معرفی فیلم فارست گامپ (Forrest Gump) از رابرت زمکیس | بررسی سینما فریم

سلامی گرم به همه هواداران سینما. مدت کوتاهی حال روحی خوبی نداشتم و یک دلنوشته هم بابتش منتشر کردم که اگر دوست داشتید می‌توانید بخوانید. کاری ندارم. پس از این احساس بی حوصلگی و اندوهی که به معنی واقعی کلمه مرا به وجد آورده بود پس از کمی کلنجار رفتن و امتحان کردن راه های گوناگون، بالاخره سرحال شدم و انرژی خودم را به دست آوردم. به مناسبت همین قضیه می‌خواهم یک فیلم حال خوب کن معرفی کنم. تصمیم دارم فیلم های معروف را هر چه زودتر خدمتتان معرفی کنم تا بروم سراغ فیلم های گمنام. فیلم معروف امروز که احتمالا خیلی ها دیده اید، فارست گامپ (Forrest Gump) است. از شاهکار های سینمای نو هالیوود. همراه باشید.

فیلم فارست گامپ هم شما را غمگین می‌کند، هم شاد، هم امیدوار و هم ناامید. این حس ها و تجربه کردن همه شان در یک فیلم به صورت همزمان برایم بسیار جالب بود. رابرت زمکیس کارگردان به خوبی توانسته به این موارد برسد و همه چیز را طوری سر و هم بندی کند تا بی نقص باشد. بی نقص هم بوده و نمی‌توان به اثر ایراد گرفت مگر ایرادات فرمی که کار متخصصان و منتقدان است.

ژانر اصلی فیلم کمدی و درام است و زندگی شخصی به نام فارست گامپ را دنبال می‌کند. شخصی که دچار کند ذهنی است و زندگی پر فراز و نشیبی را تجربه می‌کند. از مورد تمسخر قرار گرفته شدن در کودکی و عاشق شدنش بگیرید تا شرکت در جنگ ویتنام و شکار میگو، همه بخشی از زندگی او هستند.

تام هنکس به معنای واقعی درخشیده. کمتر کسی را می‌توان جای او متصور شد. جان تراولتا کسی بود که نخست قرار بود جای تام هنکس به ایفای نقش بپردازد که به دلایل شخصی کنار کشید و بعد ها هم ابراز پشیمانی کرد. با اینکه او هم گزینه بدی نبود ولی تام هنکس بازی خارق العاده ای ارائه داد.

پایان فیلم حقیقتا تماشایی است‌. هر چیز که در طول این اثر می‌بینیم جذاب است و صحنات ماندگار و المان های جاودان زیادی در آن قرار دارند. از آن دسته فیلم هاست که آدم را یاد ایام خوب گذشته می‌اندازد و چشمه امید را در زندگی می‌جوشاند.

عاشقانه های فیلم، سادگی های فارست و ... همه جذاب اند و کارگردان به خوبی ما را با شخصیت اصلی فیلم همراه می‌کند. شما همواره احساس می‌کنید در کنار فارست هستید و هر آنچه احساس می‌کند، احساس می‌کنید. سختی های او رنج شماست و آسودگی های او، راحتی شما. خلاصه که لذت بخش است.

در پایان می‌توانم با صراحت بگویم اگر سینمای هالیوود را به دو دسته کلاسیک و نو تقسیم کنیم و آثار ۱۹۸۵ به بعد را سینمای نو بنامیم، این فیلم لیاقت و شایستگی حضور در ۱۰۰ فیلم برتر را دارد. در میان تمام آثار هالیوودی هم می‌توانیم فیلم را در دسته ۲۵۰ برتر فیلم قرار دهیم (البته با کمی اختلاف از رتبه کنونی اش در سایت IMDB).

گفته ای باقی نمی‌ماند. باید تماشا کنید تا متوجه صحبت هایم شوید. سپاس از اینکه همراهی کردید. حتما نظر و دیدگاه ارزشمندتون رو بنویسید و ما رو هم دنبال کنید (اولین باره چنین درخواستی می‌کنم و حس عجیبی داره :)))). اگر خوشتون اومد خوشحال می‌شم باقی مقالات رو هم بخونید). خدانگهدارتان تا مقاله های آینده.