در آخر، به‌عنوان فراخوان گفتم کسانی که دنبال جذب نیرویی با توانایی‌های من هستن، ایمیل و آدرس سایت‌شون رو توی کامنت‌ها بنویسن.
برای تصویر پست هم سعی کردم تصویر جدید و خلاقانه‌ای استفاده کنم. در عین حال، ژست عکس برای مخاطب آشنا بود. این‌طور اون‌ها به یادشون می‌مونه که «من جویای کار هستم». در ادامه تصویرش رو می‌تونید ببینید.
حالا برای اینکه بخواهیم آگهی خلاقانه‌ای منتشر کنیم ۲ تا کار می‌شه کرد:
- هر چیزی به ذهن‌مون می‌رسه بنویسیم: اولین راه اینه مثل من هر چیزی رو که در پس ذهن‌تون دارید بنویسید. بعد تصمیم بگیرید با اون داده‌ها چی کار کنید که تبدیل به یه متن خلاقانه و جذاب بشه. مثل آشپزی می‌مونه؛ یکی نمک بهش می‌زنه، اون یکی فلفل می‌ریزه و تندش می‌کنه و... . به خودتون بستگی داره که چطوری کاری کنید که متن‌تون مخاطب رو جذب کنه.
- از بقیه ایده‌برداری کنیم: با مراجعه به هشتگ #OpenToWork لینکدین می‌تونیم از آگهی‌های جویای کار بقیه حالا چه ایرانی چه خارجی ایده بگیریم. بعد باید اون رو شخصی‌سازی کنیم که با شخصیت و قلم ما هم‌خوانی داشته باشه. اگه پست‌های خوبی دیدید، لینکش رو توی کامنت‌های همین نوشته به اشتراک بذارید تا بقیه هم ببینن و استفاده کنن.
نکتۀ کنکوری: حتماً حتماً قبل از اینکه بخواهید پست جویای کار رو منتشر کنید برای خودتون رزومه بنویسید و به‌صورت یه فایل PDF آماده داشته باشید؛ چون به‌محض اینکه پست رو منتشر می‌کنید، ازتون رزومه می‌خوان. و اینجا می‌خوام از اهمیت رزومه‌نویسی بگذرم چون دربارۀ اون می‌شه کلی صحبت کرد ولی فقط برای اینکه ایده داشته باشید چطوری رزومه بنویسید، می‌تونید نوشته‌ای رو که قبلاً با عنوان چگونه یه رزومۀ حرفه‌ای بنویسم؟ منتشر کردم یه نگاهی بندازید.
بعد از انتشار پست جویای کار چی‌کار باید بکنیم؟
و شلیک! وقتی آگهی جویای کار رو منتشر می‌کنیم باید منتظر سیل کامنت‌ها و دایرکت‌ها باشیم و چی بهتر از اینکه بیام تجربۀ خودم رو از کامنت‌ها و دایرکت‌های دریافتی باهاتون به اشتراک بذارم تا با اون‌ها بیشتر آشنا بشید و بدونید به هرکدوم چه واکنشی می‌تونید نشون بدید. این‌طوری با آمادگی بیشتری خودتون رو برای دریافت هر نوع کامنت و دایرکتی آماده می‌کنید.
به‌طور کلی بعد از انتشار پست جویای کار ما ۳ مدل کامنت و ۲ مدل دایرکت (+ یکی از بهترین دایرکت‌هایی که گرفتم!) دریافت می‌کنیم که در ادامه با ذکر مثال و عکس، دربارۀ اون‌ها و شیوۀ پاسخ بهشون صحبت می‌کنم.
۳ مدل کامنتی که برای آگهی جویای کار دریافت می‌کنیم!
وقتی آگهی استخدام منتشر می‌شه به‌موازات هم، کامنت و دایرکت دریافت می‌کنید. اول بریم سراغ ۳ مدل کامنت و بعد بریم سراغ مدل‌های مختلف دایرکتی که می‌گیریم.
۱) تبلیغ‌کنندگان
تعداد کامنت‌های تبلیغاتی کم بود، ولی از این منظر که پست‌های جویای کار رو فرصتی برای معرفی گروه کاریابی تلگرامی، لینکدینی یا معرفی سرویس کاریابی خودشون دیده بودن برام جذاب بود. یه حس هوشمندی رو از کامنت‌گذار بهم می‌داد که دقیقاً سر بزنگاه اومده و سعی کرده به‌صورت غیرمستقیم و غیرتهاجمی تبلیغش رو انجام بده.
اگه من عضو اون گروه یا کانال بشم و به‌واسطۀ ارسال رزومه‌م اونجا با شرکتی شروع به همکاری کنم، احتمالاً یادم نمی‌ره که اولین بار چه‌کسی من رو با اون کامینیوتی آشنا کرده. البته شاید حالا کسانی هم مخالف این موضوع باشن و مثلاً از این نوع کامنت‌ها حس از آب کره‌گرفتن داشته باشن و موافقش هم نباشن.
در پاسخ به کامنت های تبلیغی می‌شه صرفاً با لایک‌کردن یا کامنتی با متن «مرسی از معرفی‌تون» پاسخ بدید. حالا اگه خواستید به اون لینک گروه یا سایتی که معرفی شده هم سری بزنید و عضو بشید.
۲) حمایت‌کنندگان
دستۀ دوم کامنت‌ها متعلق به اون‌هاییه که با کامنت‌شون سعی می‌کنن از پستی که منتشر کردی حمایت کنن. در واقع چون الگوریتم لینکدین برای فید جوری طراحی شده که وقتی ما برای پستی لایک یا کامنتی بذاریم اون پست رو توی صفحۀ ما به فالوئرهامون نمایش می‌ده، این‌طوری اون پست بیشتر دیده می‌شه.
این دوستان هم سعی می‌کنن با کامنت‌گذاشتن باعث بشن پست جویای کار بره تو صفحۀ تایم‌لاین‌شون و فالوئرهاشون اون پست رو ببین. این‌طوری، نفرات بیشتری پست رو می‌بینن تا شاید کسب‌وکار جویای نیرو، بتونه اون شخص رو ببینه و باهاش گفت‌وگو کنه. این حمایت‌کنندگان هم به ۲ دستۀ کلی تقسیم می‌شن که در ادامه بهشون اشاره خواهم کرد.
دستۀ اول: آشناها، دوستان و همکاران سابق
یکی از جاهایی که دوستی‌ها و همکاری‌های قدیمی خودش رو نشون می‌ده دقیقاً همین‌جاست. همون کسانی که یه زمانی باهاشون همکار بودی و لحظات خوبی رو با هم گذروندید یا چیزی ازت یاد گرفتن سعی می‌کنن کمکت کنن. قطعاً یکی از دل‌گرمی‌هام، بودن همچین دوست‌ها و همکارهاییه که بی‌نهایت سپاسگزارِ بودن و لطف‌شونم.
در ادامه، تصویر کامنت تعدادی‌شون رو به‌رسم یادگار میارم که بهتر متوجه بشید دقیقاً دارم از چه چیزی صحبت می‌کنم. امیدوارم دوستانی که به‌خاطر محدودیت فضای عکس نتونستم اسکرین‌شات تصویر کامنت‌شون رو بذارم بر من ببخشن. بازم دمتون گرم و مرسی که هستید.❤️
علاوه بر لایک، در پاسخ به کامنت‌های حمایتی می‌شه متن مناسبی نوشت. سر فرصت با توجه به محتوای حمایتی که دوست‌مون دربارۀ ما یا خاطرۀ مشترک‌مون نوشته، یه متن تشکر می‌نویسیم و منتشر می‌کنیم.
دستۀ دوم: مرام‌کُش‌بُکُن‌ها
برعکس دستۀ قبلی، این دسته از کامنت‌گذارها لزوماً نه باهات همکارن، نه اصلاً می‌شناسنت! بلکه به‌خاطر اینکه پستت اومده تو فیدشون و برای همدلی و همراهی برات کامنت می‌ذارن تا بتونن به‌اندازۀ یه دوست و هم‌حوزه‌ای توی لینکدین به دیده‌شدن آگهی جویای کارت کمک کرده باشن و چی قشنگ‌تر از این حمایت‌کردن؟ مرسی که از کمک‌کردن به بقیه دریغ نمی‌کنید حتی به‌اندازۀ یه کامنت و ببخشید که نتونستم از کامنت همه عکس بذارم.
در پاسخ به کامنت‌های مرامی هم می‌شه فقط لایک کرد، چون ماهیت و کارکرد کامنت چیز دیگه‌ایه. ما هم برای شلوغ‌نکردن فیدمون برای فالوئرهامون می‌تونیم فقط لایکش کنیم. تا همین‌جا هم به‌اندازۀ کافی به‌خاطر لایک‌کردن کامنت‌های قبلی و پاسخ‌دادن بهشون، فیدمون رو شلوغ‌پلوغ کردیم.
این دوستان هم مثل همون دستۀ اول، یعنی همون همکارهای سابق و دوستان، سعی می‌کنن با گذاشتن هشتگ به بیشتر دیده‌شدن پست کمک کنن و برای این کار هم معمولاً توی متن کامنت از هشتگ‌های زیر استفاده می‌کنن که ترجیحاً اگه از هشتگ فارسی استفاده بشه بهتره چون احتمالاً کاربرهای فارسی‌زبان بیشتر هشتگ‌های فارسی رو دنبال می‌کنن. با گذاشتن هشتگ فارسی، پست رو هدفمندتر هدایت می‌کنیم.
- #بالا یا #آپ یا #UP
- #جویای_کار
- #دیده_شدن
- #جهت_دیده_شدن
- #حمایت_کنیم
- #دست_همدیگر_را_بگیریم
۳) جذب‌کنندگان
و در آخر هم باید بریم سراغ دستۀ اصلی کامنت‌گذارها یعنی مسئولان جذب و استخدام نیرو و تیم منابع انسانی شرکت‌ها که در ادامه، تصویر یه سری از این کامنت‌ها رو براتون آوردم. این کامنت‌ها هدف اصلی رو تأمین می‌کنن یعنی کارجو و کارفرما با همدیگه آشنا می‌شن فقط شاااااید من ترجیح می‌دادم، چون پستم مثل بقیه نبود، کامنت‌های خلاقانه‌تری از سمت مسئولان جذب و استخدام می‌گرفتم. این‌طوری هم می‌شه گفت که چون عملاً اولین مواجهۀ من با اون کسب‌وکاری که احتمالاً بخوام باهاش کار کنم می‌شد این کامنت، ترجیح می‌دادم چشمم به یه کامنت خلاقانه‌تر می‌خورد.
اولین نکته به منابع انسانی و مسئولان جذب نیرو: می‌دونم که احتمالاً شخصی‌سازی پیام دریافت رزومه برای هرکسی خیلی خیلی کار سخت و زمان‌بریه یا بهتر بگم اصلاً نشدنیه، اما می‌شه حداقل برای کسانی که آگهی استخدامی‌شون مثل بقیه نیست یا به‌زعم خودشون سعی کردن یه تفاوتی ایجاد کنن، شما هم براشون تفاوت قائل بشید و متنی که براشون می‌نویسید با سایر متن‌هایی که زیر پست آگهی‌های جویای کار می‌نویسید تفاوت داشته باشه.
۲ مدل دایرکتی که برای آگهی جویای کار دریافت می‌کنیم!
موقعی که درخواست جویای کار رو منتشر می‌کنیم، هم‌زمان با اینکه یه عده دارن با کامنت‌هاشون کمک می‌کنن پست‌مون بیشتر دیده بشه و یه عده هم می‌گن برای ما رزومه بفرست، یه تعدادی از عزیزان هم هستن که ترجیح‌شون اینه مستقیم پیام بدن. این پیام‌ها به‌طور کلی ۲ مدل داره که در ادامه معرفی‌شون می‌کنم.
مدل اول: درخواست‌های نامشخص
دایرکت‌ها و درخواست‌هایی که از دستۀ اول گرفتم خیلی حس غیرحرفه‌ای‌بودن بهم داد و خیلی راحت بخوام بگم بشخصه ترجیح دادم که وقتم رو با پاسخ‌دادن بهشون تلف نکنم. به‌جای اون، تمرکزم رو بذارم برای پیام‌هایی که شفاف‌تره و احتمالاً برای وقت و انرژی من و خودشون ارزش بیشتری قائل شدن. در ادامه به این موضوع خواهم پرداخت.
به‌هیچ‌وجه نمی‌خوام بگم لزوماً این افراد غیرحرفه‌ای هستن! شاید اون‌ها مدل ارتباط حرفه‌ای رو بلد نیستن یا نمی‌دونن نباید پیام‌ها رو به‌صورت «سلام خوبی؟ یه چیزی بگم؟» بفرستن و باید در یه پیام همه‌چیز رو بگن. یا مثلاً نباید از من بخواد که به شماره تماسش زنگ بزنم وقتی هنوز رزومۀ من رو نگرفته و ندیده و اصلاً این زنگ‌زدن قسمتی از فرایند کار اون‌هاست. در ادامه تصویر چندتاشون رو براتون آوردم تا بهتر پیام‌های این دسته رو بشناسید.
مدل دوم: درخواست‌های مشخص
با شاخص اینکه کارجو دنبال کاره و کسب‌وکار دنبال نیرو، عده‌ای پیام مشخص و شفافی رو ارسال می‌کردن. خدا پدر و مادر این دسته رو براشون حفظ کنه که دقیقاً خیلی شفاف و سرراست می‌دونستن چی می‌خوان.
حالا شاید انتظار زیادی داشتم، ولی تصور می‌کردم اون‌هایی که توی شخصی به خودم پیام می‌دن یه حالت شخصی‌سازی‌شده‌تری پیام بدن یا پیام‌شون خلاقانه‌تر باشه. اما زهی خیال باطل! تیرم به سنگ خورد و پیام‌های این دوستان هم فرق چندانی با کامنت کسانی که دنبال جذب نیرو بودن نداشت و در ادامه تصویر چند تا از درخواست‌ها رو باهاتون به اشتراک می‌ذارم.
دومین نکته به منابع انسانی و مسئولان جذب نیرو: اگه حوصله و وقت ندارید یه پیام شخصی‌سازی‌شده و خلاقانه بنویسید، فدای سرتون. می‌تونید از پیام پیش‌فرض خود لینکدین استفاده کنید که اتفاقاً خیلی خوبه، دم‌دست و کار راه بندازه. حالا دیگه اگه خواستید حرفه‌ای‌تر باشه، می‌شه اصلاً همون پیام لینکدین رو از قبل به فارسی ترجمه کنید و آماده داشته باشید تا سر بزنگاه جذب نیرو ازش استفاده کنید.
حقوق درخواستی؟ یکی دیگه از دغدغه‌هایی که معمولاً بعد از ارسال رزومه توی دایرکت لینکدین یا بعد از اینکه تماس‌گرفتن پشت تلفن امکان داره باهاش رو‌به‌رو بشیم اینه که شخص مصاحبه‌کننده می‌پرسه حقوق درخواستی‌تون چقدره؟ حالا کاری ندارم که بهتره این سؤال کجا پرسیده بشه یا چطوری پرسیده، ولی معمولاً خیلی از مصاحبه‌کننده‌ها می‌گن این سؤال رو می‌پرسیم که اگه حقوق درخواستی با چارچوب مجموعه ما سازگار نبود، اصلاً وقتش رو برای انجام مصاحبه نگیریم.
من ترجیح می‌دم به این سؤال، جواب ندم، ولی کوتاه‌ترین و ساده‌ترین دلیلم برای جواب‌ندادن به این سؤال اینه که:
من به‌خاطر تک‌شاخص حقوق تصمیم نمی‌گیرم با جایی شروع به همکاری کنم یا نه.
دلیلش هم به‌نظرم مشخصه برای اینکه توی همکاری همه‌چیز پول نیست و خیلی وقت‌ها به شرکتی می‌ریم باهاشون شروع به همکاری می‌کنیم که ۱۰ برابر حقوق درخواستی‌مون رو هم شاید حاضر باشه بهمون بده ولی ته ماه وقتی حال‌مون خوش نیست و همۀ اون پول‌ها رو باید خرج بهترشدن حال‌مون کنیم مفت نمی‌ارزه. برای همین هم ترجیح می‌دم فرصت گفت‌وگو با کسب‌وکارها در قالب مصاحبه و بیشتر آشناشدن رو به‌خاطر مسئلۀ حقوق از دست ندم.
برای مثال، سمانه اصغریان یکی از کسانی بود که این سؤال رو ازم پرسیده بود. با اجازۀ خودش متن گفت‌وگومون رو منتشر کردم. قسمت جذاب ماجرا برای من مدل پاسخ‌گویی ایشون بود. در پاسخ به سؤال حقوق درخواستی همین توضیح کوتاه رو دادم و ایشون سعی کرده خیلی قشنگ و ظریف کلمات رو برای بیان احساسات کنار هم بچینه.
سومین نکته به منابع انسانی و مسئولان جذب نیرو: می‌دونم که قطعاً یکی از مهم‌ترین شاخص‌هایی که در فرایند جذب و استخدام براتون اهمیت ویژه‌ای داره توجه به اِشِل حقوقی شرکت و جذب بهترین نیرو با حقوقیه که تعادل این اشل رو بهم نزنه؛ ولی پیشنهادم اینه فرصت گفت‌وگو با آدم‌ها رو صرفاً همون اول با پرسیدن «حقوق درخواستی‌تون چقدره؟» از دست ندید. چرا این رو می‌گم؟ چون شاید اون نیرو فراتر از انتظار شما باشه و اصلاً مصاحبه به‌گونه‌ای پیش بره که حاضر باشید ۴ تا کار دیگه رو هم بهش بسپارید و اصلاً ۲ برابر هم حقوق بدید.
آهان... راستی! حالا هی گفتم کامنت و دایرکت خلاقانه، در آخر تصویری از یکی از بهترین پیام‌های درخواست شروع همکاری رو که از حوری سادات صدرقاینی گرفتم با اجازۀ خودش باهاتون به اشتراک می‌ذارم. این پیام همۀ شاخص‌هایی رو که یه پیام شروع جذب نیاز داره داشت و حیفم اومد این گفت‌وگو در دایرکت لینکدینم باقی بمونه و منتشرش نکنم.
این پیام به دلایل زیادی برای من جذاب بود که فقط خیلی گذرا بخوام بهش اشاره کنم اینه که حوری عزیز اول پیام من رو با اسم کوچیکم خطاب قرار داده بودن و بعد خودش رو معرفی کردن که من بدونم چه‌کسی و از کدوم سازمان هستن.
و چون در حال حاضر توی دکتر ساینا (راهکار جامع سلامت مشاوره پزشکی) مشغول‌به‌کارن، برای اینکه نشون بدن مشتاق به صحبت هستن، آخر صحبت‌هاشون از قلب سبزرنگ که نمادی از رنگ سازمانی دکتر سایناست و در کنار یه استیکر با لب خندون استفاده کردن.
گرچه شاید این مدل پیام‌ها به استراتژی‌های سازمانی برگرده و حالا باز یه عده بگن که نه این‌جوری خوب نیست و رسمی نیست و... ولی بشخصه برای من که از خلاقیت خیلی استقبال می‌کنم، جذابه.
قدم بعدی: ارسال رزومه! + معرفی ۲ نوع گیرندۀ رزومه
خب حالا که می‌دونید بعد از انتشار آگهی جویای کار با چه نوع کامنت و دایرکت‌هایی رو‌به‌رو می‌شید و براشون آماده شدید، می‌رسیم به قسمت هیجان‌انگیز ماجرا یعنی ارسال رزومه. بالاتر گفتم حتماً از قبل یه رزومه‌ای که همۀ توانایی‌تون رو ارائه کنه و چشم رو درگیر کنه آماده کنید چون شانس اینکه در بین بقیۀ رزومه‌ها دیده بشه بیشتره.
قبل از اینکه بخواهیم برای کسب‌وکارها رزومه بفرستیم، تکلیف یه چیزی رو باید با خودمون مشخص کنیم: می‌خواهیم برای چه کسب‌وکارهایی رزومه بفرستیم؟ درسته که خیلی از پیام‌هایی که می‌گیریم از استارتاپ‌هاست یا فرستندۀ پیام شاید خیلی اصول ارتباطی رو خوب ندونه و هزاران مشکل دیگه ولی پیشنهادم اینه که حتماً برای کسب‌وکارهایی که نمی‌خواهید رزومه بفرستید یه دلیل مشخص و واضح داشته باشید و بهشون اطلاع بدید که چرا رزومه نمی‌فرستید. چرا این رو می‌گم؟
چون این اکوسیستم فناوری و استارتاپی ایران (که اگه بشه بهش گفت اکوسیستم!) خیلی کوچیک‌تر از اون چیزیه که فکر می‌کنیم و توضیح اینکه چرا براشون رزومه نمی‌فرستیم یه چهرۀ حرفه‌ای از ما گوشۀ ذهن اون شخص به جا می‌ذاره و شاید فردا روزی جای دیگه همکار شدیم! تازه اگه رزومه هم بفرستیم، تا برن تصمیم بگیرن که می‌خوان با ما همکاری کنن یا نه خودش یه فرایند زمان‌بره؛ ولی همین ارسال رزومه به‌نوعی می‌تونه بُعد پرسونال برندینگ برامون داشته باشه.
فقط از وقتی که شروع می‌کنیم دنبال کار بگردیم، باید به این نکته توجه داشته باشیم که هر چی زودتر رزومه بفرستیم احتمال اینکه بتونیم به گزینۀ بهتری برای شروع به همکاری دست پیدا کنیم هم بیشتر می‌شه. معمولاً وقتی توی یه روز برای کسب‌وکارهای کوچیک و بزرگ رزومه می‌فرستیم، کوچیک‌ترها زودتر تماس می‌گیرن و قرار مصاحبه ست می‌کنن. بزرگ‌ترها فرایند جذب و استخدام کندتری دارن و بعد از مثلاً یه هفته تازه زنگ می‌زنن تا دعوت‌‌مون کنن برای استخدام. جالب اینه که ما توی یه هفتۀ گذشته چند تا مصاحبه رفتیم.
به همین دلیل پیشنهادم اینه که هرچی زودتر شروع به ارسال رزومه کنید تا بتونید سر فرصت، گزینه‌های مناسب برای شروع همکاری رو کفۀ ترازو بذارید و سبک‌سنگین کنید و با اون گزینه‌ای که بیشتر از همه خوش‌حال هستید شروع به همکاری کنید.
۲ دسته گیرندۀ ایمیل رزومه
با توجه به این توضیحات، من هم فوری دست‌به‌کار شدم. برای کسب‌وکارهایی که نمی‌خواستم رزومه بفرستم، توضیحات خودم رو می‌فرستادم. برای کسب‌وکارهایی که ایمیل‌شون رو کامنت یا دایرکت کرده بودن رزومه‌م رو ایمیل می‌کردم.
معمولاً ۲ دسته ایمیل می‌دن تا براشون رزومه بفرستی. در ادامه، دربارۀ ویژگی‌های اون‌ها صحبت می‌کنم و می‌گم برای هرکدوم از این دسته‌ها از چه ساختار ایمیلی استفاده کردم.
دستۀ اول: گیرندۀ نامشخص
در ایمیلی که برای دستۀ اول در نظر گرفته بودم، در قسمت عنوان ایمیل اسم خودم رو همراه عنوان شغلیم به‌صورت«رزومۀ نیما شفیع‌زاده – مدیر بازاریابی محتوایی» می‌نوشتم تا وقتی گیرندۀ ایمیل اون رو دریافت می‌کنه سریع‌تر و ساده‌تر متوجه بشه که این ایمیل دربارۀ یه رزومه توی حوزۀ بازاریابی محتوایی است.
ایمیل‌های این دسته معمولاً با infoیا hr شروع می‌شد و من نمی‌دونستم که گیرندۀ اون ایمیل چه‌کسیه؛ بنابراین یه متن خیلی کلی و رسمی آماده کرده بودم. در اون توضیح می‌دادم که محل آشنایی ما برای ارسال رزومه کجا بوده. همراه فایل PDF رزومه رو هم براشون می‌فرستادم که در ادامه می‌تونید یه نمونه ایمیلم رو ببینید.
دستۀ دوم: گیرندۀ مشخص
وقتی هم که گیرندۀ ایمیل مشخص بود که چه‌کسیه، مدل پیامم از حالت رسمی خارج می‌شد و با اضافه‌کردن اسم شخص گیرنده در اول ایمیل سعی می‌کردم اون احساس صمیمیت دوطرفه رو برسونم که در ادامه می‌تونید یه نمونه از این ایمیلم رو ببینید.
حالا شاید سؤال پیش بیاد که بپرسن «نیما تو که خودت انتظار دریافت پیام خلاقانه و شخصی‌سازی‌شده از سمت منابع انسانی مجموعه‌های مختلف داشتی، چرا خودت یه پیام آماده کرده بودی و همون رو ارسال می‌کردی؟»
همون‌طوری که مسئولان جذب و استخدام نیرو یه سری دلایل برای ارسال‌نکردن پیام شخصی‌سازی‌شده و خلاقانه داشتن، منم دلایلی داشتم؛ مثلاً هم‌زمان با اینکه داری رزومه می‌فرستی، مصاحبه هم باید بری و مدیریت‌کردن چند تا کار با هم دیگه کار سختیه و ترجیح می‌دی یه متن ایمیل ساختارمند ولی شخصی‌سازی‌نشده بفرستی تا اینکه هیچی نفرستی.
البته این‌جوری هم نبوده که همۀ ایمیل‌های ارسالی رو همین شکلی بفرستم. یه سری درخواست‌هایی رو که خیلی حس خوبی بهم می‌داد و خلاقانه و جذاب بود، وقت می‌ذاشتم و به‌صورت شخصی‌سازی‌شده براشون ایمیل می‌فرستادم.
در بحث ایمیل، باید زمان و حس‌وحال‌تون رو در نظر بگیرید. البته باید به این نکته هم توجه کنید که دریافت‌کنندۀ ایمیل حس خوبی از ایمیل شما دریافت کنه.
بعد از ارسال رزومه چه کنیم؟
خب حالا که رزومه‌مون رو فرستادیم باید منتظر تماس‌ها باشیم. البته خوبه این رو هم بگم که تا اینجای کار همۀ توضیحاتم بیشتر دربارۀ ویژگی Open To Work لینکدین بود. اگه بخواهید در سایر شبکه‌های اجتماعی مثل توییتر و اینستاگرام اعلام کنید که جویای کارید، می‌تونید این کار رو انجام بدید به‌شرطی که براش یه سازوکار بچینید؛ چون هر شبکۀ اجتماعی اقتضائات خاص خودش رو داره، مثلاً توییتر محدودیت کاراکتر داره یا اینستاگرام خیلی عکس‌محوره.
از اینجا به بعد داستان که رزومه فرستادیم و منتظر تماس مسئولان جذب و استخدام شرکت‌ها هستیم، سناریو خیلی شبیه زمانیه که به سایت‌های کاریابی مثل ایران تلنت، ایران استخدام، ای استخدام، جابینجا، جاب‌ویژن، کاربوم و... مراجعه می‌کنیم و رزومه می‌فرستیم. روی همین حساب، از اینجا به بعد، می‌تونید از این متن برای همۀ فرصت‌های شغلی که بهتون پیشنهاد می‌شه، استفاده کنید.
مرکز تماس کارجو؛ بفرماید!
مهم‌ترین کاری که بعد از ارسال رزومه باید انجام بدیم مدیریت تماس‌هاست. از روزی که رزومه ارسال می‌کنیم، تقریباً تا ۲ هفتۀ بعد ترافیک تماس‌های دریافتی از سمت شرکت‌ها خیلی زیاده. بعد از این ۲ هفته، به‌مرور زمان، تماس‌ها کمتر می‌شه؛ ولی تا یه ماه از زمانی که شروع به ارسال رزومه کردیم این روند ادامه داره و تماس‌ها قطع نمی‌شه.
۵ نکتۀ مهم دربارۀ این تماس‌ها وجود داره:
- همه عجله دارن: معمولاً وقتی باهاتون تماس می‌گیرن، برای جذب نیرو و شروع همکاری خیلی عجله دارن. در این حد که مثلاً می‌گن یه ساعت دیگه جلسۀ حضوری بذاریم؟! من متوجه هستم که بعضی اوقات فرایند جذب ممکنه عجله‌ای باشه، اما یادمون نره که زمان هر دو طرف ارزشمنده. برای همین هم اصلاً استرس نگیرید. سر فرصت تقویم‌تون رو نگاه کنید و چند زمان بهشون اعلام کنید. در نهایت، یکی‌شون رو فیکس و نهایی کنید.
- زمان مصاحبه رو طی هفته پخش کنیم: گفتم که کسب‌وکارهای کوچیک‌تر یا زرنگ‌تر فرایند استخدام‌شون پویاتره و زودتر باهاتون تماس می‌گیرن. یهو به خودتون میایید و می‌بینید برای فردا ۲۰ تا مصاحبۀ پشت‌سرهم هماهنگ کردید! خلاصه اینکه عجله نکنید تا بدقول هم نشید. ترجیحاً زمان‌های مصاحبه رو هرقدر زودتر بذارید بهتره؛ ولی خب می‌تونید هفته رو با مصاحبه‌های سریالی پر کنید. یادتون نره که این وسط احتمالش هست بهتون تسک هم ارجاع داده بشه و وقتی از مصاحبه می‌رسید، خونه باید بشینید اون رو انجام بدید!
- مصاحبۀ تلفنی مثل فست‌فود: اگه کسب‌وکاری خواست مصاحبۀ تلفنی برگزار کنه، پیشنهادم اینه که نپذیرید؛ چون به هیچ‌وجه کیفیت مصاحبۀ حضوری رو نداره. مسائلی مثل دیدن محیط شرکت، زبان بدن و... در این نوع مصاحبه وجود نداره. حتی کیفیت مصاحبۀ آنلاین و دیدن چهرۀ مصاحبه‌کننده رو هم نداره. بعضی وقت‌ها دیدن کارکنان اون مرکز خیلی در انتخاب شما تأثیر داره؛ پس اگه درخواست مصاحبۀ تلفنی دادن، درخواست کنید حداقل مصاحبه به‌صورت آنلاین برگزار بشه.
- مصاحبۀ آنلاین یا حضوری: اگه ساکن تهرانید و خیلی هم زبروزرنگ و نمی‌ترسید سوار موتور بشید، هنر کنید بتونید روزی ۵ تا مصاحبۀ حضوری هماهنگ کنید، تازه با احتساب اینکه تمام قرارها رو به‌موقع برسید و مصاحبه‌کننده هم به‌موقع بیاد. بنابراین باید انتخاب کنید. کسب‌وکارهایی که باهاشون خوش‌حال‌ترید یا احتمال همکاری با اون‌ها بیشتره یا هر شاخص دیگه‌ای که براتون مهم‌تره، به‌صورت حضوری باهاشون قرار مصاحبه ست کنید که عمق ارتباط‌تون بیشتر و عمیق‌تر بشه. اگه می‌خواستید مصاحبۀ اولیه‌ای داشته باشید، پیشنهاد می‌کنم به‌صورت آنلاین برگزار کنید، چون وقتی مصاحبه آنلاین باشه می‌تونید در تعداد بیشتری مصاحبه شرکت کنید.
- اگه مصاحبه حضوری بود: اگه مصاحبه حضوری بود، حتماً ازشون بپرسید که آدرس محل شرکت رو از چه طریقی و تا چه ساعتی براتون ارسال می‌کنن. اگه مصاحبه آنلاین هم بود، ازشون بخواهید لینک نرم‌افزاری رو که قراره تماس آنلاین برقرار بشه براتون بفرستن.
یه نکتۀ کنکوری: با توجه به نکتۀ آخر یعنی نکتۀ پنجمی که دربارۀ تماس‌ها گفتم، به‌محض اینکه شرکتی باهاتون تماس گرفت و خودشون رو معرفی کردن و گفتن از کجا هستن، بلافاصله شماره‌شون رو حداقل به اسم شخص یا اسم شرکت ذخیره کنید تا طی تماس‌های آینده بدونید از طرف چه‌کسی دارن باهاتون تماس می‌گیرن و مصاحبه‌کننده هم احساس غریبگی نداشته باشه.
ساده‌تر بگم، شماره‌ها رو ذخیره کنید که مثل من با همچین تصویری رو‌به‌رو نشید که نمی‌دونم کدوم شماره برای کدوم شرکته.
چهارمین نکته به مسئولان جذب و استخدام: اگه برای مصاحبه‌شونده‌ها اطلاعات پستی شرکت رو اس‌ام‌اس می‌کنید، لطفاً داخل متن اس‌ام‌اس، اطلاعاتی مثل آدرس و نام شرکت، روز و ساعت مصاحبه و اسم شخص ارسال‌کنندۀ اس‌ام‌اس رو درست مثل نمونۀ زیر بنویسید چون مصاحبه‌شونده معمولاً اس‌ام‌اس آدرس و نشونی زیاد می‌گیره و پیداکردنش براش کار سختی می‌شه. این‌طوری می‌تونید تجربۀ بهتری براش رقم بزنید.
۳ نکتۀ پایانی
فکر کنم دیگه نکته‌ای نمونده. از اینجا به بعد باید بشینم راجع به اینکه چطوری در مصاحبه شرکت کنید و اگه دیر رسیدید چی‌کار کنید، بنویسم. اگه حوصله کنم و وقت بشه راجع بهش می‌نویسم. اگه نه که با یه جست‌وجوی ساده می‌تونید دربارۀ اینکه در مصاحبه چطوری حضور پیدا کنید اطلاعات کسب کنید.
قبل از اینکه بخوام این پست رو تموم کنم، باید ۲ تا نکته رو خطاب به مصاحبه‌شونده‌ها و نکتۀ سوم رو خطاب به مصاحبه‌کننده‌ها بگم.
- سؤال بپرسید: یادتون باشه که وقتی می‌رید مصاحبه شما هم حق دارید سؤال بپرسید. به خواسته‌هاتون توجه کنید و خدماتی که توقع دارید اون مجموعه در اختیارتون بذاره مطرح کنید. می‌تونید فهرستی برای خودتون آماده کنید و از مصاحبه‌کننده بپرسید. به متن راهنمایی که با عنوان سؤالاتی که باید هنگام مصاحبۀ شغلی از مصاحبه‌کننده بپرسید نوشتم سر بزنید و از سؤالاتش ایده بگیرید.
- زمان پیگیری نتیجه رو تعیین کنید: در انتهای زمان مصاحبه، حتماً از مصاحبه‌کننده زمان اعلام نتیجه رو جویا بشید. این‌طور می‌تونید برای انجام مصاحبه‌های بعدی و تسک‌های احتمالی زمان‌تون رو بهتر مدیریت کنید. تو این فرایند هم به‌هیچ‌عنوان از پیگیری‌کردن نترسید! هیچ‌کسی با پیگیری‌کردن، آدم بی‌اعتمادبه‌نفس، آویزون و سیریشی به نظر نمی‌رسه؛ اتفاقاً برعکس، کسی که پیگیری نمی‌کنه بیشتر این حس رو ایجاد می‌کنه که بی‌مسئولیته چون با اینکه زمان اعلام نتیجه بهش اطلاع داده شده، ولی فکر پیگیری نیست.
برای همین پیشنهادم اینه حتماً تا زمان مقرر صبر کنید و اگه از طرف مصاحبه‌کننده خبری نشد، پیگیری کنید، علت رو جویا بشید و یه زمان جدید رو برای اعلام نتیجۀ مصاحبه نهایی کنید. - نتیجۀ مصاحبه رو اعلام کنید: و شما مصاحبه‌کنندۀ عزیز، حتماً حتماً نتیجۀ مصاحبه رو اعلام کنید حتی اگه جواب‌تون منفی باشه. دلایل زیادی برای این موضوع وجود داره که قبلاً در متنی با عنوان اطلاع‌ندادن نتیجۀ مصاحبۀ شغلی، بازی با مرگ و زندگی کسب‌وکار است! درباره‌ش نوشتم. پیشنهاد می‌کنم این نوشته رو حتماً بخونید.
اگه شما هم تجربه‌ای در استفاده از این ویژگی Open To Work لینکدین داشتید، خوش‌حال می‌شم توی قسمت کامنت‌ها تجربه‌تون رو باهام به اشتراک بذارید.
مطلبی دیگر از این انتشارات
همۀ آنچه باید دربارۀ مرچندایز (Merchandise) بدونید!
مطلبی دیگر از این انتشارات
چطور درخواست مشاورۀ کاری بدهیم که حرصدرآور نباشد؟ + یک قالب پیشنهادی برای پیام
مطلبی دیگر از این انتشارات
🍔 ساندویچِ بازخورد چیست؟ با احتیاط گاز زده شود!