بسمه تعالی

خبرنامه وکیل سایبری

آخرین اخبار روز حقوق سایبری و جرایم سایبری جهان را با وکیل سایبری دنبال کنید.

این خبرنامه زیرنظر مستقیم علیرضا طباطبایی وکیل متخصص حوزه جرایم سایبری آماده می شود.

28 مرداد 1402

خبر اول:

راه حل های مبتنی بر هوش مصنوعی در زمینه ایمنی زنان

نپال، مانند بسیاری از کشورهای دیگر، با چالش های مهمی در رابطه با امنیت زنان مواجه می باشد. با وجود تلاش‌هایی برای ترویج برابری جنسیتی و حمایت از حقوق زنان اما زنان در نپال همچنان با اشکال مختلف خشونت، تبعیض و آزار و اذیت روبرو هستند.

پیشرفت فناوری دیجیتال و ظهور راه‌حل‌های مبتنی بر هوش مصنوعی (AI) فرصت‌ها و خطراتی را در رسیدگی به این نگرانی‌های ایمنی معرفی کرده است. ایمنی زنان در بسیاری از نقاط جهان یک نگرانی حیاتی می باشد.

عصر دیجیتال اثرات مثبت و منفی بر ایمنی زنان داشته است. با این که پلتفرم‌های آنلاین موجب افزایش آگاهی در مورد نگرانی‌های ایمنی شده اند اما ناشناس بودن اینترنت، به آزار و اذیت اینترنتی و آزار و اذیت آنلاین منجر شده است.

راه حل های مبتنی بر هوش مصنوعی برای ایمنی زنان

با ادامه پیشرفت فناوری، هوش مصنوعی به عنوان ابزاری قدرتمند در رسیدگی به چالش‌های اجتماعی، از جمله ایمنی زنان، ظاهر شده است. با ادغام راه‌حل‌های مبتنی بر هوش مصنوعی، فرصت امیدوارکننده‌ای برای ایجاد محیط‌های امن‌تر برای زنان و مبارزه با اشکال مختلف خشونت و آزاری که ممکن است با آن‌ها مواجه شوند، وجود دارد.

از برنامه‌های ایمنی شخصی گرفته تا سیستم‌های نظارت هوشمند، هوش مصنوعی رویکردهای نوآورانه‌ای را برای توانمندسازی زنان و ایجاد دنیایی امن‌تر و فراگیر ارائه می‌دهد. در اینجا به بررسی لیستی از راه حل های مبتنی بر هوش مصنوعی می پردازیم:

برنامه‌های ایمنی شخصی: برنامه‌های ایمنی شخصی مبتنی بر هوش مصنوعی به عنوان یک ابزار امیدوارکننده در مورد ایمنی زنان ظاهر شده‌اند. این برنامه ها از الگوریتم های هوش مصنوعی برای تجزیه و تحلیل رفتار کاربر و شناسایی تهدیدات احتمالی استفاده می کنند. آنها می توانند هشدارهایی را برای تماس های اضطراری یا مقامات در صورت مشاهده فعالیت غیرعادی ارسال کنند و از پاسخ به موقع در شرایط بحرانی اطمینان حاصل کنند.

سیستم‌های نظارت هوشمند: سیستم‌های نظارتی مبتنی بر هوش مصنوعی مجهز به فناوری تشخیص چهره می‌توانند امنیت را در فضاهای عمومی افزایش دهند. با شناسایی تهدیدهای بالقوه یا افراد با سابقه آزار و اذیت، این سیستم ها می توانند از حوادث قبل از وقوع جلوگیری کنند و مناطق عمومی را برای زنان ایمن تر کنند.

پلیس پیش‌ بینی کننده: الگوریتم‌های هوش مصنوعی می‌توانند داده‌های جرم را برای پیش‌بینی مناطق و زمان‌های بالقوه پرخطر برای فعالیت‌های مجرمانه تجزیه و تحلیل کنند. سازمان‌های مجری قانون می‌توانند منابع را به صورت استراتژیک به کار گیرند، از جنایات علیه زنان جلوگیری کنند و در صورت وقوع حوادث، واکنش سریع‌تری را تضمین کنند.

اقدامات ایمنی آنلاین: هوش مصنوعی می تواند برای شناسایی و فیلتر کردن محتوای مضر، سخنان تنفرآمیز و آزار سایبری در پلتفرم های رسانه های اجتماعی استفاده شود. با کاهش آزار و اذیت آنلاین، زنان می توانند احساس امنیت بیشتری داشته باشند و با اطمینان بیشتری در بحث ها و فعالیت های آنلاین شرکت کنند.

پوشیدنی‌های مجهز به هوش مصنوعی: پوشیدنی‌های هوشمند که با قابلیت‌های هوش مصنوعی ادغام شده‌اند، می‌توانند به عنوان دستگاه‌های ایمنی شخصی عمل کنند. از دکمه‌های وحشت گرفته تا ردیابی GPS، این پوشیدنی‌ها می‌توانند به زنان در شرایط سخت کمک کنند و در صورت نیاز به مخاطبین یا مقامات تعیین‌شده اطلاع دهند.

چالش ها و ملاحظات اخلاقی

با این که هوش مصنوعی راه‌حل‌های امیدوارکننده‌ای را ارائه می‌کند اما مجموعه‌ای از چالش‌ها و ملاحظات اخلاقی را هم به همراه دارد. یکی از نگرانی های اصلی الگوریتم های مغرضانه ای می باشد که می توانند تعصبات اجتماعی موجود را تداوم بخشند.

اگر سیستم‌های هوش مصنوعی بر اساس داده‌های مغرضانه آموزش ببینند، ممکن است ناخواسته علیه گروه‌های خاصی از جمله زنان تبعیض قائل شوند. توسعه دهندگان باید مطمئن شوند که الگوریتم های هوش مصنوعی منصفانه، شفاف و فراگیر هستند تا از تشدید اختلافات جنسیتی جلوگیری کنند.

علاوه بر این، پذیرش گسترده فناوری‌های هوش مصنوعی نگرانی‌های مربوط به حریم خصوصی را افزایش می‌دهد. از آنجایی که نظارت و جمع‌آوری داده‌های مبتنی بر هوش مصنوعی رواج بیشتری می‌یابد، ایجاد قوانین و سیاست‌های قوی حفاظت از داده‌ها برای محافظت از اطلاعات شخصی زنان در برابر سوء استفاده بسیار مهم تلقی می شود.

ایجاد تعادل بین استفاده از داده ها برای افزایش ایمنی و حفاظت از حقوق حریم خصوصی افراد ضروری می باشد. تست کامل، اعتبار سنجی و نظارت مداوم برای بهبود دقت و قابلیت اطمینان این راه حل ها ضروری می باشد.

علاوه بر این، در نظر گرفتن دسترسی به ابزارهای ایمنی مبتنی بر هوش مصنوعی لازم می باشد. در حالی که این فناوری‌ها پتانسیل بالایی از خودشان نشان می‌دهند اما ممکن است همیشه برای همه زنان به‌ویژه در مورد زنانی که از جوامع محروم یا مناطق روستایی با دسترسی محدود به فناوری هستند، به‌طور یکسان در دسترس یا مقرون به صرفه نباشند. برای جلوگیری از تشدید نابرابری های موجود، ایجاد راه حل های فراگیر که پاسخگوی نیازها و شرایط مختلف همه زنان باشد، بسیار مهم و حیاتی می باشد.

در نتیجه، ادغام فناوری‌های هوش مصنوعی در حوزه ایمنی زنان ، این قابلیت را دارد که تحول آفرین باشد. با این حال، ضروری ست که با یک ذهنیت مسئولانه و اخلاقی به این تحول نزدیک شویم.

منبع خبر : english

خبر دوم:

حذف قابلیت مسدود کردن حساب ها در X

ایلان ماسک، در اقدام بحث برانگیز دیگری در مورد شرکتی که سال گذشته خریداری کرده، اعلام کرد: شرکت رسانه های اجتماعی X، که قبلاً با نام توییتر شناخته می شد، ویژگی محافظتی که به کاربران امکان می دهد تا سایر حساب ها را مسدود کنند را حذف خواهد کرد.

قابلیت مسدود کردن در X به کاربر اجازه می دهد تا حساب های خاصی را از تماس، دیدن پست یا دنبال کردن آنها محدود کند.

ایلان ماسک در پستی در این پلتفرم با اشاره به پیام‌های مستقیم اعلام کرد: امکان بلاک کردن کاربران به عنوان یک ویژگی حذف خواهد شد، با این تفاوت که این امکان همچنان برای پیام‌های مستقیم باقی خواهد ماند.

وی گفت که ویژگی بی صدا کردن (mute) حفظ خواهد شد، این ویژگی کاربر را از دیدن توییت‌ها یا محتوای حساب‌های مشخص شده باز می دارد، اما برخلاف مسدود کردن، حساب های دیگر را از این عمل آگاه نمی‌کند.

مالک میلیاردر این پلتفرم خود را به عنوان یک طرفدار مطلق آزادی بیان توصیف کرده است، اما برخی از منتقدان ادعا کرده‌اند که رویکرد او نسبت به مدیریت محتوا ناپایدار می باشد. پژوهشگران معتقدند از زمانی که او این پلتفرم را تحت کنترل گرفته، محتواهای نفرت‌انگیز و مطالب ضد نژادی در این پلتفرم افزایش یافته‌اند، و برخی دولت‌ها این شرکت را به عدم تلاش کافی در مدیریت محتوایش متهم کرده‌اند.

در پاسخ به ارسالی از سوی فعال ضد تنفر، مونیکا لوینسکی، که از X خواسته بود تا "ابزار حیاتی برای حفظ امنیت افراد آنلاین" را حفظ کند، مدیر عامل لیندا یاکارینو از این اقدام ماسک حمایت کرد.

یاکارینو نوشت: "ایمنی کاربران ما در X اولویت اول ماست. ما قرار است قابلیتی بهتر نسبت به وضعیت فعلی مسدود کردن و بی‌صدا کردن ایجاد کنیم."

این شرکت اعلام کرده است که ماسک به عنوان رهبر تیم‌های تولید و مهندسی و یاکارینو به عنوان رهبر سایر تیم‌ها، از جمله تیم حقوقی و تیم فروش، فعالیت خواهد کرد.

منبع خبر : reuters

خبر سوم:

در مورد آزار و اذیت آنلاین بیشتر بدانید..

آزار و اذیت آنلاین موضوع تازه ای نمی باشد اما با افزایش تعداد افرادی که از طریق پلتفرم‌های دیجیتالی به صورت دورکاری فعالیت می‌کنند، گزارش‌های مرتبط با این مسئله روز به روز بیشتر می شود.

آزار و اذیت بر اساس قوانین حقوق بشر و بهداشت و ایمنی ممنوع می باشد. سیاست های محل کار و قراردادهای جمعی نیز اغلب آزار و اذیت را ممنوع می کنند. ولی، قوانین، قراردادهای جمعی و سیاست های مختلف، آزار و اذیت را به روش های مختلفی تعریف می کنند.

تعریف آزار و اذیت

اتحادیه کارگران خدمات عمومی کانادا (CUPE) آزار و اذیت را به عنوان رفتار توهین آمیز تعریف می کند که یک فرد منطقی آن را ناخواسته تلقی می کند. این امر در مورد آزار و اذیت آنلاین هم صدق می کند. اگرچه آزار و اذیت آنلاین ممکن است شامل حمله فیزیکی مستقیم نباشد، اما می تواند به سلامت روانی و جسمی آسیب جدی وارد کند.

آزار و اذیت آنلاین چیست؟

آزاردهنده های آنلاین از شبکه های دیجیتالی مانند رسانه های اجتماعی، وبلاگ ها، ایمیل ها و پیام ها برای هدف قرار دادن دیگران استفاده می کنند. این آزاردهنده ها می توانند هویت خود را به راحتی در فضای مجازی پنهان کنند.

آزار و اذیت آنلاین، اغلب ویژگی های شخصی مانند جنسیت، نژاد یا گرایش جنسی را هدف قرار می دهد. این مورد می تواند شامل اقدامات مکرر یا یک حادثه شدید باشد که بر روی هدف تأثیر می گذارد.

مانند همه آزارها، آنچه که مهم تلقی می شود، قصد و نیت نیست بلکه اثری ست که باقی می ماند. اگر فرد مورد هدف احساس کند که رفتار توهین آمیز و ناخوشایند می باشد و یک فرد منطقی هم با آن موافق باشد، به احتمال زیاد این رفتار آزار و اذیت تلقی می شود.

اشکال مختلف آزار و اذیت آنلاین عبارتند از:

آزار و اذیت سایبری: انتشار شایعات، اطلاعات شخصی و سخنان نفرت انگیز.

داکسینگ (Doxing): افشا و به اشتراک گذاری اطلاعات شخصی یک فرد در فضای آنلاین.

مزاحمت سایبری: تعقیب آنلاین یک فرد که به عنوان نوعی قلدری شناخته می شود.

کت فیشینگ (Catfishing): استفاده از هویت جعلی برای هدف قرار دادن قربانیان.

ترولینگ (Trolling): ارسال پیام های توهین آمیز به افراد.

حملات دسته جمعی یا سازمان یافته (Cybermob): هدف گیری گروهی که اغلب با تهدید همراه می باشد..

محرومیت از دسترسی: گزارش گروهی جهت حذف قربانی از پلتفرم.

فیشینگ: ارسال پیام بمنظور استخراج اطلاعات شخصی، از جمله امور بانکی.

برخورد با آزار و اذیت آنلاین

درگیر نشوید.

پاسخ دادن، آزاردهنده را تشویق می‌کند و در صورت تشدید وضعیت، ممکن است منجر به تنبیه شما بخاطر رفتار ضعیف آنلاین شود.

شواهد را ذخیره کنید.

نظرات آزاردهنده را چاپ کنید یا از صفحه نمایش عکس بگیرید. یک جدول زمانی برای سوابق خود نگه دارید. تمام آزار و اذیت ها را به صورت آفلاین و آنلاین ثبت کنید.

تهدید را ارزیابی کنید.

آیا اظهار نظر بی خطر می باشد یا فضایی برای تفسیر ایجاده کرده است؟ آیا این یک حمله یا تهدید آشکار می باشد؟ این پاسخ شما را راهنمایی می کند. بسته به سطح تهدید، می توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

با مقامات تماس بگیرید. اگر پیام آزاردهنده ای دریافت کردید که شما، خانواده تان یا شخص دیگری را تهدید می کند، آن را به مقامات گزارش دهید.

به کارفرمای خود اطلاع دهید. اگر مزاحم یک همکار باشد، کارفرمای شما ممکن است مسئولیت جلوگیری از آزار و اذیت را به عهده بگیرد. این امر به ویژه در صورتی که آزاردهنده از تجهیزات کاری برای ارتکاب آزار و اذیت استفاده کند، موثر می باشد.

گزارش دهی به پلتفرم

از ابزارهای گزارش دهی پلتفرم برای گزارش محتوای توهین آمیز یا آزاردهنده استفاده کنید. اکثر پلتفرم های رسانه های اجتماعی سیاست های ضد آزار و اذیت دارند. برای اطلاعات بیشتر به پلتفرمی که آزار و اذیت در آن انجام می شود، مراجعه کنید.

حضوری صحبت کنید (در صورت امن بودن).

اگر فردی که شما را آزار می‌دهد و بی‌خطر است، می شناسید، در مورد این مسئله با او صحبت کنید. گاهی اوقات افراد مطالبی را به اشتباه می نویسند یا تفسیر می کنند. اگر این مورد یک سوء تفاهم ساده باشد، می توان آن را حل کرد.

آزار دهنده را مسدود کنید.

مسدود کردن، نمایش پست ها را متوقف می کند. قبل از مسدود کردن، پیام‌ها را ضبط کرده یا چاپ کنید.

از خودتان مراقبت کنید

مانند همه انواع آزار و اذیت، آزار و اذیت آنلاین هم می تواند باعث آسیب روحی شود. افرادی که آسیب می بینند، باید این مسئله را با شبکه های پشتیبانی و همچنین با عزیزان، همکاران مورد اعتماد یا همتایان خود در میان بگذارند.

منبع خبر : cupe

خبر چهارم:

چهار روش جهت استفاده دولت های محلی و ملی از متاورس

وقتی نوبت به پذیرش فناوری‌های جدید می‌رسد، دولت‌ها همیشه سریع عمل نمی‌کنند. اما نمونه‌های جالبی از دولت‌ها دیده شده مبنی بر اینکه در متاورس ظاهر می‌شوند و فناوری‌های مرتبط با متاورس مانند واقعیت مجازی و نسخه دیجیتال را به کار می‌گیرند. در این مطلب به بررسی چهار روش جهت استفاده دولت های محلی و ملی از متاورس می پردازیم.

1. راه اندازی سفارتخانه ها و دفاتر دولتی متاورس

پلتفرم‌های متاورس فراگیر مانند Decentraland و Roblox در حال حاضر شامل فروشگاه‌ها، سالن‌های کنسرت، گالری‌ها و حتی کازینو هستند. پس چرا نباید سفارتخانه ها و ادارات دولتی هم در متاورس داشته باشیم؟ دولت باربادوس در حال حاضر به این مورد فکر می‌کند و یک سفارت دیپلماتیک در پلتفرم متاورس Decentraland راه اندازی می‌کند.

وزارت اقتصاد امارات متحده عربی در حال افتتاح دفتر مرکزی خود در متاورس می باشد و این دنیای دیجیتال را به عنوان "آدرس سوم" (بعد از دو دفتر فیزیکی در ابوظبی و دبی) معرفی کرده است. دفتر مرکزی مجازی، به شکل یک ساختمان چند طبقه می باشد که هر طبقه عملکرد متفاوتی دارد (از جمله فضای کنفرانس مجازی و اتاق های جلسه).

بازدیدکنندگان مقر مجازی، در بدو ورود بلیط می گیرندف این اقدام باعث می شود تا یک کارمند دولتی به آنها در متاورس بپیوندد.

بازدیدکنندگان در مقر مجازی چه کاری می توانند انجام دهند؟ به گفته این وزارتخانه، بازدیدکنندگان می توانند اسناد الزام آور قانونی را در متاورس امضا کنند. در نتیجه نیازی به سفر به یکی از مکان های فیزیکی وزارتخانه ندارند.

2. ایجاد نسخه های دیجیتالی شهرها و سیستم های عمومی

نسخه های دیجیتال در حال حاضر برای مدل‌سازی انواع اشیا، سیستم‌ها و فرآیندها - به ویژه در دنیای تولید - استفاده می‌شوند. در زمینه دولت، از همین فناوری می توان برای مدل سازی سیستم های حمل و نقل عمومی، در دسترس بودن پارکینگ، جریان ترافیک، مصرف انرژی، مدیریت زباله، امنیت و سایر موارد استفاده کرد. به عبارت دیگر، نسخه های دیجیتال می‌توانند ابزار ارزشمندی برای برنامه‌ریزی شهری باشند و به مقامات این امکان را می‌دهند تا خدمات شهری را دقیقاً - بر اساس داده‌های جمع‌آوری‌شده در دنیای واقعی - نقشه‌برداری کنند و خدمات عمومی را ارتقا دهند.

این امر ذاتاً با مفهوم شهرهای هوشمند مرتبط می باشد، شهرهایی که از داده ها و فناوری های نوآورانه (مانند هوش مصنوعی، نسخه های دیجیتال و اینترنت اشیا) برای افزایش کارایی و بهبود زندگی ساکنان استفاده می کنند. نسخه های دیجیتال می توانند نقشی حیاتی در تحول دیجیتالی هر شهری ایفا کنند، زیرا به مقامات اجازه می دهند تا آنچه را که در شهر می گذرد به صورت بلادرنگ تجزیه و تحلیل کنند و راه حل های مختلف را در نسخه دیجیتال قبل از ایجاد تغییرات در دنیای فیزیکی تست کنند.

شانگهای یک نمونه درخشان از یک شهر نسخه دیجیتالی می باشد. نسخه دیجیتالی شهر 100.000 عنصر از جمله ترافیک جاده، اندازه و موقعیت ساختمان‌های آپارتمانی و زیرساخت شارژ دوچرخه الکترونیکی را مدل‌سازی می‌کند. این مدل برای برنامه ریزی خدمات عمومی استفاده می شود اما همچنین می تواند برای شبیه سازی اثرات بلایای طبیعی، مانند سیل جهت کمک به برنامه ریزی واکنش به حادثه استفاده شود.

نسخه های دیجیتال فقط برای برنامه ریزی و پیش بینی مفید نیستند. آنها همچنین می توانند برای ایجاد یک نسخه دیجیتالی از یک شهر (یا هر محیط دیگری) در متاورس برای اهداف تفریحی و گردشگری استفاده شوند. در این محل ها، مردم از سرتاسر جهان می توانند با کمک یک هدست واقعیت مجازی از آنها دیدن کنند و لذت ببرند. در سال 2022، مقامات دبی اعلام کردند که قصد دارند یک شهر نسخه دیجیتالی دبی ایجاد کنند. یک دبی مجازی که در آن ساکنان و بازدیدکنندگان به طور یکسان قادر به کشف گنجینه های فراوان شهر خواهند بود.

3. اتخاذ فناوری های متاورس در ارتش

از آنجایی که دفاع بخش بزرگی از بودجه بیشتر دولت‌ها را تشکیل می‌دهد، نمی‌توانیم کاربردهای نظامی بالقوه فناوری متاورس را نادیده بگیریم. در بیشتر موارد، استفاده از واقعیت افزوده (AR) و واقعیت مجازی (VR) برای ارتقای آموزش پرسنل نظامی و عملیات در این زمینه متمرکز می شود.

به عنوان مثال در آموزش، نیروی دریایی ایالات متحده، یک پلتفرم واقعیت افزوده به نام TRACER (یا به عبارت کامل Tactically Reconfigurable Artificial Combat Enhanced Reality) را در مرکز نیروهای امنیتی در کارولینای شمالی آزمایش کرده اند. این سیستم بیشتر با استفاده از تجهیزات بازی موجود در بازار و یک اسلحه شبیه‌ساز ساخته شده که تکانه‌های واقعی را تجسم می‌کند، به افراد آموزش‌دهنده اجازه می‌دهد تا سناریوهای آموزشی مختلفی را ایجاد کنند که بر روی محیط های واقعی قابل اجرا هستند.

در شرایط عملیاتی، منطقی ست که راه حل های واقعیت افزوده ترکیبی مفیدتر از واقعیت مجازی باشند. (شما واقعاً نمی توانید انتظار داشته باشید که سربازان با استفاده از هدست های واقعیت مجازی در جنگ دست بکار شوند.) در سال 2020، ارتش ایالات متحده اعلام کرد که بر روی 40000 جفت عینک واقعیت ترکیبی سرمایه گذاری کرده است (که برای تجهیز 10 درصد از سربازان کافی می باشد).

عینک IVAS (سیستم تقویت بصری یکپارچه) که از فناوری هولولنز مایکروسافت گرفته شده است، اطلاعات حیاتی را نمایش می دهد و برای کمک به سربازان در شناسایی نیروهای دشمن و تصمیم گیری سریعتر طراحی شده است. به علاوه، این عینک مجهز به حسگرهای حرارتی و کم نور می باشد تا به کاربر کمک کند که در تاریکی ببیند. آنچه در مورد چنین سیستم‌هایی بسیار مهم است، این است که استفاده از آنها بسیار بصری‌تر و آسان‌تر از سیستم‌های دستی می باشد که می‌تواند حواس کاربر را پرت کند.

4. وضع قوانین در متاورس

فرقی نمی کند که دولت‌ها فناوری‌های متاورس را بپذیرند یا خیر، در هر صورت، آنها نمی‌توانند تأثیر بالقوه متاورس را بر جامعه نادیده بگیرند. از آنجایی که مردم زمان بیشتری را در فضاهای مجازی فراگیر می گذرانند، کاملا مشخص می باشد که متاورس جنبه های اساسی زندگی روزمره را تغییر خواهد داد. بنابراین، حداقل دولت‌ها باید قوانینی را بخاطر آنچه که در متاورس اتفاق می افتد، در نظر بگیرند. مثلاً اینکه چه اقدامی در متاورس جرم محسوب می شود؟ و فضاهای مجازی تحت کنترل کدام حوزه های قضایی قرار می گیرند؟

منبع خبر : forbes