17:59دیروز،خاطرات سمی ماc.p، شام عجیب

آچا دفترچه خاطراتش را باز کرد و شروع به خواندن خاطرات دیروزش کرد...

یومی:سلام سلام من برگشتم.

آچا:سلام پیشی کوچولو.

یومی کیف سنگین و بزرگش را روی اپن پرت کرد و انگشتش را به سمت آچا نشانه گرفت.

یومی:صدبار گفتم به من نگو پیشی کوچولو!

آچا در حال شستن ظرف ها بود و ظرف دیگری برداشت و زیر اب گرفت و لبخند ظریف و ریزی زد.

جف:چقد غر میزنین.بچه تو تا الان کجا بودی؟

یومی چاقو را از روی میز اشپز خانه برداشت و به طرف جف پرتاب کرد.جف سرش را دزدید و چاقو دیوار را سوراخ کرد.

یومی:لعنتی من بچه نیستم!

جف:اوه اوه.قراره حسابی تنبیه بشی!گفتم کجا بودی.

یومی:تمشک جمع میکردم.

جف:الان تمشکا کجان؟

یومی:خودشون هنوز موندن توی بوته ها.ولی شاخه هاشون تو کیفمن!

ایلس جک که از شنیدن صدای جروبحث یومی و جف به اشپزخانه امده بود به حرف های ان ها گوش میداد.

ایلس جک:هی.اینجا لازم نیست رمزی صحبت کنید.هی یومی!گفتی کله ها تو کیفتن؟همونی کی پرتش کردیو میگی؟

یومی تازه متوجه شد چکار کرده.سریع به سمت کیفش رفت و زیپ ان را باز کرد.

یومی:شت شت شت.نهههه.چشمای نازنین و خوشمزم له شدن!

اشک های یومی روی صورت خونی‌اش جاری شد و آچا که ظرف هارا شسته بود به سمت او رفت.قاشق چوبی را خیلی ارام،مانند یک هشدار به سر او کوباند.

آچا:میخواستی اونارو پرت نکنی!حالا...ناراحت نباش.من میدونستم تو یه همچین کاری میکنی و...

به سمت کابینت رفتن و جعبه ای از آن بیرون اورد.

آچا:...اینارو از دیروز نگه داشتم.تازه قلب هم توشونه!

یومی چشمانش برق زد و سرش را به سرعت سمت آچا چرخاند و محکم بغل او پرید.

....

وقت شام شده بود و آچا غذا،یعنی اعضای بدن مقتول های یومی را روی میز چیده بود.

اسلندرمنِ بزرگ همیشه آچا را تحسین میکرد و از یومی،برای احساس مسئولیتش تقدیر میکرد.

جف:یومییییی.لعنتی پس قلبش کووو.

یومی:خوردم و نوش جونم!اگه واقعا میخواستیش باید زودتر برش میداشتی!

ایلس جک نگاهی به بشقاب بن انداخت.

ایلس جک:هی.پسر.تو...کلیه هارو میخوری؟

بن با تردید به او نگاه کرد.

بن:بیا.من اونقد هوادار کلیه نیستم!

بجای کلیه،مقداری گونه برداشت.

لفینگ جک به سالی کوچولو که به سختی استخوان قفسه ی سینه را جدا میکرد نگاه انداخت.

لفینگ جک:هی.کوچولو کمک میخوای؟

سالی:بله...لطفا!

لفینگ جک خنده ای زد و به کمک سالی پرداخت.

جینی که چنگال را در چشم دیگری فرو میکرد به جف نگاه کرد و لبخندی شیطانی زد.

جف که دهانش از جگر پر بود با حالتی بی تفاوت به جینی نگاه کرد.

جف:چیه.باز چته.

جینی:هیچی فقط...

جف:بگو دیگه.

جینی:چاقوت کو؟!

جف به دوروبرش نگاهی انداخت و چاقو اش را نیافت.

جف:هی لعنتی!تو باز چاقوی منو کدوم گوری قایم کردی!

آچا با خونسردی گوشت گاو کبابی‌اش را داخت دهانش می‌گذاشت.او هرگز بدن انسان نمیخورد!

آچا:انقد بحث نکنین.میدونین که چی میشه!باید به حرفم گوش کنین.جینی توعم چاقوشو پس بده.

جینی:چرا باید گوش بدیم؟مگه چیکار میکنی اگه گوش ندیم؟

توبی عرقی که از پیشونی‌اش به پایین میریخت را با دستش پاک کرد و رو کرد به جینی.

توبی:هی!تو...راجب به خشم آچا چیزی ن..نمیدونی؟

یومی و آچا که کنار هم نشسته بودند هم زمان ریز خنده ای زدند که اغشته به شیطنت بود.

ایلس جک:نه.جینی اونوقت خونه نبود.یادته که؟

جینی:من نمیدونم قراره چه غلطی بکنی ولی از هیچی نمیترسم!

آچا:پس...نشونت میدم.یومی؟

یومی:حتما!

و یومی و آچا با دمپایی ابری و چاقو به جون ان ها افتادند و صدای نعره‌یشان اسلندرمن را عصبی کرد.

اسلندرمن با جذبه از صندلی بلند شد.

اسلندرمن:بس کنین...

و تمامی اعضای خانه به سرعت به ارامش سر میز شام نشستند و بقیه،همه به غیر از آچا و یومی کلود و خونی بودند.

آچا دفترش را بست و به ماسکی،توبی و هودی که تمام مدت قایمکی دفتچه خاطرات آچا را میخواندند،نگاه کرد.

آچا:مطمئنم هنوز درد دمپایی ابری های دیروزو یادتونه...

توبی،ماسکی و هودی به سرعت قضیه را گرفتند و از اتاق خارج شدند.

___________

پی نوشت:

جینی،یومی و آچا شخصیت های منو دوستام توی کریپی پاستاعه.

شکل مشخص داریم ولی عکس خاصی ندارم.نقاشی هایی که ازشون کشیدمم دم دست نیستن.