معرفی فیلم ۳۹ پله (The 39 Steps) از آلفرد هیچکاک | بررسی آثار هیچکاک قسمت سیزدهم

سلامی به هواداران سینما. بار دیگر سراغ آلفرد هیچکاک رفته ام تا فیلمی از او را خدمتتان معرفی کنم. فیلمی که تا الان میان دوازده فیلم قبلی که از او معرفی کرده ایم، قدیمی ترین است. فیلم ۳۹ پله (The 39 Steps). همراه باشید.

فیلم ۳۹ پله محصول سال ۱۹۳۵ است و به نوعی از اولین کار های [مهم] هیچکاک به شمار می‌رود. پیش از این او دو فیلم مهم دیگر تحت عنوان مستاجر: داستان لندن مه‌آلود و باج‌گیری را ساخته بود که آن ها را در آینده معرفی خواهم کرد. این فیلم اما از آن دو فیلم که به ترتیب محصول سال های ۱۹۲۷ و ۱۹۲۹ هستند بسیار خلاقانه تر و حرفه ای تر است و یکی از فیلم های مورد علاقه خودم هم هست.

احساس می‌کنم پشت صحنه، آکیرا کوروساوا، کارگردان نامی ژاپنی به هیچکاک مشاوره می‌داده چون برخی از صحنات حال و هوای آثار کوروساوا را دارد (البته این دیدگاهی شخصی است و ممکن است کس دیگری چنین حسی را دریافت نکند).

فیلم یک اثر جنایی و دلهره آور است. وقتی از جنایت و دلهره حرف می‌زنم منظورم آن چیزی نیست که امروزه به هر آشغالی نسبت می‌دهند. در فیلم های هیچکاک شما مزه دلهره و تنش را با پوست و گوشتتان احساس می‌کنید و هیچ چیز جذاب تر از این نیست که پای اثری کلاسیک بنشینید و استاد شما را مانند پیانو بنوازد (نقل قولی از هیچکاک: از اینکه مخاطب را مانند پیانو می‌نوازم لذت می‌برم).

داستان فیلم بعد ها در فیلم هایی که هیچکاک ساخت تکرار شد؛ البته با تغییرات متعدد (مانند فیلم خرابکار که به نوعی بازسازی این فیلم محسوب می‌شود). یعنی برای کسی که فیلم های جدید تر استاد را دیده شاید این فیلم کمی کلیشه ای به نظر برسد ولی با این حال باز هم جذابیت و گیرایی دارد. چیزی که برایم عجیب است این موضوع است که واقعا چطور در سال ۲۰۲۵ و در این عصر دیجیتالی، فیلمی محصول ۱۹۳۵ می‌تواند همچنان جذاب باشد؟ شاید به خاطر همین که آن موقع امکانات چندانی نبوده و با سختی فیلم ساختن، به خلاقیت کارگردان می‌افزوده.

همانطور که قبلا هم گفتم خوب بودن یک فیلم به ماندگاری آن بستگی دارد. ۳۹ پله هیچکاک اثری ماندگار است و اگر کسی می‌خواهد تبدیل به طرفدار پروپاقرص استاد شود باید این فیلم را تماشا کند. البته اگر علاقه ای به همه آثار هیچکاک ندارید باز هم نباید تماشای چنین فیلمی را از دست بدهید.

درباره بازیگران هم یک نکته بگویم و دیگر بس است. رابرت دونات و مادلین کارول زوج این فیلم هستند. می‌دانیم که هیچکاک در ۹۸ درصد از آثارش به استفاده از زوج ها عادت دارد. با اینکه دیدن زوج هایی که بازیگران آن، جیمز استوارت، کری گرانت، لارنس الیویه یا گریس کلی، کیم نواک و اینگرید برگمان باشد خیلی جذاب تر است ولی دونات و کارول هم در این فیلم زوج خوبی اند و تماشایی هستند.

سپاس از اینکه همراهی کردید. تا مقاله بعدی شما را به خدا می‌سپارم.