اولین مهری که دانش اموز نیستم

مگه غیر اینه که کل عمرمون به انتظار کشیدن میگذره؟!
پارسال همین موقعا که بود خدا خدا میکردم زودتر تیر بیاد و کنکور رو بدیم و تموم شه بره پی کارش
کلافه بودم از فشاری که مدرسه وارد میکرد، منگنه ای به اسم قلمچی، تبلیغای رنگارنگ موسسه های آموزشی و جو رقابتی مسخره ای که حتی بین دوستای نزدیکم بوجود اومده بود
دلم زندگی عادی میخواست، اینکه یه صبح بدون عذاب وجدان راحت بخوابم و تا مدت‌های طولانی استرس هیج آزمونی رو نداشته باشم
احساس انزجار داشتم از مثلثات و نوسان و موج، فتوسنتز و اسید و باز
از کلاس خالی انتهای راهرو که پاتوقمون شده بود و رو زمینش می نشستیم و درحالی که وانمود می کردیم غایبیم تست می زدیم.
مدرسه خیلی سخت، ولی کم کم باهامون راه اومد و اسفند ۱۴۰۱ بعد یه اردوی یک روزه به رشت، که دقیقا همون روز نتایج کنکور دی ماه اعلام شد(!) پرونده مدرسه برامون بسته شد.

اول مهر امسال حس و حال عجیبی داشتم، بطور خنده داری دلم واسه دبیرا و کلاسمون که دیوارش رو پر از تکیه کلاماشون کرده بودیم تنگ شده بود ( نه درس خوندن!) :

_ صدایی که بم است بسامدش کم است
_خداوندِ وی تی پناه تو باد
_ تو خودت نمره ی بیستی..

• واسه روزایی که زیر زیرکی میخندیدیم که متوجه نشن و همه شیطنتایی که فقط میشد تو مدرسه انجامشون داد
• واسه اون روزایی که برای فرار از صف صبحگاهی پشت درختای حیاط قایم می‌شدیم یا میرفتیم زیر میز و پشت در و ...
آخرا هم دستمون رو شده بود و از مراسمای صبحگاه بچه های راهنمایی در امان نبودیم
• اون روزایی که انتخابات شورای مدرسه بود و بجای اسم کاندیدا اسمای الکی می‌نوشتیم و می‌انداختیم تو صندوق
• واسه روزایی که حرص می‌خوردیم چرا باید کتابخونه نداشته باشیم تو مدرسه و بریم داخل نمازخونه و جر و بحثمون با کلاس هفتمیا سر اینکه خودشیرینی بازی هنر نیست و باید از نمازخونه برن بیرون تا ما بتونیم تمرکز کنیم بجای تزئین در و دیوارش برای جشنای الکی..

• واسه روزی که در دستشویی روم قفل شد، یا پاورپوینتی که قرار بود واسه دینی درست کنم و انقد امروز و فردا کردم که آخرم الان شد و یادم رفت
• واسه وقتی که دبیر فیزیکمون یاد داد چجوری با در خودکار سوت بزنیم و خودش رفت وسط راهرو سوت زد و فرار کرد
• واسه کلاسای ادبیات که دبیرش همیشه ی خدا شاکی بود که درسته عمومی حذف شده ولی بخاطر جیم زدن از کلاسش تقاص کارمونو با نمره مستمر میدیم
و شبیخونایی که با امتحان مستمراش می زد.
• واسه روزی که برای امتحان دینی دو درس اشتباه رو خونده بودم و کلی زمان گذاشتم ولی امتحان از دو درس دیگه بود
• دلم تنگ میشه برای وقتی حس بزرگ بودم میکردیم و خودمون میرفتیم تو ابدارخونه مدرسه و چند تا لیوان چای میریختیم و تو اتاق کامپیوتر( کتابخونه ی سابق!) داغ داغ می خوردیم
• روزیکه سر کلاس شیمی شعر "من یک تربچه هستم" میخوندیم و نگاه دبیرمون
• اخرین روز که دم کلاس جمع شده بودیم و نای تکون خوردن نداشتیم غصمون گرفته بود ( که همراه چیپس کچاپ پایین می دادیم )
• روزی که موش اومده بود تو راهرو و جیغ و دادامون
• سال یازدهم و امتحان ترم تاریخ و بعدش که از ذوق نمره های تاریخ رفتیم بستنی خوردیم

• استفاده از عصای حضرت موسی برای روشن کردن پروژکتور و شکستن پروژکتور و وانمود کردن به اینکه خبر نداریم کار کیه
• عکس دست جمعی تو حیاط و گفتن دلم براتون تنگ میشه به دبیرا
• واسه بستنی که روز آخر بابای مدرسه مهمونمون کرد
• آخرین نگاهی که به در یاسی رنگمون انداختم
• آخرین باری که یونیفرم پوشیدم
• آخرین باری که دانش آموز بودم...

همه ی سختیا، رقابتا امتحانا و روزای سخت و بد می گذرن، تهشون آدم می مونه، چند تا تیکه عکس و یه خروار خاطره..
هیچوقت فکر نمی کردم یه روزی برسه که دلتنگ چیزی باشم که یوقتی آرزوم بود زودتر تموم شه