ICO؛ جوجه‏‎‏اردک زشت دنیای سرمایه‏‎گذاری

ظهور و تکامل ICOها در چند سال اخیر را می‌توان به تبدیل شدن جوجه‌اردک زشت به یک قوی سپید زیبا تشبیه کرد؛ در ابتدا هیچ‌کس آن را نمی‌فهمید و نمی‌خواست، اما حالا همه می‌خواهندش. مزایای زیادی در سرمایه‌گذاری به روش ICO وجود دارد که شامل حال هر دو طرف سرمایه‌گذار و استارت‌آپ می‌شود.

شیوه‌ی قدیمی و آشنای تأمین مالی استارت‌آپ‌ها از طریق جذب سرمایه‌ی خطرپذیر (Venture Capital) است؛ یعنی پول گرفتن از گروهی از سرمایه‌گذاران جسور که در ازای گرفتن بخشی از سهام استارت‌آپ، روی پول خود ریسک می‌کنند.

سرمایه‌ی خطرپذیر نوعی از سرمایه‌گذاری خصوصی است که سرمایه‌گذاران آن را به شرکت‌های با اندازه‌ی کوچک تا متوسط و با پتانسیل رشد زیاد می‌دهند به این امید که در عوض بتوانند فرصت‌های جدید بازار را تسخیر کنند و در بلندمدت منافع زیادی را به دست بیاورند.

این نوع سرمایه به شرکت‌هایی داده می‌شود که جدیدند و قصد پیاده‌سازی تکنولوژی‌های جدید را دارند. اداره‌ی این شرکت‌ها بر عهده‌ی کارآفرینانی است که کیفیت بالای حرفه‌ای یا فنی دارند. این شرکت‌ها در مراحل اولیه یا رشد هستند، پتانسیل بسیار بالایی دارند، و در عین حال ریسک شکست آن‌ها نیز بسیار بالا است. از این رو، این شرکت‌ها نمی‌توانند از عموم سرمایه جذب کنند و بدون سرمایه‌ی خطرپذیر هرگز قادر به موفقیت در بازار نخواهند بود.

سرمایه‌گذاران خطرپذیر یا VCها (Venture Capitalists) کار دشواری دارند؛ آن‌ها باید منابع مالی را تأمین کنند، شرکت‌های پرپتانسیل را شناسایی کرده و پول خود را در آن‌ها سرمایه‌گذاری کنند، مراقب مراحل پیشرفت آن‌ها باشند، امیدوار باشند که کسب‌وکار شرکت‌ها به شکست نیانجامد، و در نهایت انتظار بکشند که در زمان بالغ شدن این شرکت‌ها بتوانند سهام خود را نقد کنند. در نتیجه، سرمایه‌ی VCها علاوه بر ریسک بسیار زیاد، نقدشوندگی بسیار پایینی دارد؛ آن‌ها نمی‌توانند هر زمان که بخواهند سرمایه‌ی خود (سهام شرکت‌ها) را به پول تبدیل کنند.

انفجار ناگهانی ICOها دری به یک دنیای کاملاً جدید برای تأمین مالی استارت‌آپ‌ها باز کرده است. در سال ۲۰۱۷ تأمین مالی از طریق ICO روی هم رفته به رقم چشمگیر 8/6 میلیارد دلار رسید و در سال ۲۰۱۸ ICOهای بلاک‌چینی با جذب منابعی که در برخی روایات تا 20 میلیارد دلار برآورد شده است، میزان سرمایه‌ی جسورانه‌ی نهادها سنتی در قالب سرمایه‌ی فرشته و مرحله‌ی بذری را پشت سر گذاشتند.

عرضه‌ی اولیه سکه/توکن (Initial Coin Offering ICO) چیزی شبیه عرضه‌ی اولیه‌ی سهام (Initial Public Offering IPO) است که در آن سرمایه‌گذاران سهام یک شرکت را می‌خرند؛ با این تفاوت که در ICO افراد توکن‌ها یا رمزارزهای یک پروژه‌ی جدید را در ازای رمزارزهای معتبرتری نظیر بیت‌کوین یا اتر خریداری می‌کنند.

این توکن‌ها جزئی اساسی از معماری پروژه‌ی جدید هستند و در نتیجه، یک ICO موفق گواهی بر وجود تقاضای عمومی برای محصول آن استارت‌آپ است؛ مردم باور دارند که این محصول ارزش خریدن دارد.

یک کاربرد دیگر توکن‌ها، خریداری خدماتی است که شرکت ارایه می‌دهد. در نتیجه در زمانی که این خدمات پرطرفدار شدند و اعتماد بازار را به دست آورند، توکن‌ها بسیار رایج می‌شوند و تقاضا برای آن‌ها بسیار بالا می‌رود. این امر جدا از بالا بردن ارزش توکن‌ها، باعث می‌شود که بتوان از آن‌ها با سهولت در مبادلات روزمره نیز استفاده کرد. بدین ترتیب، ارزش توکن‌ها به دارایی‌های شرکت وابستگی ندارد؛ بلکه دو عامل تقاضای آینده، و نیز تعداد کل توکن‌های در گردش، پارامترهای مهم‌تری در ارزش‌گذاری توکن‌ها هستند.

همچنین بخوانید: آیا بلاکچین دموکراسی بعدی است؟ | قبل از بلاکچین چطور زندگی می‏کردیم؟

نکته‌ی مهم دیگر آن است که ICO تنها محدود به کسب‌وکارهایی است که از فناوری دفتر کل توزیع‌شده (Distributed Ledger Technology DLT) سود می‌برند. بسیاری از شرکت‌ها به دنباله‌روی از مد روز و جو حاکم سعی می‌کنند فناوری بلاک‌چین را به تن کسب‌وکار خود قالب کنند، در حالی که ارزش افزوده‌ی خاصی از این آمیزش حاصل نمی‌شود. اما شرکت‌هایی هستند که با بهره‌گیری از این فناوری می‌توانند بازار را متحول کنند.

در نهایت، مزیت مهم جذب سرمایه با ICO آن است که در بسیاری موارد قیمت توکن‌ها بسیار پایین است و این به افراد اجازه می‌دهد که با مبالغ اندک نیز بتوانند سرمایه‌گذاری کنند و در صورت موفقیت استارت‌آپ سودهای کلانی ببرند؛ در حالی که در مدل‌های سنتی سرمایه‌گذاری جایی برای سرمایه‌گذاران خرد وجود ندارد.

افراد می‌توانند با مطالعه‌ی شفاف‌نامه‌ی (White Paper) یک استارت‌آپ، جستجو درباره‌ی سوابق تیم، توجه به وضعیت محصول، و بررسی پتانسیل مقیاس‌پذیری کسب‌وکار درباره‌ی خرید توکن‌ها تصمیم بگیرند. و چه بسا در یک بازه‌ی زمانی کوتاه تا چند برابر سرمایه‌ی خود سود ببرند.

نوشته شده توسط: شاهد احمدیان

کارچین؛ سامانه درخواست خودرو مبتنی بر تکنولوژی بلاکچین