معرفی فیلم طناب (Rope) از آلفرد هیچکاک | بررسی آثار هیچکاک قسمت اول

سلام خدمت به اندک مخاطبان خودم. امیدوارم که دلشاد و سر زنده باشید. در این پست قصد دارم فیلم طناب (Rope) به کارگردانی آلفرد هیچکاک و هنرنمایی جیمز استوارت را به شما معرفی نمایم. خوشحال می‌شوم تا پایان این مقاله کوتاه با من همراه باشید.

فیلم طناب شاید به اندازه آثار مشهور این کارگردان صاحب سبک بریتانیایی به شهرت نرسیده باشد ولی از دید محتوا و داستان دست کمی از آن ها ندارد. همانطور که احتمالا می‌دانید، آلفرد هیچکاک به استاد تعلیق در سینما شهرت دارند و تقریبا در تمام آثار وی از تعلیق استفاده شده است.

فیلم طناب هم یکی از پر تعلیق ترین فیلم های هیچکاک است که با ایجاد یک گره کوچک، داستان را به خوبی پیش می‌برد و در تمام طول فیلم مخاطب را درگیر نگه می‌دارد. همین درگیری مخاطب است که فیلم را برای او جذاب جلوه می‌دهد.

داستان فیلم از این قرار است که دو دوست، برای تفریح یکی از دوستانشان را به قتل می‌رسانند و جسد وی را درون تابوتی قرار می‌دهند. این در حالی است که تا دقایقی دیگر آن ها قرار است میزبان چندین مهمان از جمله مدیر مدرسه شان باشند. یکی از این دوست ها (جان دال)، پیشنهاد می‌دهد که میز غذاخوری را به روی تابوت منتقل کنند. او قصد داشت با این کار جذابیت قتلی را که مرتکب شده و خود آن را نوعی هنر می‌خواند، افزایش دهد.

سرانجام مهمانان می‌آیند و پس از دقایقی از غیبت مهمان دیگر (شخصی که به قتل رسیده) نگران می‌شوند. در پایان همان مدیر مدرسه معمایی که دو دوست به وجود آورده بودند را حل می‌کند و با آگاه کردن پلیس فیلم به پایان می‌رسد.

از مشکلات بزرگ فیلم که با وجود استاد بودن آلفرد هیچکاک واقعا نتوانستم از آن چشم پوشی کنم عدم پرداخت خوب به شخصیت های فرعی بود. شاید دلیل عمده آن هم به خاطر کوتاه بودن مدت زمان فیلم (یک ساعت و بیست دقیقه) باشد. اگر مدت زمان کمی بیشتر بود (حداقل یک ساعت و سی دقیقه یا کمی بیشتر)، می‌شد به شخصیت های فرعی هم بیشتر پرداخته شود و به جذابیت های فیلم افزوده شود. با وجود این مشکل، آلفرد هیچکاک به قدری هنرمندانه این فیلم را کارگردانی کرده که تمام مشکلات فیلم، هر چه که باشند زیر سایه این هنرمندی ها پوشیده می‌شوند. تک لوکیشنی (از بهره گرفتن از واژه های بیگانه چه عربی چه انگلیسی و چه هر زبان دیگری با آگاهی از آن که یک واژه بیگانه است بیزارم ولی هیچ برابر خوبی برای لوکیشن پیدا نکردم؛ بنابراین از همان استفاده نمودم) بودن فیلم هم کمک بسیاری به افزایش جذابیت فیلم کرده است.

در پایان باید بگویم که طناب یکی از پر تعلیق ترین آثار هیچکاک و صد در صد یکی از بهترین آنان است. مقاله کوتاهی که خواندید نخستین قسمت از بررسی آثار هیچکاک بود. به زودی با فیلم های دیگری از این کارگردان و البته کارگردانان دیگر بر می‌گردیم.

شما را به خداوند بزرگ و بلند مرتبه می‌سپارم. تا مقاله های بعدی، بدرود.